Άλφρεντ Χίτσκοκ: Ο μάστερ του τρόμου

Τι να πει κανείς για τον Χίτσκοκ; Οι ταινίες του καθήλωσαν για δεκαετίες ανθρώπους στα καθίσματα τους, πιασμένους από τα μπράτσα του διπλανού τους, ενώ έμαθε στον κόσμο να κοιτάει από την άλλη πλευρά όταν έβλεπε τις ταινίες του. Εμμονικός και σκληρός, αλλά και διορατικός, ο Χίτσκοκ ήταν ένας άνθρωπος με πολλές ιδιορρυθμίες. Κάτι που συνήθως εμφανίζεται στις ιδιοφυίες, και πιο πολύ, στους καλλιτέχνες.

Γεννήθηκε στο East End του Λονδίνου το τελευταίο έτος του 19ου αιώνα. Σπούδασε Μηχανική και Ηλεκτρολογία αλλά και στην Σχολή Καλών Τεχνών του Λονδίνου. Στα 21 του εργαζόταν ήδη σε κινηματογραφικό στούντιο. Ήταν το παράρτημα της Paramount Pictures στην Μεγάλη Βρετανία. Δυο χρόνια μετά κάθισε για πρώτη φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Και από τότε βρήκε την άνεση που έψαχνε στην ζωή του. Και δεν ξανασηκώθηκε μέχρι τον θάνατό του, στις 29 Απριλίου του 1980.

Φοβόταν πολύ τους αστυνομικούς. Η φοβία αυτή άρχισε από μικρή ηλικία, όταν ο πατέρας του τον έστειλε με ένα γράμμα στο αστυνομικό τμήμα. Ο αστυνόμος διάβασε το γράμμα, τον έπιασε από το χέρι και τον πέταξε σε ένα κελί για αρκετές ώρες. Όταν τον έβγαλε του είπε, «Αυτά παθαίνουν οι άνθρωποι που κάνουν κακά πράγματα». Πολύ σκληρή τιμωρία για ένα παιδί.

Φοβόταν και τα αυγά. Συγκεκριμένα δεν μπορούσε να βλέπει τον κρόκο του αυγού να χύνεται. Το αίμα το θεωρούσε όμορφο θέαμα. Τον κίτρινο κρόκο όχι. Γι’ αυτό δεν έφαγε ποτέ του αυγό. Είπαμε, είχε ιδιορρυθμίες...

Το 1925 σκηνοθετεί το «Pleasure Garden». Ήταν το εισιτήριό του. Μετά από μεγάλες επιτυχίες του την δεκαετία του ’30, όπως το «The 39 Steps» και το «Sabotage» αποφάσισε, με το ξέσπασμα του Β’ παγκοσμίου Πολέμου, να μετακομίσει μόνιμα στις ΗΠΑ. Στην αρχή βρήκε κλειστές πόρτες. Πίστευαν όλοι ότι δεν θα πετύχει (Αλήθεια γιατί πάντα συμβαίνει αυτό;). Ένας παραγωγός του έκανε επταετές συμβόλαιο. Και η πρώτη του ταινία, «Rebecca», πήρε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Όχι ο ίδιος. Στην ζωή του υπήρξε 5 φορές υποψήφιος αλλά δεν κέρδισε ποτέ. Πήρε το 1979 το τιμητικό Όσκαρ και έβγαλε τον συντομότερο ευχαριστήριο λόγο στην ιστορία. «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Πραγματικά». Άβυσσος η ψυχή του Άλφρεντ.

Πριν πάει στην Αμερική γνώρισε την σύζυγό του, Άλμα Ρέβιλ. Δούλευαν μαζί και τους ένωσε η αγάπη για τον κινηματογράφο. Της έκανε πρόταση γάμου σε ένα πλοίο, όταν αυτή ξερνούσε από την ναυτία. Ο Χίτσκοκ ήθελε να την αιφνιδιάσει ώστε να πει το «ναι». Από τότε ήταν πάντα μαζί. Με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ο σκηνοθέτης έλεγε πως έκανε σeξ με την γυναίκα του μόνο μια φορά, από την οποία προέκυψε η κόρη τους. Έβρισκε λέει, το σeξ μια δυσάρεστη διαδικασία. Φυσικά δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είχε σeξουαλική επαφή με άλλες γυναίκες. Αν και είχε την φήμη ηδονοβλεψία. Η σύζυγός του από την άλλη είχε επαφή με άλλους άνδρες. Αλλά ο σεβασμός του ένος για τον άλλον, τους κράτησε μαζί.

Από το 1940 μέχρι το 1960, γύρισε περισσότερες από 20 ταινίες. Εκείνη την χρονιά γύρισε σίγουρα την πιο γνωστή του ταινία και σύμφωνα με το IMDb την καλύτερή του, το «Psycho» (αν και δεν συμφωνώ). Με την συγκεκριμένη ταινία έπαθε «ψύχωση». Έβαλε τους συντελεστές να υπογράψουν ειδική συμφωνία και γύρισε την ταινία σε κλειστό στούντιο, ώστε να μην αποκαλυφθεί το ανατρεπτικό της τέλος. Επίσης μέχρι τότε, οι θεατές μπορούσαν να μπουν όποια ώρα ήθελαν στην αίθουσα του κινηματογράφου. Όμως όταν προβλήθηκε το «Psycho», ο Χίτσκοκ απαγόρεψε στους θεατές να μπαίνουν μετά την έναρξη. Οι θεατές έτρεχαν να την δουν πριν αρχίσει. Από τότε καθιερώθηκε και η προσέλευση πριν την έναρξη της ταινίας, κάτι που σήμερα είναι κάτι σαν δεδομένο.

Στο «Birds» πάλι, έδειξε την αδυναμία που είχε όλα τα χρόνια της καριέρας του στις ξανθιές πρωταγωνίστριες. Λίγο παραπάνω αυτή την φορά. Γιατί προσέλαβε την άσημη τότε Τίπι Χέντρεν, αλλά όταν εκείνη απέρριψε τις μη επαγγελματικές προτάσεις, αποφάσισε να την «βασανίσει» με κάποιο τρόπο. Απέρριπτε επαγγελματικές προτάσεις που τις έκαναν χωρίς να της το λέει, την παρακολουθούσε και άλλαξε τα μηχανικά πουλιά με αληθινά, με αποτέλεσμα η ηθοποιός να τραυματιστεί άσχημα. Μετά την λύση του συμβολαίου τους, δεν ξαναείπε ποτέ το όνομά της.

Ο Χίτσκοκ άρχισε να εγκαταλείπει σιγά σιγά το σινεμά. Γύριζε ταινίες όλο και πιο σπάνια την δεκαετία του ’60 και ’70. Όταν το 1979 πήρε το τιμητικό Όσκαρ, αστειεύτηκε και είπε, ότι αφού πήρε το συγκεκριμένο βραβείο, θα πεθάνει σύντομα. Πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Στα 81 του χρόνια.

Ο Χίτσκοκ έχει μείνει στην ιστορία ως «μετρ του σασπένς» και ως «μάστερ του τρόμου». Ήταν πολύ περισσότερα απ’ όλα αυτά. Δεν ξέρω αν πρέπει να του συγχωρεθούν οι πολλές ιδιορρυθμίες ή, αν θέλετε, τρέλες του. Ωστόσο είναι σίγουρα, ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του 20ου αιώνα.