Η ιστορία μιας ασυνήθιστης πρότασης γάμου με τον Φοίβο Δεληβοριά

Στο παρελθόν σας έχουμε γράψει για πρωτότυπες προτάσεις γάμου από το εξωτερικό. Για παράδειγμα την ιστορία του Matt και της Ginny είδαν 20 εκ. θεατές στο YouTube, αλλά και η εξίσου εμπνευσμένη πρόταση του Sid στη Sara είχε ως πρωταγωνιστές muppets!. Ποιος είπε όμως ότι αυτά γίνονται μόνο στο εξωτερικό; Πρόσφατα μια εξίσου δημιουργική πρόταση γάμου… «Μade in Greece» ανέβηκε στο YouTube από τον «δικό μας» Θανάση Γεντίμη, παλιό φίλο και συνεργάτη του E-Radio.gr. Ο τίτλος του video μοιάζει αινιγματικός («Η Πρόβα»), όμως ο δημιουργός του (και υποψήφιος γαμπρός) ανέλαβε να λύσει όλες μας τις απορίες με ένα σύντομο κείμενο που ετοίμασε ειδικά για το E-Radio blog…

Από την αρχή πίστεψα ότι η διαδικασία της πρότασης γάμου είναι κάτι που αξίζει να θυμάσαι για πάντα. Και πάνω σΆ αυτή την ιδέα άρχισα να σκέφτομαι διάφορους πρωτότυπους τρόπους που θα έκρυβαν συγκίνηση, ρομαντισμό, αλλά και το στοιχείο της έκπληξης. Ήθελα επίσης η πρόταση που θα κάνω στην Αλεξία να έχει κινηματογραφικό άρωμα, μιας και η αγάπη για το σινεμά ήταν αυτό που μας ένωσε. Η τελική ιδέα ενός σύντομου video που θα περιείχε ένα τραγούδι και θα κατέληγε στην πρότασή μου, ήρθε σχεδόν αβίαστα.

Η επιλογή του τραγουδιού έγινε εκεί που δεν το περίμενα, αργά ένα βράδυ που οδηγώντας πέτυχα το «Αυτή που Περνάει» στο ραδιόφωνο. Θυμήθηκα πόσο γλυκά μιλάει για τον έρωτα, που είναι ικανός να μεταμορφώσει και την άχαρη Αθήνα σε τόπο ειδυλλιακό. Θυμήθηκα και το τελευταίο δίστιχο που ήταν ιδανικό για το σκοπό που το ήθελα. Κυρίως όμως θυμήθηκα πόσο της αρέσει… πόσο αρέσει και στους δυο μας.

Τον Φοίβο Δεληβοριά δεν τον γνώριζα προσωπικά. Μάζεψα όλο το θάρρος του κόσμου και μέσω της δισκογραφικής του εταιρείας παρουσίασα την ιδέα μου… Μου αρκούσε ένα σύντομο πέρασμά του από το φιλμάκι, απλά για να προσθέσει το στοιχείο τη έκπληξης. Ήταν σειρά μου να αιφνιδιαστώ όταν έλαβα την απάντησή του. Όχι μόνο του άρεσε η ιδέα, αλλά ήταν πρόθυμος να συμμετάσχει πιο ενεργά.

Το επόμενο βήμα ήταν να καταλήξουμε σε ένα σενάριο που θα συνδύαζε όλα τα επιθυμητά στοιχεία. Εδώ ανέλαβε δράση μια ομάδα φίλων, που συνωμοτικά και με άκρα μυστικότητα προσέφερε πολύτιμη βοήθεια. Οι ιδέες έπεσαν βροχή και μετά από αρκετή σκέψη και συζήτηση καταλήξαμε στο τελικό σενάριο που τα είχε όλα. Έμοιαζε ταινιάκι μικρού μήκους (και όχι video clip), διατηρούσε καλά κρυμμένη την έκπληξη και είχε το απαραίτητο κωμικό στοιχείο.

Πλέον ήταν ώρα να μπούμε στα βαθιά νερά... Έπρεπε το σενάριο να γίνει εικόνα. Βρήκαμε ένα πανέμορφο studio ηχογραφήσεων που δέχτηκε να μας φιλοξενήσει. Επίσης, από το μηδέν δημιουργήθηκε κινηματογραφικό συνεργείο με όλα τα απαραίτητα. Φίλοι με καλή διάθεση και αγάπη για το σινεμά ανέλαβαν επάξια τους απαραίτητους ρόλους (καμεραμάν, φωτιστές, σκριπτ, ηχολήπτης κλπ). Αγοράστηκαν τα ρούχα ώστε να ταιριάζουν με το στόρι. Και κάπως έτσι φτάσαμε στην πιο κρίσιμη ημέρα… τη μέρα του γυρίσματος.

