Παρουσίαση άγνωστων θεατρικών έργων του Λόρκα από τη Νέα Ισπανική Σκηνή

Η Νέα Ισπανική Σκηνή παρουσιάζει μπροστά από τα έργα της ομαδικής εικαστικής έκθεσης «80+1 χρόνια απουσίας | LORCA», στη Dépôt  Art Gallery μια σειρά θεατρικών έργων που έγραψε ο Λόρκα, άγνωστα στην χώρα μας, καθώς και αποσπάσματα έργων σύγχρονων Ισπανών δραματουργών που έχουν γράψει με θέμα τον Lorca.

Στα πλαίσια της έκθεσης «80+1 χρόνια απουσίας | LORCA» στη Dépôt  Art Gallery, Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι, την Πέμπτη 29 Ιουνίου (τελευταία μέρα της έκθεσης)  και ώρα 19:00, η Νέα Ισπανική Σκηνή παρουσιάζει μια σειρά θεατρικών έργων που έγραψε ο Λόρκα –άγνωστα στην χώρα μας- και έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις ΙΑΣΠΙΣ σε μετάφραση του Στυλιανού Ροδαρέλη, σκηνοθέτη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Τμήμα Θεατρικών σπουδών, με ειδικότητα στο ισπανικό θέατρο.

Τα έργα αυτά παρουσιάζονται για πρώτη φόρα στα ελληνικά, και είναι δείγμα της πρώιμης περιόδου του Ισπανού δραματουργού και ανήκουν στη συλλογή έργων με τίτλο Θεατρικά ψήγματα. Θα παρουσιαστούν τα έργα  «Ψευδαίσθηση», «Η μαύρη σφαίρα» και «Διάλογος μεταξύ δύο σαλιγκαριών». Ανάμεσα στα έργα θα παρουσιαστούν αποσπάσματα από έργα σύγχρονων Ισπανών δραματουργών που έχουν γράψει έργα με θέμα τον Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα. Συγκεκριμένα θα ακουστούν αποσπάσματα από τα έργα «Ο Φεδερίκο πίσω από τον καθρέφτη», της Ντέμπορα Πολ,  «Το πουκάμισο του Λόρκα»  Λουής ντε Χουλιάν, «Ο Φεδερίκο και ο Διόσκουρος» του Ρουμπέν Μπούρεν και «Ο ζωντανός Λόρκα» του Χοσέ Μορένο Αρένας. Την παρουσίαση θα κλείσει ένα απόσπασμα του θεατρικού σουρεαλιστικού έργου «Το κοινό», το οποίο θα ερμηνευθεί για πρώτη φορά, και υπάρχει στον τόμο «Το σουρεαλιστικό έργο του Λόρκα», που επιμελήθηκαν οι εκδόσεις ΙΑΣΠΙΣ σε μετάφραση του Στυλιανού Ροδαρέλη.

Όλες οι παρουσιάσεις θα ερμηνευθούν από τα μέλη της Νέας Ισπανικής Σκηνής:
Γιώργος Γερανάκης, Χριστίνα Δεμένεγα, Αδριανός Γκιζέλης, Νάγια Ναούμ, Πηνελόπη Σκαλκώτου
Σκηνοθεσία: Στυλιανός Ροδαρέλης
Κοστούμια: Σοφία Μότσια
Τραγούδι: η υψίφωνος Ζαφειρώ Χατζηφωτίου
Χορογραφίες: Ιωάννα Πάσσαρις


Περί του ανδαλουσιανού δραματουργού ο λόγος…

Ο Λόρκα ζει την εποχή όπου το παραδοσιακό μεταμορφώνεται σε πρωτοποριακό… οι προκλήσεις πολλές… οι σκέψεις συνέχεια διαμορφώνονται… προσπαθούν να εκμυστηρευτούν τον εσωτερικό του κόσμο… είναι ευαίσθητος, αλλά ταυτόχρονα και προκλητικός… δεν διστάζει να αποδεχτεί τις νέες προκλήσεις… δεν φοβάται να τολμήσει το καινούργιο… δεν φοβάται την αποτυχία… τα έργα του την μια μέρα ανεβαίνουν, την επόμενη κατεβαίνουν… τι σημασία έχει… μπήκε στην διαδικασία της δημιουργίας… ξέρει πολύ καλά, ότι αν δεν τολμήσεις… δεν θα μπορέσεις ποτέ να εξελιχθείς… παρατηρεί… πειραματίζεται… κάνει Τέχνη… ζει έντονα… είναι το μόνο που το ενδιαφέρει… είναι καιρός που οι θεωρίες ωρίμασαν μέσα του… επιλέγει τις προκλήσεις… αισθάνεται έτοιμος να εισβάλλει στις ονειρικές καταστάσεις του υπερρεαλισμού… οι φίλοι του και αυτοί έτοιμοι… όλοι πάλλονται στην ίδια συχνότητα… θέλει να ταξιδέψει… να βουτήξει σε ονειρικές εξωπραγματικές καταστάσεις… να κατακτήσει το σύμβολο της Ανδαλουσίας… το μεγαλοπρεπές φεγγάρι… αυτό που τόσο πολύ θαύμαζε… αυτό που του φώτιζε τα βράδια… αυτό που του φώτιζε τις σκέψεις… τη φαντασία του… την Τέχνη του.... Ο Λόρκα έχει τη δεξιότητα να καταγράφει αυτά που βλέπει… έχει την ικανότητα να μετατρέπει την εικόνα, το χρώμα, τη μορφή, σε λέξεις αποτυπωμένες σε χαρτί… έχει την ικανότητα, τη μαγική τσαχπινιά να μετατρέπει το άψυχο σε έμψυχο… τα αντικείμενα στα χέρια του αισθάνονται… τρέχουν… έχουν λόγο...
Ο Λόρκα όμως δεν διαχωρίζει το λόγο από την κίνηση, τη μορφή από το χρώμα, τη χάρτινη φιγούρα από τον ζωντανό ηθοποιό. Προσπαθεί μέσα από τα θεατρικά του έργα, να περάσει το μήνυμα ότι το θέαμα, το θέατρο, ο κινηματογράφος είναι αυτόνομες πολυμορφικές εκφράσεις… δεν απομονώνει το κείμενο από την θεατρική παράσταση, δεν απομονώνει τον ηθοποιό από το σκηνικό, από το χρώμα, από τον χώρο, από τον χρόνο… το πρωτοποριακό θέατρο που ονειρεύτηκαν οι πρωτεργάτες του ευρωπαϊκού θεάτρου, δεν άντεξε στη καταθλιπτική… ψυχολογική… πίεση του Στανισλαύσκι… ζήσαμε έναν αιώνα κάτω από αυτή την πίεση… ο Λόρκα αντίθετα θαύμαζε ένα άλλο θέατρο… έκανε ένα άλλο θέατρο… αυτό που έχει την βαρύτητα της παράδοσης και της πρωτοπορίας… που μπορεί να ερωτοτροπεί με τον λόγο… τον χρόνο… το χρώμα… τα αντικείμενα… με το άφθαρτο σώμα του χαρακτήρα και το φθαρτό σώμα του ηθοποιού…