Αφιέρωμα στη Βίκυ Μοσχολιού

Η Λένα Αλκαίου παρουσιάζει ένα αφιερωμα στη Βίκυ Μοσχολιού, με τραγούδια που αγαπήσαμε και τραγουδήσαμε όλοι, στο ανακαινισμένο θέατρο «Έαρ» Βικτώρια.

Μαζί της στο πιάνο ο Γιώργος Τσοκάνης και στην καλλιτεχνική επιμέλεια η Αδαμαντία Μαντελένη.

Μια βραδιά αφιερωμένη στη Βίκυ Μοσχολιού με την ευαισθησία και την ποιητική φωνή της Λένας Αλκαίου.

_{Η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά και θα ηχογραφηθεί από το Sin Radio www.sinwebradio.com}

<sub>Λίγα λόγια για τη Βίκυ Μοσχολιού
Ξεκίνησε την καριέρα της το Πάσχα του 1962 στην «Τριάνα» του Χειλά δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Δούκισσα. Καθιερώθηκε το 1964 τραγουδώντας το «Χάθηκε το φεγγάρι» του Σταύρου Ξαρχάκου στην κινηματογραφική παραγωγή «Λόλα».

Τον επόμενο χρόνο το τραγούδι της “Ένα αστέρι πέφτει – πέφτει” έγινε μεγάλη επιτυχία συνεχίζοντας σε συνεργασίες, μεταξύ άλλων, με τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Γιώργο Κατσαρό, τον Άκη Πάνου, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Δήμο Μούτση, τον Μίμη Πλέσσα, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και τον Σταμάτη Κραουνάκη.

Ηταν από τις πρώτες ερμηνεύτριες που τραγούδησαν σε μπουάτ, κάνοντας τις κυριότερες εμφανίσεις της στον «Ζυγό» και το «Zoom» της Πλάκας στο πλευρό του Δήμου Μούτση στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Στα τραγούδια της που έγιναν επιτυχίες συγκαταλέγονται τα: «Πάει, πάει», «Αλήτη», «Πού πας χωρίς αγάπη», «Ναύτης βγήκε στη στεριά», «Τα δειλινά», «Οι μετανάστες», «Άνθρωποι μονάχοι». Δύο επιτυχίες της ονοματοδότησαν νυχτερινά κέντρα της Αθήνας, τα «Δειλινά» και τα «Ξημερώματα».


Η Λένα Αλκαίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε στο ταλέντο της ήταν η Άννα Διαμαντοπούλου από την οποία παρακολουθούσε μαθήματα φωνητικής στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών.

Στο ξεκίνημά της είχε την τύχη να βρεθεί δίπλα σε μεγάλα ονόματα του τραγουδιού όπως: η Ελένη Βιτάλη, η Πόλυ Πάνου, ο Τάκης Μπίνης, ο Αντώνης Καλογιάννης, η Μαρίζα Κωχ, αλλά και ο Μανώλης Μητσιάς.

Μέσα από όλη αυτή την αξιοζήλευτη πορεία, η οποία χτίστηκε με πολύ αγώνα, αξιοπρέπεια και σεβασμό, η Λένα νιώθει γεμάτη και παραμένει αυτό που ήταν πάντα... άμεση, προσιτή, ανθρώπινη... Εδώ και αρκετά χρόνια, μας πείθει με την δική της αλήθεια, την φωνή της... Με ήθος, σοβαρότητα και ευαισθησία μας τραγουδάει τον έρωτα, τις χαρές, τις λύπες και πάνω απ’ όλα «επικοινωνεί».</sub>