Πως επέζησα από ένα εφιαλτικό 24ωρο του Αγίου Βαλεντίνου

Η ημέρα των ερωτευμένων είναι από τις μέρες που λατρεύουμε να μισούμε όλοι. Ανάλογα με τη συναισθηματική μας κατάσταση, τη σνομπάρουμε, τη στηρίζουμε, τη κάνουμε σημαία της σχέσης μας, τη καταριόμαστε. Όσοι τη σκέφτηκαν, πέτυχαν το σκοπό τους. Είναι μια μέρα που δεν προσπερνάς, σε όποια κατηγορία και αν ανήκεις.

Εγω λοιπόν θα σας περιγράψω ένα βασανιστικό 24ωρο, Αγίου Βαλεντίνου τη πρώτη χρονιά που χώρισα μετά από μια μακροχρόνια σχέση. Έχοντας χωρίσει πολύ πρόσφατα, ούτε που ήξερα τη ημέρα ξημέρωνε, ούτε που είχα διάθεση να τη γιορτάσω ή να κάνω τον άνετο πηγαίνοντας σε anti - Valentine's party.

Για να σας βάλω στο κλίμα, εγώ είχα χωρίσει ένα μήνα πριν, δεν το είχα πει πουθενά, προφανώς περιμένοντας πως θα γυρίσει πίσω, τι θα πει πίσω ποτέ δεν κατάλαβα, λες και το ότι θα βρεις ή θα βρει καινούργιο γκόμενο είναι μπροστά. Σιγά τη πρόοδο, σιγά τον Νηλ Αρμοστρονγκ που πάτησε πρώτη φορά στη σελήνη. Έτσι λοιπόν κρατώντας μυστικό τον χωρισμό μου, αντί για καλημέρα στο γραφείο δέχτηκα ένα καταιγισμό από χρόνια πολλά.

Μήπως να κεράσω κιόλας αφού γιορτάζω; Μετά μπαίνουμε σε κατηγορίες, άλλο οι παντρεμένοι, άλλο οι ελεύθεροι. Οι παντρεμένοι δεν γιορτάζουν, μου είπε μια η σαραντάρα συνάδελφος, με ύφος που πρόδιδε ότι μάλλον δεν γιορτάζει με τον άντρα της, αλλά μια τούρτα θα τη κόψει...πριν πάει σπίτι.

Και κάπου εκεί η συντέλεια. Στο δέκατο χρόνια πολλά, τόλμησα να ξεστομίσω, ''έλα μωρέ ποιος τα πιστεύει αυτά πια''. Γύρω μου σχεδόν όλο το γραφείο, ρωτώντας με αν χώρισα, αν με απάτησε, ένας βρέθηκε να με ρωτήσει αν δεν με ήθελε η μάνα της - φαντάσου τι είχε περάσει ο δύσμοιρος. Κάπως έτσι μαθεύτηκε στο γραφείο ότι είμαι ελεύθερος. Σιγά το πράμα θα μου πεις, αλλά ήδη πριν το πρώτο μου τσιγάρο είχα δύο προξενιά.

Πρόσθεσε ότι η σαραντάρα που ανέφερα πριν ήθελε να με γυρίσει σπίτι. "Μα απέναντι μένω", "Στο δρόμο μου είσαι", μου απαντάει!

Στο γυρισμό για το σπίτι, ο έρωτας ήταν διάχυτος στον αέρα, μπαλόνια, καρδιές, νέα κορίτσια που κρατούσαν το τριαντάφυλλο που τους πήρε ο αγαπημένος τους, όσες δεν είχαν τριαντάφυλλο κοροΐδευαν αυτές που είχαν δεχτεί δώρα, τα μαγαζιά είχαν στολίσει, πρωτοτυπία παντού. Καρδούλες, βέλη, σοκολατάκια.

Δεν αποσπάστηκα από το στόχο μου, θα γυρνούσα να μαγειρέψω, και θα έβλεπα τηλεόραση μέχρι να αλλάξει η μέρα. Στο σούπερ μάρκετ, μια ουρά τεράστια. Ρώτησα την κοπέλα αν έγινε κάτι, μήπως κάποια επιστράτευση, μήπως όσο περπατούσα μας κύρηξε τον πόλεμο η Τουρκία, και έτρεχαν όλοι να αποκτήσουν προμήθειες. "Είναι του Αγίου Βαλεντίνου, σήμερα και όλοι ψωνίζουν τελευταία στιγμή σοκολατάκια που τα έχουμε σε προσφορά".    

