Ζέφη Δημαδάμα: Kομματικό στέλεχος με παρενόχλησε σε ασανσέρ

Την δική της τραυματική εμπειρία μετέφερε η αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Αλλαγής, Ζέφη Δημαδάμα, σχετικά με σeξουαλική παρενόχληση την οποία είχε δεχθεί κατά το παρελθόν.

Μιλώντας στον ΣΚΑΪ το πρωί της Τρίτης η κυρία Δημαδάμα, αναφέρθηκε σε περιστατικό που της είχε συμβεί και αφορά σε παρενόχληση που είχε υποστεί από κομματικό στέλεχος. Η ίδια περιγράφοντας είπε πως της είχε συμβεί σε ασανσέρ από άτομο το οποίο τώρα έχει αποσυρθεί από την πολιτική. Συμπλήρωσε ωστόσο πως δεν θα ήθελε να δώσει συνέχεια στην υπόθεση.

Την ίδια ώρα, σε κείμενό της που κυκλοφορεί σήμερα στην εφημερίδα Τα Νέα, αναφέρεται σε αυτό ακριβώς το περιστατικό, επ' αφορμής των καταγγελιών που έκανε η Ολυμπιονίκης, Σοφία Μπεκατώρου.

Όπως λέει χαρακτηριστικά η κυρία Δημαδάμα, «λίγους μήνες πριν αναφέρθηκα σε προσωπική εμπειρία και σε σeξουαλική παρενόχληση από κομματικό στέλεχος», συμπληρώνοντας πως την αποκάλυψή της, συνόδευσαν όχι μόνο η συμπαράσταση αλλά και τα ειρωνικά και χαιρέκακα σχόλια.

«Η 'ένδειξη συμπάθειας' που δέχθηκα μέσα σε ασανσέρ, διότι έτσι βάφτισε, ο κύριος αυτός τη σeξουαλική παρενόχληση, ήταν κάτι για πολλούς και πολλές 'φυσιολογικό'», γράφει η αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου του ΚΙΝΑΛ. Τονίζει δε πως, τα σχόλια αυτά έγιναν γιατί: «ήμουν γυναίκα και ήμουν στην πολιτική και όχι στο σπίτι μου, γιατί είχα φιλοδοξίες και αυτό είναι απαγορευτικό για μια γυναίκα, γιατί δεν έγινε και τίποτε βρε αδερφέ... έτσι είναι οι άνδρες».

Ολόκληρο το κείμενο της Ζέφης Δημαδάμα στα ΝΕΑ:

Kάθε καταγγελία κακοποιημένης γυναίκας, κάθε στόμα που ανοίγει είναι και μια νίκη. Η Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου βρήκε τη δύναμη και μίλησε, 20 χρόνια μετά, παλεύοντας με τους εφιάλτες της και ανοίγοντας την καρδιά της. Η σeξουαλική κακοποίηση, η σeξουαλική παρενόχληση, η βία κατά των γυναικών αποτελεί καθημερινότητα γύρω μας ακόμα και αν επιμένουν κάποιοι να εθελοτυφλούν ή να αδιαφορούν,

Δεν συμβαίνει μόνο στην ιστιοπλοϊα, στον αθλητισμό, αλλά και στα ΜΜΕ, στην πολιτική, στο θέατρο, στο εργοστάσιο, στο γραφείο... Δεν πέσαμε από τα σύννεφα!

Λίγους μήνες πριν αναφέρθηκα σε προσωπική εμπειρία και σε σeξουαλική παρενόχληση από κομματικό στέλεχος, κατά το παρελθόν και έγινα αποδέκτης συμπαράστασης αλλά και ειρωνικών και χαιρέκακων σχολίων. Η «ένδειξη συμπάθειας» που δέχθηκα μέσα σε ασανσέρ, διότι έτσι βάφτισε , ο κύριος αυτός τη σεξουαλική παρενόχληση, ήταν κάτι για πολλούς και πολλές «φυσιολογικό». Γιατί ήμουν γυναίκα και ήμουν στην πολιτική και όχι στο σπίτι μου, γιατί είχα φιλοδοξίες και αυτό είναι απαγορευτικό για μια γυναίκα, γιατί δεν έγινε και τίποτε βρε αδερφέ... έτσι είναι οι άνδρες.

Η δική μου πορεία στους αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών, για την ισόρροπη συμμετοχή γυναικών και ανδρών σε όλους τους τομείς, για την ανάγκη εξάλειψης της βίας, ήταν πάντα αυτονόητη προτεραιότητα και ως υπεύθυνη Ισότητας των φύλων του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Αλλαγής και ως αντιπροέδρου Γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Σε όλη αυτή την πορεία χρόνων, διαπίστωνα πολύ συχνά τη σιωπή μεταξύ των γυναικών, τον φόβο και την αγωνία τους για τη συνύπαρξή τους με τους «γνωστούς για τα μακριά χέρια τους» συνάδελφους, προϊσταμένους, συνεργάτες, συγγενείς...

Την απαξίωση και τη χλεύη από μεριάς των ανδρών, όταν αυτές έλεγαν όχι και αντιστέκονταν, τους εκβιασμούς για την επαγγελματική τους εξέλιξη αλλά και για τη διατήρηση της θέσης εργασίας τους. Δεν είχαν μάθει τι θα πει όχι.

Ποτέ δεν θα κατηγορήσω τις γυναίκες που δεν μιλούν ή μιλούν μετά από χρόνια ή δεκαετίες, γιατί ξέρω και η ίδια πολύ καλά τι θα αντιμετωπίσουν: «τα ήθελε και αυτή», «θα είχε ντυθεί προκλητικά», «τώρα το θυμήθηκε, γιατί θέλει δημοσιότητα».

Γιατί για τον θύτη πάντα υπάρχουν δικαιολογίες, για το θύμα όχι. Γιατί στην καθημερινότητά μας ο δημόσιος λόγος είναι γεμάτος σεξιστικές κορώνες, γιατί και στην πολιτική η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως συμπλήρωμα στα ψηφοδέλτια ή αναγκαία προσθήκη στην κομματική ιεραρχία, αλλά όχι ως επικεφαλής ενός κόμματος ή μιας κυβέρνησης.

Αφού και αυτή τη φορά πέσαμε από τα σύννεφα, ας σηκωθούμε και ας πατήσουμε στα πόδια μας δημιουργώντας μια αλυσίδα αλληλεγγύης (#metoo), ώστε να ενθαρρύνουμε τις γυναίκες να μιλήσουν για την κακοποίηση, την παρενόχληση, την απαξίωσή τους. Κανείς δεν επιθυμεί τον άδικο διασυρμό ή τη συκοφάντηση κανενός. Μοναδικός στόχος είναι η απόδοση της δικαιοσύνης.

Οι γυναίκες θα μιλήσουν όταν μάθουμε να τις ακούμε, όταν σταθούμε όλες και όλοι δίπλα τους, όταν το θεσμικό οπλοστάσιό μας θα είναι ασφαλές και θα εφαρμόζεται (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης) και η δικαιοσύνη θα αποδίδεται γρήγορα και αποτελεσματικά,

Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει.