Σαν σήμερα: Γεννήθηκε και πέθανε ο μεγάλος συνθέτης, Βασίλης Τσιτσάνης

1888 - Ο δημοσιογράφος και χειριστής αεροπλάνου, Αλέξανδρος Καραμανλάκης, γίνεται ο πρώτος μάρτυρας της ελληνικής αεροπορίας.

Έμεινε στην ιστορία για το πάθος του για την δημοσιογραφία αλλά περισσότερο, για το πάθος του για τα αεροπλάνα, που όμως τον οδήγησαν και στον θάνατο σε ηλικία μόλις 24 ετών.

Ο Αλέξανδρος Καραμανλάκης γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1888 στην Κωνσταντινούπολη. Δέκα χρόνια αργότερα και ύστερα από το κίνημα των Νεότουρκων, ήρθε στην Αθήνα με την οικογένειά του. Όταν έγινε 23 ετών εξέδωσε την πρώτη του εφημερίδα, την «Ανεξάρτητος Αθηνών», η οποία πούλησε 43 φύλλα. Η κυκλοφορία της κράτησε για 10 μήνες.

Την ίδια χρονιά, το 1911, έφυγε για Γαλλία και Γερμανία για να μελετήσει τος εκδόσεις μεγάλων εφημερίδων και της δημοσιογραφικής δουλειάς που γινόταν στην Ευρώπη. Όταν έφτασε στην Γαλλία ενθουσιάστηκε με τα αεροπλάνα και γράφτηκε στην σχολή του διάσημου Λουί Μπλεριό.

Τον Φεβρουάριο του 1912, θα φτάσει στην Πάτρα, μαζί με ένα αεροπλάνο Μπλεριό 11, 50 Ίππων. Τον Μάρτιο θα προσπαθήσει να πετάξει από τ Ρίο στην Αθήνα, εγχείρημα που εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα δύσκολο και ριψοκίνδυνο. Τοι αεροπλάνο του τελικά έπεσε σχεδόν με το [που σηκώθηκε, με τον ίδιο να αποφεύγει τον τραυματισμό.

Ένα μήνα αργότερα, μετά την επίσης αποτυχημένη απόπειρα της 9ης Απριλίου, θα απογειωθεί τελικά δυο εβδομάδες αργότερα και πετάξει για λίγο πάνω από την πόλη της Πάτρας. Στις 30 Απριλίου, το αεροπλάνο του θα πέσει και ο ίδιος θα τραυματισθεί σοβαρά, με το αεροπλάνο να παθαίνει σοβαρές ζημιές.

Έφυγε από τον αφιλόξενο πατραϊκό ουρανό και ήρθε στον αττικό, όπου τον Ιούλιο πέταξε στα 2.200 μέτρα και τον Αύγουστο στα 3.050 μέτρα, που για την εποχή ήταν ένα ιδιαίτερα αξιόλογο επίτευγμα. Ένιωσε σίγουρος και θέλησε να κάνει πράξη την περιβόητη πτήση Αθήνα – Πάτρα.

Στις 29 Αυγούστου απογειώθηκε από το Παλιό Φάληρο. Δυο ώρες αργότερα θα πραγματοποιήσει υποχρεωτική προσθαλάσσωση στον Κορινθιακό Κόλπο. Το αεροπλάνο του έπεσε στην θάλασσα και ο Καραμανλάκης μπλεγμένος στα σχοινιά δεν καταφέρνει να ελευθερωθεί και βυθίζεται μαζί με το αεροπλάνο. Πέθανε σε ηλικία 24 ετών και έγινε ο πρώτος μάρτυρας της ελληνικής αεροπορίας.

Στην κηδεία του βρέθηκε πλήθος κόσμου, μεταξύ αυτών και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο θάνατός του ενέπνευσε πολλούς ποιητές της εποχής, που τον είδαν σαν έναν νέο Ίκαρο. Ήταν ο δεύτερος Έλληνας πιλότος, μετά των Εμμανουήλ Αργυρόπουλο, που πέταξε με ιδιωτικό αεροπλάνο. 

1915 και 1984 – Ο μεγάλος ρεμπέτης Βασίλης Τσιτσάνης, γεννήθηκε και πέθανε την ίδια μέρα σε ηλικία 69 ετών

Ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες της ρεμπέτικης και της λαϊκής μουσικής, που άφησε εποχή με τις συνθέσεις και το μπουζούκι του, γεννήθηκε και πέθανε την ίδια ημερομηνία, στις 18 Ιανουαρίου.