Ωραία δεν θα ψωνίσω, θα παραγγείλω. Δεν θα με επηρεάσει αυτή η μέρα, είπα στον εαυτό μου. Έφτασα στο σπίτι, και στην είσοδο με περίμενε η πρώην μου. Μωρέ λες να υπάρχει ο Άγιος Βαλεντίνος, και να έκανε το θαύμα του;

" Ήρθα να πάρω τα πράγματά μου" είπε.  Μήπως είπε "μας" και μου κάνει έκπληξη ότι μετακομίζουμε σε καινούργιο σπίτι και με δοκίμαζε όλο αυτό το μήνα;

"Βιάζομαι είναι διπλοπαρκαρισμένος ο Αντώνης και πρέπει να κάνω γρήγορα". Αντώνης; Ποιος Αντώνης; Που είναι η τροχαία να κόψει κλήση αυτόν τον παράνομο; Εγώ μια φορά διπλοπάρκαρα και είχα μια κλήση όταν γύρισα και ένα σπασμένο καθρέπτη, και αυτός διπλοπαρκάρει και περιμένει την πρώην μου και θα φύγει ατιμώρητος;

Μισή ώρα αργότερα, χωρισμένος και με το μισό σπίτι μου σε ένα γκρι Polo αποφασίζω να αντιδράσω. Τηλεφώνησα στη Μαίρη, ένα από τα πρωινά μου προξενιά. Κανόνισα ραντεβού, φυσικά στην υποδοχή μας ευχήθηκαν χρόνια πολλά, φυσικά το εκμεταλλεύτηκα να κάνω τον έξυπνο με ατάκες του τύπου "Όλοι μας περνάνε για ζευγάρι, τόσο πολύ ταιριάζουμε:" 

Η βραδιά κυλούσε τέλεια, συμφωνούσαμε ότι τα υπόλοιπα ζευγάρια στο μαγαζί, μας φαίνονται υποκριτικά, και ότι ο Άγιος Βαλεντίνος, γιορτάζεται μόνο από όσους τον υπόλοιπο χρόνο ξεχνάνε τη σχέση τους. Δύο ώρες μετά, 3 ποτά και περίπου 6 όχι σε πλανόδιους ανθοπώλες που πουλούσαν τριαντάφυλλα, κατέληξα στο σπίτι μου με τη Μαίρη.

Αντώνη εσύ; 23χρονη ασκούμενη, χωρίς κυτταρίτιδα εγώ! Και ενώ το ερωτικό παιχνίδι είχε ξεκινήσει, το τηλέφωνο της χτύπησε, "έλα μωρό μου που είσαι;" λέει, κι εγώ αναρωτιέμαι σαν το Σπύρο στους Απαράδεκτους, τι έγινε ρε παιδιά;

Η Μαίρη; Η 23χρονη; H χωρίς κυτταρίτιδα; Είχε σύντροφο στρατιωτικό, στη Κοζάνη τον οποίο καλήνυχτησε πριν βγει μαζί μου, αλλά ο σύντροφός, επειδή είναι του Αγίου Βαλεντίνου ήθελε να της κάνει έκπληξη. Α και της έκανε, δεν μπορώ να πώ, βέβαια έκανε και σε μένα μαζί. 

Η Μαίρη ντύθηκε, μου υποσχέθηκε ότι θα μου εξηγήσει, ότι εμένα με ένοιαζε ας πούμε, και πήγε να γιορτάσει τον Άγιο Βαλεντίνο. 

Εσείς μη πτοήστε από τη δική μου περιπέτεια, γιορτάστε τη μέρα, με όποιον τρόπο θέλετε. Κλείνοντας η Μαίρη παντρεύτηκε, και ο Αντώνης δεν μακροημέρευσε.

Η πρώην μου και ο σύντροφος της Μαίρης συνεχίζουν να ζουν στο δικό τους κόσμο.