Εκείνη την Κυριακή στο studio θα τη θυμάμαι για πολύ καιρό… Πρώτη φορά «οn camera» και μάλιστα τραγουδώντας. Σαν να μην έφτανε αυτό, θα είχα και τον ίδιο τον Φοίβο Δεληβοριά απέναντί μου. Το άγχος όμως έφυγε χωρίς να το καταλάβω όσο κάναμε τις ετοιμασίες, προβάραμε το τραγούδι και τις κινήσεις στο χώρο. Ο καλός φίλος και ανερχόμενος τραγουδοποιός Lumiere Brother προσφέρθηκε να συνοδέψει στο πιάνο, ενώ ο Φοίβος θα συμπλήρωνε με την κιθάρα του. Λήψη 1η, Πλάνο 1ο, Κλακέτα…

Κακά τα ψέματα, τα καλύτερα κομμάτια του γυρίσματος είναι αυτά που δεν θα δείτε στο video (δείτε το όμως ως το τέλος με προσοχή). Είναι οι στιγμές με τα λάθη, τις γκάφες, τα γέλια και τους πειραματισμούς. Κάθε φορά δοκιμάζαμε και κάτι ελαφρώς διαφορετικό. Από αυτούς τους πειραματισμούς προέκυψε και ο αρχικός διάλογος του Φοίβου με τον ηχολήπτη, βάζοντας στο στόρι και το… Billie Jean.

Απέμενε το δύσκολο, αλλά δημιουργικό κομμάτι του μοντάζ. Εκεί έγιναν πραγματικά θαύματα, αξιοποιώντας το υλικό που είχαμε μαζέψει από τη μισή ώρα του τελικού γυρίσματος. Σε αυτή τη φάση προέκυψε και το εύρημα με τη βωβή εισαγωγή, που δεν ήταν στο αρχικό σενάριο.

Τελικά η πρόταση έγινε με την προβολή της «Πρόβας» λίγο πριν τα Χριστούγεννα στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο. Η Αλεξία βρέθηκε εκεί, μαζί με δύο φίλες της (μυημένες στο «κόλπο») για να δει -δήθεν- μια ταινία μικρού μήκους… Τελικά όμως στο πανί άρχισαν να πέφτουν οι ασπρόμαυροι τίτλοι, με εμένα χωμένο κάπου στα πίσω καθίσματα και μερικούς φίλους τριγύρω για ψυχολογική υποστήριξη. Αθόρυβα κατάφερα να φτάσω δίπλα της για να κάνω την «μεγάλη ερώτηση» τη στιγμή της κορύφωσης… Και εκείνη συγκινημένη είπε το «Ναι»!

Όλες οι παραπάνω ετοιμασίες, από την αρχική απόφαση μέχρι την τελική προβολή, διήρκεσαν σχεδόν δύο μήνες. Περιττό να πω ότι όλη αυτή η προσπάθεια δεν θα μπορούσε να είχε γίνει πραγματικότητα χωρίς την ουσιαστική και ανιδιοτελή βοήθεια πολλών καλών φίλων. Θα τους δείτε στους τίτλους του τέλους. ¶λλος περισσότερο και άλλος λιγότερο βοήθησαν να πάρει η «Πρόβα» σάρκα και οστά.

Βλέποντας όλο αυτό εκ των υστέρων, το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της προσπάθειας ήταν η διατήρηση της μυστικότητας. Ιδίως όταν ο κύκλος των συνωμοτών είχε μεγαλώσει πολύ, ήθελε όλο και μεγαλύτερη προσοχή ώστε να μην κινήσουμε υποψίες στην Αλεξία. Την ίδια στιγμή ήταν βασανιστικό να κρατάω κρυμμένα από τον πιο δικό μου άνθρωπο, όσα δημιουργικά και μαγικά είχαν συμβεί κάθε μέρα ετοιμάζοντας την «Πρόβα».

Και αυτό το κείμενο, αλλά κυρίως η «Πρόβα», είναι αφιερωμένα σΆ εκείνη… Στην Αλεξία!