Ανατριχιαστική μαρτυρία από το «Νησί της Τιμωρίας»

Το 2017 φαίνεται φυσιολογικό να είσαι ανύπαντρη μητέρα, προστατεύεσαι από το νόμο, σε κάποιες χώρες έχεις προνόμια και υποστήριξη, το σίγουρο είναι ότι δεν τιμωρείσαι. 

Όμως σε κάποιες χώρες, ακόμα και σήμερα η εκτός γάμου εγκυμοσύνη θεωρείται αμαρτία, που φέρνει μέχρι και θάνατο. Η παρακάτω ιστορία δείχνει το δράμα που βιώνουν χιλιάδες γυναίκες κάπου στο κόσμο, ιστορίες που πρέπει να μαθευτούν και να εξαλειφθούν.

Στην Ουγκάντα στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, οι γυναίκες που κυοφορούσαν εκτός γάμου, ήταν στόχοι όλης της τοπικής κοινωνίας. Οι αναμάρτητοι λοιπόν βρήκαν έναν σοκαριστικό τρόπο να τιμωρούν τις γυναίκες. Τις εγκαταλείπαν σε ένα νησί, που δεν επικοινωνούσε με την ενδοχώρα, εν γνώσει της κυβερνήσεως, και τις άφηναν να πεθάνουν από την πείνα και τις κακουχίες.

Οι περισσότερες πέθαιναν αλλά κάποιες «τυχερές» από τις γυναίκες αυτές διασώζονταν. Μία εξ αυτών, η τελευταία που αφέθηκε στο Νησί τις Τιμωρίας για να πεθάνει, όπως πιστεύεται, είναι ακόμα ζωντανή και μίλησε στο BBC για τη φρικτή εμπειρία της που τη σημάδεψε.

«Όταν η οικογένειά μου ανακάλυψε πως ήμουν έγκυος, με έβαλαν σε ένα κανό και με πήγαν στο Akampene (το Νησί της Τιμωρίας). Έμεινα εκεί χωρίς τροφή και νερό για τέσσερις νύχτες» εξομολογείται η Mauda Kyitaragabirwe, που ήταν τότε μόνο 12 χρόνων. «Θυμάμαι πως πεινούσα πολύ και κρύωνα. Σχεδόν πέθαινα» αφηγείται. 

Την πέμπτη έφτασε στο νησί ένας ψαράς και της είπε πως θα την πάρει μαζί του.

«Ήμουν λίγο διστακτική. Τον ρώτησα αν ήθελε να με ξεγελάσει και αν σκόπευε να με πετάξει στο νερό. Αλλά εκείνος μου είπε ‘όχι, θέλω να σε πάρω για να γίνεις γυναίκα μου’. Κι έτσι με έφερε εδώ» περιγράφει, καθισμένη στη μικρή βεράντα του σπιτιού που μοιράστηκε με τον σύζυγό της.

Ο λόγος που η κοινωνία τιμωρούσε τις γυναίκες με αυτόν τον τρόπο, ήταν ότι οι παρθένες ήταν περιουσιακό στοιχείο των γονέων. Επί της ουσίας πουλούσαν την αγνότητα της κοπέλας. Μαρτυρίες από τα χωρία της επαρχίας μιλούν για εγκλεισμό κοριτσιών μέχρι την ηλικία των 14 ετών, μέχρι δηλαδή να μπορέσουν να αναζητήσουν τον υποψήφιο γαμπρο - επενδυτή. 

Καμία γυναίκα δεν επιβίωσε ποτέ από τους καταρράκτες Kisiizi. Κάποια κορίτσια όμως ήταν πιο τυχερά μέσα στην ατυχία τους και επιβίωσαν από το Νησί της Τιμωρίας. Κι αυτό χάρη σε νεαρούς άνδρες που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για μια «αμόλυντη» νύφη κι έτσι έβρισκαν μία εκεί. Γιατί για αυτά τα κορίτσια δεν χρειαζόταν να δώσουν καμία προίκα.

Η πρακτική αυτή εξαλείφθηκε με την παρέμβαση της εκκλησίας που έφθασε στη χώρα και των μη κυβερνητικών οργανώσεων.