Γεννήθηκε το 1915 στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. ΟΙ γονείς του είχαν καταγωγή από την Ήπειρο και εκτός από τον Βασίλη, είχαν ακόμα τέσσερα παιδιά. Πολύ αργότερα, στις ρεμπέτικες παρέες του, ο Τσιτσάνης απέκτησε το παρατσούκλι «ο βλάχος», γιατί ήταν ο μόνος με καταγωγή «στεριανή».

Ο πατέρας του έφτιαχνε τσαρούχια. Όταν δεν είχε δουλειά, έπαιζε το μαντολίνο του. Ο Βασίλης άκουγε τον πατέρα του να τραγουδάει και να παίζει κλέφτικα τραγούδια και πήγαινε συχνά στην εκκλησία για να ακούσει τους βυζαντινούς ύμνους.

Για πρώτη φορά έπιασε όργανο στα χέρια του σε ηλικία 11 ετών και αφού πέθανε ο πατέρας του. Ένας οργανοποιός της περιοχής είχε μετατρέψει ένα μαντολίνο σε μπουζούκι. Και ο Τσιτσάνης έμαθε να παίζει κάπως έτσι το όργανο που τον συντρόφευσε σε ολόκληρη την ζωή του. Στο γυμνάσιο έμαθε βιολί και άρχισε να παίζει για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του. Αν και το μπουζούκι ήταν απαγορευμένο όργανο, το 1930, ο Τσιτσάνης άρχισε να γράφει με αυτό τα πρώτα του τραγούδια.

Σε ηλικία 21 ετών πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει Νομική. Έπιασε δουλειά σε ένα μαγαζί για να βγάζει τα έξοδά του. Τον επόμενο χρόνο γνωρίζει τον Δημήτρη περδικόπουλο που τον συστήνει στην δισκογραφική εταιρεία «Οντεόν». Εκεί θα ηχογραφήσει τα πρώτα του τραγούδια και θα αρχίσει να γίνεται γνωστός στους κύκλους του ρεμπέτικου. Σε εκείνη την περίοδο ανήκουν τα τραγούδια «Σ’ έναν τεκέ μπουκάρανε», «Να γιατί γυρνάω», «Αρχόντισσα», «Ό, τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ» κ.α., που τα τραγούδησαν μεγάλες μορφές, όπως ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Στράτος Παγιουμτζής και ο Μάρκος Βαμβακάρης.

Η δικτατορία του Μεταξά θα απαγορέψει τα ρεμπέτικα. Από το 1938, ο Τσιτσάνης βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία. Θα γνωρίσει εκεί και την μελλοντική σύζυγό του, Ζωή Σαμαρά, που θα αποκτήσει μαζί της δυο παιδιά.

Τα χρόνια της κατοχής θα τον βρουν στην Θεσσαλονίκη. Εκεί θα ανοίξει το δικό του μαγαζί, το «Ουζερί Τσιτσάνης» και θα γράψει ορισμένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια, όπως το «Συννεφιασμένη Κυριακή» και «Μπαξέ τσιφλίκι». Το 1946 θα κατέβει στην Αθήνα, αλλά τα νέα του τραγούδια λογοκρίνονται για άλλη μια φορά. Μερικά θα εκδοθούν και άλλα θα χαθούν για πάντα, αφού δεν ηχογραφήθηκαν ποτέ.

Την επόμενη περίοδο θα φέρει διάφορες αξέχαστες φωνές στο προσκήνιο, όπως η Καίτη Γκρέυ, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Μανώλης Αγγελόπουλος, ο Στέλιος Καζαντζίδης κ.α Έγραψε σπουδαία τραγούδια και αυτή την περίοδο, όπως «Κορίτσι μου όλα για σένα», «Της Γερακίνας γιος», «Δηλητήριο στην φλέβα κ.α. Τα τελευταία 14 χρόνια της ζωής του εμφανιζόταν στο μαγαζί του στην Αθήνα, στο «Χάραμα». Έφυγε από την ζωή, ανήμερα των γενεθλίων του, στο νοσοκομείο Brompton του Λονδίνου, ύστερα από επιπλοκές που είχε από εγχείρηση στους πνεύμονες.

Ο Τσιτσάνης είναι ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες του ρεμπέτικου, στο οποίο εισήγαγε τα λεγόμενα «δυτικά» μελωδικά και το έβγαλε από το περιθώριο. Ακόμα και σήμερα, οι παλιοί και οι νέοι τραγουδούν τα τραγούδια και τους στίχους του, παραμένοντας στις μνήμες όλων των Ελλήνων. Και θα συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα...