Σαν σήμερα πέθανε ο άρχοντας του λαϊκού τραγουδιού, Στράτος Διονυσίου

Ο Στράτος Διονυσίου, ο «Σαλονικιός», ο ΠΑΟΚτζής, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες λαϊκούς τραγουδιστές. Μάγκας από τους τελευταίους, έφυγε «δίχως αντίο» ξαφνικά το πρωί της 11ης Μαΐου του 1990, βυθίζοντας σε πένθος την χώρα και ειδικότερα, την «νυχτερινή ζωή» της.

Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στην Νιγρίτα Σερρών, στις 8 Νοεμβρίου του 1935. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Γνώρισε την φτώχεια από την καλή και από την ανάποδη. Το 1947 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Θεσσαλονίκη και αναγκάστηκε να δουλέψει από μικρός και μάλιστα σε διάφορες δουλειές. Έκανε ό, τι δουλειά έβρισκε, εργάτης, μικροπωλητής ακόμα και ράφτης. Η έντονη μπάσα λαϊκή φωνή του είχε όμως άλλα σχέδια γι’ αυτόν.

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο κέντρο «Φαρίντα» στην Θεσσαλονίκη. Σε ηλικία 20 ετών θα ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας με την Γεωργία Λαβένη, με την οποία θα αποκτήσει τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια (που έγιναν κι αυτοί τραγουδιστές) και ένα κορίτσι. Λίγα χρόνια αργότερα αποφασίζει να εγκαταλείψει την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη και να δοκιμάσει την τύχη του στην Αθήνα, όπως πολλοί τραγουδιστές της εποχής.

Δισκογραφία και αναγνώριση

Το 1959 θα συνεργαστεί με την Καίτη Γκρέυ και θα κάνει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, με το τραγούδι «Δεν είμαι ένοχος». Η φωνή του ήταν αδύνατον να περάσει απαρατήρητη και ο κόσμος άρχισε να την αναγνωρίζει. Οι δισκογραφικές δεν έμειναν ασυγκίνητες. Η «Κολούμπια» θα πάρει τελικά την υπογραφή του και έτσι θα μας χαρίσει τις πρώτες του επιτυχίες: «Δεν με πόνεσε κανείς», «Στης Αγάπης μου το Δίσκο» ή «Ηλεκτρόφωνο», «Φύγε φύγε» κ.α.

Το όνομά του πλέον είναι γνωστό στο ευρύ κοινό. Το 1967 θα γνωρίσει τον Άκη Πάνου σε μια χρονιά σταθμό για την καριέρα του. Ο συνθέτης θα του δώσει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του όπως τα «Γιατί, καλέ γειτόνισσα» (1968), «Στο σταθμό του Μονάχου» (1972), «Ήταν ψεύτικα» (1972) κ.α. Ο Μίμης Πλέσσας θα του δώσει να πει το τραγούδι «Βρέχει φωτιά στην στράτα μου», το οποίο είχε γράψει για την ταινία «Ορατότης Μηδέν» με τον Νίκο Κούρκουλο. Το τραγούδι θα σημειώσει τεράστια επιτυχία και θα τον απογειώσει. Μετά από αυτό θα ακολουθήσουν σαν ντόμινο και άλλα πολλά τραγούδια που έγιναν διαχρονικά, όπως «Ο παλιατζής», «Αγάπη μου επικίνδυνη» και «Αφιλότιμη».

Κατοχή ναρκωτικών και φυλάκιση

Η καριέρα του ήταν στο ζενίθ της όταν το 1973 συνελήφθη για κατοχή κάνναβης, κατοχή όπλου και κατοχή λαθραίων τσιγάρων. Για τα δυο τελευταία αθωώθηκε το 1974 αλλά για την κατοχή ναρκωτικών καταδικάστηκε τον Απρίλιο του 1975 σε φυλάκιση τριών ετών και εκτόπιση τριών ετών στα Γιάννενα. Μπήκε στις φυλακές της Τίρυνθας όπου έμεινε έναν χρόνο, αφού αποφυλακίστηκε το Πάσχα του 1976. Η καριέρα του βρέθηκε από το ζενίθ στο ναδίρ, με τους καλλιτέχνες να μην τολμούν να συνεργαστούν μαζί του.

