Ο ήλιος απαγορεύεται να μπει μέσα, ομαδική εικαστική έκθεση

Με ποιόν τρόπο το φημισμένο παριανό μάρμαρο, το φως των Κυκλάδων, οι πειρατικές ιστορίες του Αιγαίου, τα αρχιτεκτονικά κελύφη μιας άλλης εποχής, αλλά και η συζήτηση γύρω από τα αιολικά πάρκα, μπορούν να γίνουν αφορμή για την ανάδειξη εναλλακτικών αφηγήσεων και συγκρούσεων σε σχέση με την ιστορία και τη σημερινή ταυτότητα της Πάρου;

Στην έκθεση «Ο ήλιος απαγορεύεται να μπει μέσα», με αφετηρία το φετινό θέμα του φεστιβάλ Διαδρομές στη Μάρπησσα «Στο Φως», τέσσερις εικαστικοί επιχειρούν διαφορετικού τύπου ερευνητικές «ανασκαφές» στο χθες και το σήμερα της Μάρπησσας και της Πάρου. Τα έργα φέρνουν στο φως ξεχασμένες ιστορίες, αλλά και συγκρούσεις της σύγχρονης τοπικής πολιτικής, αξιοποιώντας θραύσματα της αρχαιολογικής, λαογραφικής και αρχιτεκτονικής παράδοσης και αναδεικνύοντας ιδεολογικές και ιεραρχικές διεργασίες που ορίζουν το συγκεκριμένο τοπικό πλαίσιο. Και τα τέσσερα έργα αποτελούν νέες παραγωγές ειδικά για το φεστιβάλ και βασίζονται σε επιτόπια και γενικότερη έρευνα.

Το έργο της Χρύσας Βαλσαμάκη «Βarbarosa dreaming» αρθρώνει με μη γραμμικό τρόπο, την δραματική ιστορία μιας κατοίκου, ενδεχομένως μακρινής απόγονου του Μπαρμπαρόσα στις αρχές του αιώνα, που θα μπορούσε να είναι αληθινή. Δανείζεται υλικά από το λαογραφικό μουσείο, την παραδοσιακή κατοικία-μουσείο Ασπροπούλου και ένα εμβληματικό σπίτι της Μάρπησσας, για το οποίο οι απόψεις διίστανται και το μέλλον του είναι αβέβαιο. Αφορά το χρόνο, την απώλεια, το όνειρο, την προκατάληψη, τη ματαίωση, το ανοίκειο, το πείσμα και το χώρο της ζέστης.

Το έργο της Catriona Gallagher «Time By Light» είναι μια βίντεο-καταγραφή σε time-lapse των σημείων φωτός που μπαίνουν σε κλειστά κτίρια. Κινηματογραφώντας σημεία όπου "ο ήλιος απαγορεύεται να μπει μέσα, εκτός απ’ όταν μπαίνει με το ζόρι" προσπαθεί να διερευνήσει την παροδικότητα της αλληλεπίδρασης του φωτός με το τοπίο και την αρχιτεκτονική του νησιού.

Το έργο του Μιχαηλάγγελου Βλάσση-Ζιάκα «Σημειώσεις για ένα τεχνικό σύστημα» είναι μια οπτικοακουστική εγκατάσταση, η οποία αποτελείται από συνεντεύξεις με μέλη της κοινότητας της Πάρου και σκοπεύει στην ανάδειξη και αναπαράσταση της σύγκρουσης που εκτυλίσσεται γύρω από την εγκατάσταση αιολικών πάρκων στο νησί.

Το έργο του Αλέξη Φιδετζή «ati or, a walk of shame» χρησιμοποιεί τρία περιστατικά της ιστορίας της Πάρου σε μια προσπάθεια ανάδειξης εναλλακτικών αφηγήσεων σε σχέση με το παριανό μάρμαρο και την σημασία που έφερε ως υλικό για τους κατοίκους του νησιού σε τρεις ξεχωριστές ιστορικές περιόδους όπως αυτές καταγράφηκαν από την πένα Ευρωπαίων περιηγητών μεταξύ του 15ου και του 18ου αιώνα. Παρουσιάζοντας εκδοχές της καθημερινότητας του νησιού προτού ο ντόπιος πληθυσμός αρχίσει να αντιμετωπίζει την αρχαιολογία του τόπου ως πηγή υπερηφάνειας, το έργο αποπειράται να αναδείξει ζητήματα στοχευμένης διαμόρφωσης της συλλογικής ταυτότητας.

Καλλιτέχνες: Χρύσα Βαλσαμάκη, Catriona Gallagher, Μιχαηλάγγελος Βλάσσης-Ζιάκας, Αλέξης Φιδετζής
Επιμέλεια: Δέσποινα Ζευκιλή