Πέθανε ο Φώτης, ο ερημίτης «κοσμοκαλόγερος» του Βόλου

Ένα πρόσωπο αγαπητό σε όλη την πρωτεύουσα της Μαγνησίας έφυγε από τη ζωή σκορπώντας θλίψη και στεναχώρια σε χιλιάδες Βολιώτες και όχι μόνο, που τον είχαν γνωρίσει. Ο «κοσμοκαλόγερος» για πολλούς (κατά κόσμο Φώτης Λαδόπουλος), πέθανε την Τετάρτη στο «Αχιλλοπούλειο» Νοσοκομείο του Βόλου, όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα.

Πολλοί τον αποκαλούσαν «ο ερημίτης του Βόλου», αφού επί πολλά χρόνια ζούσε σε μια σπηλιά, στους πρόποδες του λόφου της Γορίτσας και όταν πια δεν άντεχε λόγω προβλημάτων υγείας, φιλοξενήθηκε μέχρι προσφάτως στο Γηροκομείο του Βόλου.

Ο «Φώτης του Βόλου» υπήρξε ένας άνθρωπος μοναχικός που ο κόσμος του Βόλου τον είχε αγκαλιάσει με την αγάπη του.

Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, η εξόδιος ακολουθία θα τελεσθεί στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων του Γηροκομείου σήμερα στις 8:00 π.μ. και θα ακολουθήσει η ταφή στο Δημοτικό Κοιμητήριο Βόλου με δαπάνη του Ιδρύματος.

Η σορός του θα βρίσκεται από τις 7.30 π.μ. εντός του Ιερού Ναού, ώστε όλοι οι φίλοι του να προσέλθουν και να του αποδώσουν τον τελευταίο χαιρετισμό.

Ποιος ήταν ο ερημίτης - κοσμοκαλόγερος Φώτης

Ο ερημίτης - κοσμοκαλόγερος Φώτης άφησε πίσω του το επάγγελμα ως τσαγκάρης και τους δικούς του ανθρώπους, και τα τελευταία 45 χρόνια ζούσε μια ασκητική ζωή, αφιερώνοντας την καθημερινότητα και την ψυχή του σε άπορες οικογένειες, αδιαφορώντας για τις δικές του ανάγκες.

Τριγυρνώντας στους δρόμους του Βόλου, μοίραζε λουλούδια, τα ψιλά του στους καταστηματάρχες, στους περαστικούς, στην εκκλησία και σε όποιον είχει ανάγκη. Όσοι δεν τον ήξεραν νόμιζαν ότι ήταν ζητιάνος.

Για αρκετό διάστημα ζούσε στις σπηλιές της Γορίτσας και αργότερα σ’ ένα κτήμα στην περιοχή Κογιάτικα. Ζούσε χωρίς ρεύμα, νερό και θέρμανση. Κύρια ασχολία του ήταν το κτήμα. Από κει καθημερινά πήγαινε με τα πόδια στο κέντρο της πόλης όπου μοίραζε χαμόγελα, λουλούδια και καλημέρες.

Ο Φώτης, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο Νοσοκομείο τον περασμένο Απρίλιο μίλησε στο taxydromos.gr.

Τότε είχε μεταφερθεί στο Νοσοκομείο Βόλου από τον δρόμο που τον βρήκαν πεσμένο φίλοι του, έχοντας υποστεί ελαφρύ εγκεφαλικό. «Είμαι πολύ καλά. Μη στεναχωριέστε για εμένα. Είμαι χαρούμενος γιατί παίρνω χαρά από την αγάπη των συνανθρώπων μου.Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από αγάπη όχι από λεφτά», έλεγε τότε.

«Ο κόσμος έχει προβλήματα. Είναι κουρασμένος από αυτά που περνάει. Όμως χαμογελάει, γιατί μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση», είχε πει.

Όπως έλεγε τότε: «Είχαμε ένα ατού σαν άνθρωποι. Την ελπίδα, που μας την έκοψαν και αυτή. Εγώ όμως συνεχίζω να λέω: Χαμογέλασε στους ανθρώπους και να δεις ο Θεός θα στα ανταποδώσει στο διπλάσιο. Μόνο αγάπη πρέπει να δίνουμε γιατί ο κόσμος την έχει ανάγκη. Δεν φοβήθηκα όταν έπεσα, γιατί είχα τον Θεό κοντά μου».