Η επάνοδος στην κορυφή

Ο Στράτος Διονυσίου βρήκε βοήθεια στην δισκογραφική εταιρεία «Μίνος». Ο διευθυντής της εταιρείας Μάκης Μάτσας είδε επιφυλακτικά την συνεργασία τους, αλλά και την συνύπαρξή του στην ίδια εταιρεία με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ύστερα από επιμονή του Στράτοπυ, υπέγραψαν ένα συμβόλαιο με πολύ κακούς όρους για τον τραγουδιστή.

Ηχογράφησαν τον δίσκο «Υποκρίνεσαι». Συμφώνησαν πως αν δεν ξεπεράσει τις 30.000 πωλήσεις θα σταματούσαν την συνεργασία, αλλιώς θα έκαναν άλλους 2 δίσκους με τους ίδιους όρους. Οι πωλήσεις μέσα σε λίγους μήνες ξεπέρασαν τις 100.000. Η επιμονή και η θέληση του ανταμείφθηκαν.

Σιγά σιγά στάθηκε στα πόδια του και τραγούδησε κι άλλες διαχρονικές επιτυχίες όπως τα «Τα μάζεψα τα πράγματα», «Τα πήρες όλα κι έφυγες», «Ένα λεπτό περιπτερά» κ.α.

Την δεκαετία του ’80 θα πάρει στο πλευρό του την Χαρούλα Αλεξίου και κέρδισε ξανά την αγάπη του κόσμου. Όλοι είχαν ξεχάσει πια την φυλακή και απολάμβαναν τραγούδια όπως «Ο Σαλονικιός», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Εγώ ο ξένος» και «Λέγε με παλιόπαιδο».

Ο ξαφνικός θάνατος στα 55 του

Στις 10 Μαΐου του 1990, πέρασε όλη την ημέρα στο στούντιο ηχογραφώντας. Όταν τελείωσε, ανανέωσε το ραντεβού του για την επόμενη ημέρα. Πήγε στο μαγαζί του στην οδό Φιλελλήνων, το οποίο έφερε το όνομά του για να τραγουδήσει για ακόμα μια φορά. Όταν τελείωσε το πρόγραμμά του, οι συνεργάτες του παρατήρησαν ότι κούτσαινε. Τον ρώτησαν τι έχει και εκείνος απάντησε πως αισθανόταν έναν πόνο στην κοιλιά και πως θα πήγαινε σύντομα στον γιατρό.

Το πρωί της 11ης Μαΐου πήγε στο ξενοδοχείο «Χανδρής», όπου νοίκιαζε μονίμως μια σουίτα για να μπορεί να βλέπει με τα κιάλια τον ιππόδρομο. Ο Στράτος Διονυσίου είχε πάθος με τα άλογα και μάλιστα είχε τουλάχιστον 20 στην κατοχή, με τα οποία περνούσε αρκετή ώρα καθημερινά. Οι άνθρωποι του ξενοδοχείου τον βρήκαν στις 7.30 σε ημιλιπόθυμη κατάσταση.

Κάλεσαν το ασθενοφόρο. Πέντε ώρες αργότερα, κατά την μεταφορά του στον «Ευαγγελισμό», άφησε την τελευταία του πνοή. Οι γιατροί διέγνωσαν ως αιτία θανάτου εσωτερική αιμορραγία, η οποία προήλθε από ρήξη ανευρύσματος στην κοιλιακή χώρα. Ήταν μόλις 55 ετών. Η κηδεία του στο Α’ νεκροταφείο μετατράπηκε σε λαϊκό προσκύνημα, απ’ όπου δεν έλειψαν και τα επεισόδια.

Το κενό που άφησε ο Στράτος Διονυσίου στο λαϊκό τραγούδι ήταν δυσαναπλήρωτο και δεν καλύφθηκε ποτέ. Όχι μόνο για την φωνή του αλλά και για την στάση ζωής του, γεμάτη μπέσα, ειλικρίνεια και λεβεντιά. Το 1996 κυκλοφόρησε ένα τραγούδι για τον άρχοντα του λαϊκού τραγουδιού σε στίχους του Γιώργου Θανόπουλου, που μεταξύ άλλων έλεγε:

«Ήταv φίλε μoυ λεβέvτης
ήταvε καλό παιδί
και τov αγαπoύσαv όλoι
και τov λάτρεψαv πoλλoί»