Όταν κρατάς στα χέρια σου την πιο δημοφιλή κούπα στην Ευρώπη, αυτή του Champions League, σίγουρα δεν φαντάζεσαι ότι η ζωή θα τα φέρει έτσι που θα χρειάζεται να κάνεις δουλείες του ποδαριού για να επιβιώσεις.

Ο Οσκαρ Μινάμπρες σε ηλικία 12 ετών μπαίνει στις Ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης και μόλις 5 χρόνια μετά προωθείται στην ανδρική ομάδα. Ντεμπουτάρει σε αγώνα το 2001, αγωνιζόμενος αρκετά λεπτά ως αλλαγή, και με το ιδιαίτερο ταλέντο του κάνει την κερκίδα να τον αγαπήσει.

Όλοι θυμούνται την εκπληκτική ασσίστ στο Σολάρι για την εκτός έδρας νίκη (1-2) επί της Πόρτο, στην παρθενική του εμφάνιση στο Champions League. Τον Μάιο του ίδιου έτους, ο Μινάμπρες στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με την Ρεάλ μετά τη νίκη (2-1) επί της Λεβερκούζεν στη Γλασκώβη.

Και από εκεί ξεκινάει ο γολγοθάς. Ο πρώτος τραυματισμός έρχεται στην προετοιμασία του επόμενου έτους. Επιμένει και καταφέρνει και γυρνάει στις αγωνιστικές υποχρεώσεις μέχρι ένας νέος τραυματισμός να τον καθηλώσει στο κρεβάτι, αφού ουσιαστικά διαλύθηκε το γόνατό του.

Δίνεται δανεικός στην Εσπανιόλ το 2004, αλλά ούτε εκεί μπόρεσε να επανέλθει στο επίπεδο πριν του τραυματισμού. Υπογράφει σε μικρότερη ομάδα την Χέρκουλες, αλλά λίγο πριν τα εργομετρικά τεστ τραυματίζεται σε ατομική προπόνηση και το γόνατό του θρυματίζεται.

Εγκαταλείπει το ποδόσφαιρο στα 26 του, προσπαθεί να παραμείνει στο χώρο ως βοηθός προπονητή αλλά συναντάει πόρτες κλειστές. Σοκαρισμένοι οι φίλαθλοι της Ρεάλ τον είδαν να πουλάει τσιγάρα και άλλα αντικείμενα σαν πλανόδιος, χωρίς να χάνει ούτε στιγμή την περηφάνεια του και το πάθος του για ζωή, όπως τα πρώτα χρόνια που μεγαλουργούσε στα γήπεδα.

«Υπήρχαν στιγμές που δεν ήξερα με τι να ασχοληθώ, όμως δεν τα παράτησα γιατί έπρεπε να βοηθήσω την οικογένειά μου. Πέρασα έξι χρόνια από τη ζωή μου δουλεύοντας από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ. Δεν μου αρέσει που πουλάω τσιγάρα, δεν μου αρέσει η δουλειά μου αλλά δεν έχω άλλη επιλογή»