Κατά τη διάρκεια του 15ου και 16ου αιώνα, το πράγμα που έπρεπε να κάνουμε σαν ανθρωπότητα ήταν η εξερεύνηση. Η Ευρώπη τότε ανακάλυπτε ότι υπήρχαν εδάφη πέρα από τη μικρή τους θεώρηση του κόσμου και της θάλασσας.
Οι βασιλιάδες άκουσαν να λένε για πόλεις χρυσού και για νέους εμπορικούς δρόμους που θα μπορούσαν να μειώσουν τον χρόνο του εμπορίου στο μισό, αν κάποιος τις ανακάλυπτε. Έτσι αποφάσισαν να στείλουν εξερευνητές σε όλο τον κόσμο. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους εξερευνητές ξεκίνησαν να ψάχνουν για ένα πράγμα, χάθηκαν εντελώς και στη συνέχεια κατέληξαν να βρουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Καλώς ή κακώς, οι ανακαλύψεις τους άλλαξαν την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας.
Χριστόφορος Κολόμβος
@wikipedia.org
Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουν την ιστορία του Χριστόφορου Κολόμβου. Για πολλά χρόνια, η Ευρώπη συναλλάσσονταν με την Ασία στέλνοντας πλοία στη μεγάλη διαδρομή γύρω από την Αφρική. Ήταν ένα επικίνδυνο πέρασμα και χρειαζόταν μήνες για να το διασχίσεις. Ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν πεπεισμένος ότι έπρεπε να υπάρχει καλύτερος δρόμος. Ένας καλύτερος δρόμος πλέοντας δυτικά αντί για ανατολικά. Τελικά, κατάφερε να πείσει τον βασιλιά Φερδινάνδο και τη βασίλισσα Ισαβέλλα της Ισπανίας να χρηματοδοτήσουν το εγχείρημά του. Εκείνοι ήλπιζαν ότι θα επέστρεφε με χρυσό.
Ο Κολόμβος απέπλευσε για την Ινδία το 1492 μ.Χ. με τρία πλοία. Του πήρε έξι μήνες για να δει στεριά. Στις 12 Οκτωβρίου από τα καταστρώματα των πλοίων διακρίνονταν μερικοί λευκοί βράχοι. Έριξαν άγκυρα στο νησί, κόλλησαν μια σημαία στην άμμο και το διεκδίκησαν για την Ισπανία. Νόμιζαν ότι ήταν ένα μικρό νησί λίγο έξω από τις ακτές της Ιαπωνίας. Αλλά έκαναν τεράστιο λάθος. Ο Κολόμβος δεν είχε ανακαλύψει καθόλου έναν καινούργιο δρόμο για την Ασία πλέοντας δυτικά. Δεν είχε καν ανακαλύψει τη στεριά της Βόρειας Αμερικής. Ο Κολόμβος είχε ανακαλύψει μόνο την Κούβα. Όταν ανακάλυψε ότι δεν υπήρχε χρυσός στο νησί, απέπλευσε ξανά και τα πλοία έφτασαν σε ένα άλλο νησί που θεώρησαν ότι είναι μέρος της Ιαπωνίας. Αλλά όχι, ήταν η σημερινή Αϊτή. Συνέχισε να πλέει, ελπίζοντας να βρει χρυσό, και κατέληξε να χάσει ένα από τα πλοία του. Εκεί τα παράτησε και επέστρεψε στην Ισπανία.
Τελικά, έκανε άλλα δύο ταξίδια κατά τη διάρκεια της ζωής του. Δεν έφτασε ποτέ στην Ασία, παρόλο που ήταν πεπεισμένος ότι είχε φτάσει. Στο τέλος της ζωής του, πέθανε κατάκοιτος, χωρίς να γνωρίζει ποτέ ότι έφτασε κατά λάθος σε αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν «Δυτικές Ινδίες».
