Μια βραδιά στο πιο θρυλικό μπαρ της Αθήνας

Περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας τη νύχτα, βλέπεις πράγματα αντιφατικά. Χρειάζεσαι ένα ποτό. Να συνέλθεις, να σταματήσεις να σκέφτεσαι, να χαλαρώσεις. Έχεις φτάσει έξω από την παλιά βουλή στη Σταδίου και κοιτάς το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Το χέρι του είναι τεντωμένο και δείχνει απέναντι. Τότε θυμάσαι ότι απέναντι είναι ένα από τα πιο παλιά μπαρ της Αθήνας. Το Galaxy.

Περνάς τον δρόμο και μπαίνεις στη στοά. Το Galaxy είναι σχεδόν γεμάτο. Αλλά πάντα υπάρχει χώρος και για σένα. Ο κύριος Γιάννης σε υποδέχεται με χαμόγελο. Σου σφίγγει το χέρι δυνατά και είσαι βέβαιος ότι χάρηκε που σε είδε. Που είσαι εκεί. Κάθεσαι όρθιος ακουμπώντας στην μπάρα. Μια καρέκλα σε περιμένει, σε λίγη ώρα. Το ποτό κατεβαίνει αβίαστα, με συνοδεία απαλής μουσικής. Χαζεύεις τριγύρω και βλέπεις να περνά από μπροστά σου όλη η ιστορία του μαγαζιού. Πίσω από το μπαρ υπάρχουν σε ένα σημείο εκατοντάδες φωτογραφίες από χαρούμενες βραδιές του παρελθόντος. Γεμάτες ζωή και αλκοόλ.

Το μάτι σου πέφτει πάνω και σε ένα καδραρισμένο απόφθεγμα. Είναι από τον Ρόι Χόντγκσον, νυν προπονητή της Crystal Palace και πρώην της Εθνικής Αγγλίας. «Μπορείς να περνάς καλά και χωρίς το αλκοόλ, αλλά γιατί να το διακινδυνεύσεις;». Απέναντι, λίγο ψηλότερα, βρίσκονται σε κάδρα πολλοί διάσημοι «πότες» του παρελθόντος. Ο Χέμινγουεϊ, ο Μπουκόφσκι, ο Ελύτης. Νομίζεις ότι είναι δίπλα σου και πίνουν μαζί σου, φιλοσοφώντας για τη ζωή και τη νύχτα. Από κάτω, μπορείς να βρεις ό, τι ποτό μπορείς να φανταστείς. Προσπαθείς να μετρήσεις τα μπουκάλια. Αλλά χάνεσαι μέσα στην ποικιλία τους.

Η θέση στο μπαρ, με το μαξιλάρι να υποδέχεται απαλά τους αγκώνες σου, είναι πλέον εκεί και σε περιμένει. Τα ποτήρια δεν αδειάζουν ποτέ και όλο και κάτι τσιμπάς. Δεν πάει ξεροσφύρι. Λες τα νέα σου. Κάνεις νέους φίλους. Η ατμόσφαιρα είναι πάντα ζεστή. Νιώθεις ασφάλεια, νιώθεις καλύτερα, σαν όλα να σταμάτησαν. Θυμάσαι το απόφθεγμα του Μπουκόφσκι. «Όταν πίνεις ο κόσμος είναι ακόμα εκεί έξω, αλλά για μια στιγμή δεν σε έχει πιασμένο από το λαιμό».

Το Galaxy ήταν πάντα εκεί, από τότε που θυμάμαι το κέντρο της πόλης. Σχεδόν όλα έχουν αλλάξει από τότε. Αλλά το Galaxy είναι πάντα εκεί, αναλλοίωτο, χωρίς να έχει χάσει την original φυσιογνωμία του. Αν βρεθείτε ποτέ στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, περάστε απέναντι. Θα ανακαλύψετε ένα στέκι. Μια γωνιά στο κέντρο της Αθήνας, όπου μόνο τα προβλήματα μένουν απ’ έξω...