Βάσκο Ντα Γκάμα και Βαρθολομαίος Ντιάζ
Ο Κολόμβος δεν ήταν ο μόνος εξερευνητής που προσπάθησε να φτάσει στην Ινδία. Ο Πορτογάλος εξερευνητής Βάσκο ντε Γκάμα απέπλευσε από τη Λισαβόνα το 1497 σε μια προσπάθεια να ανοίξει έναν νέο θαλάσσιο δρόμο προς την Ινδία πλέοντας νοτιοδυτικά. Έτσι, αυτός και ένας άλλος εξερευνητής ονόματι Βαρθολομαίος Ντιάζ, έπλευσαν με έναν από τους μεγαλύτερους, πιο οργανωμένους και καλά εξοπλισμένους στόλους που είχε να προσφέρει η Πορτογαλία εκείνη την εποχή. Δεν είχαν ιδέα ότι, καθώς έπλεαν νοτιοδυτικά, έφτασαν σε απόσταση 600 μιλίων από τη Νότια Αμερική.
Φυσικά, χάθηκαν ενετελώς, έπλευσαν γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και έφτασαν στη σημερινή Μοζαμβίκη το 1497. Έμειναν έκπληκτοι όταν βρήκαν μια κοινότητα στο λιμάνι της Μομπάσα που ήταν πιο προηγμένη από τη δική τους. Οι άνθρωποι σε αυτήν την ακτή της Αφρικής ήταν οξυδερκείς έμποροι και μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την πυξίδα και να διαβάσουν χάρτες πλοήγησης. Ήταν ντυμένοι με μεταξωτά και λινά στολισμένα με χρυσό.
Ο εκεί Σουλτάνος δεν εντυπωσιάστηκε καθόλου από τους Πορτογάλους εξερευνητές. Όμως, όταν έπλευσαν προς ένα λιμάνι ακριβώς βόρεια της Μομπάσα, τους επιφύλαξαν θερμή υποδοχή. Κατάφεραν να προσλάβουν έναν πιλότο για να τους καθοδηγήσει στην υπόλοιπη διαδρομή προς την Ινδία και έκαναν το ταξίδι σε μόλις 23 ημέρες.
Επέστρεψαν στην Πορτογαλία αργότερα το ίδιο έτος και ξεκίνησαν το εμπόριο με την Ινδία. Ο βασιλιάς ήταν τόσο ευχαριστημένος με αυτό, που συγκέντρωσε έναν ακόμη πιο φιλόδοξο στόλο ώστε να συνεχίσει να εξερευνά τον δρόμο προς την Ινδία. Ο Βαρθολομαίος Ντιάζ επιλέχθηκε για να ηγηθεί αυτής της αποστολής και τα πλοία έφυγαν στις 19 Μαρτίου του 1500, προσπαθώντας να ακολουθήσουν τη διαδρομή του Βάσκο ντε Γκάμα. Μια καταιγίδα όμως τους ανάγκασε να φύγουν από την πορεία τους και κατέληξαν να φτάσουν στη σημερινή νοτιοδυτική Βραζιλία.
Δεν είχαν ιδέα πόσο μεγάλη θα αποδεικνυόταν αυτή η ανακάλυψη στο μέλλον. Διεκδίκησαν φυσικά τη γη για την Πορτογαλία και μετά συνέχισαν την πορεία τους και έπλευσαν για την Ινδία. Έφτασαν εκεί αργότερα το ίδιο έτος, φόρτωσαν τα πλοία τους με μπαχαρικά και επέστρεψαν στη Λισαβόνα.
Οι ιστορίες των τριών θαλασσοπόρων μπορεί να ακούγονται ελαφρώς κωμικές, αλλά παραμένει εκπληκτικό το τι μπορεί να ανακαλύψεις αν τύχει και χαθείς για λίγο. Οι περισσότεροι εξερευνητές που τελικά ανακάλυψαν κάτι που είχε αξία, το έκαναν κατά λάθος. Αυτό να σκέφτεστε πάντα, μαζί με το ότι η τύχη παίζει τεράστιο ρόλο στη ζωή.
