Πόλεμος στο ΣΥΡΙΖΑ για τη διάταξη αναδοχής από τα ομόφυλα ζευγάρια

Πόλεµος χαρακωµάτων έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος μετά το κύμα διαφοροποιήσεων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη διάταξη που επιτρέπει την αναδοχή από τα ομόφυλα ζευγάρια. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας εισάγεται στην αρμόδια επιτροπή το μεσημέρι και έχει χωρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύο στρατόπεδα, λαμβάνοντας διαστάσεις ανοιχτής σύγκρουσης.

Από τη μία πλευρά οι λεγόμενοι “προεδρικοί” και μέλη των “53” υπεραμύνονται της διάταξης και από την άλλη υπάρχουν βουλευτές που ζητούν τροποποίηση του επίμαχου άρθρου, προκαλώντας τριγμούς στο εσωτερικό και πονοκέφαλο στο Μέγαρο Μαξίμου.

Λάδι στη φωτιά έριξε η χθεσινή επιστολή διαμαρτυρίας προς το διευρυμένο προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο συνεδρίασε στη Βουλή, παρουσία της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας. Το κείμενο υπογράφει η βουλευτής Α’ Πειραιά Γεωργία Γεννιά, ο κ.Γιώργος Ντζιμάνης από τη Κοζάνη και κ. Γιάννης Καραγιάννης από τα Ιωάννινα, με την οποία ζητούν να τροποποιηθεί η διάταξη του νομοσχεδίου που αναφέρει την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια. Στην ομάδα των βουλευτών που φέρεται να διαφωνούν είναι και οι κ.κ. Γιώργος Ουρσουζίδης, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Γιωργος Παραστρατίδης, Δημήτρης Βέττας, Μάρκος Μπόλαρης και Γιάννης Σηφάκης.

Ενδεικτικό της έντασης που έχει προκαλέσει το νομοσχέδιο είναι η δημόσια τοποθέτηση του Χρήστου Καραγιαννίδη, ο οποίος ευθέως ζήτησε από όσους διαφωνούν να παραιτηθούν και να δοκιμάσουν την τύχη τους σε άλλα πολιτικά κόμματα “που είναι πιο κοντά στις δεξιές και συντηρητικές θέσεις”. Το κείμενο διαμαρτυρίας των τριών βουλευτών ήρθε να επιβεβαιώσει το χάσμα μεταξύ των “συντρόφων” και είναι εμφανές πως οι εν λόγω αντιδράσεις αναδεικνύουν την ύπαρξη ενός πιο συντηρητικού μετώπου στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, που προφανώς φέρνει σε δύσκολη θέση το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο έχει ανοίξει πολλά μέτωπα σε νομοθετικό επίπεδο.

Οι υπερασπιζόμενοι της αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια προτάσσουν ότι το κείμενο της πολιτικής απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής που συνεδρίασε στις 28 και 29 Ιουλίου 2017 ζητάει από την κυβέρνηση τη θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου των ομοφυλοφίλων και το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία. Κάνουν λόγο πως η υποστήριξη των ατομικών δικαιωμάτων δε μπορεί να έχει αστερίσκους σύμφωνα με το τι αντέχει ο καθένας και η καθεμιά. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι βουλευτές που αντιδρούν προτάσσουν το επιχείρημα πως η κοινωνία δεν είναι ακόμα έτοιμη να δεχθεί τέτοιες ρυθμίσεις και ότι δεν έγινε η απαραίτητη προετοιμασία ούτε με τους αρμόδιους φορείς ούτε στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Υπάρχουν και οι βουλευτές που αναφέρουν ότι χρειάζονται κάποια χρόνια προσαρμογής για να μπορεί να γίνει η αναδοχή, αναφερόμενοι στις δομές. Πληροφορίες, μάλιστα, αναφέρουν ότι στο περιθώριο της κομματικής συνεδρίασης ακούστηκαν και παραδοσιακού τύπου επιχειρήματα υπεράσπισης του πυρηνικού μοντέλου της οικογένειας (πατέρας-μητέρα-παιδια).

Οι αρμόδιοι υπουργοί Εργασίας, η κ. Θεανώ Φωτίου και κ. Έφη Αχτσιογλου, σύμφωνα με πληροφορίες, διευκρίνισαν, κατά τη συνεδρίαση των βουλευτών, τις επίμαχες διατάξεις και υπογράμμισαν ότι για τα ομόφυλα ζευγάρια αφορά μόνο η αναδοχή και όχι η υιοθεσία. Σημείωσαν ότι δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός (μεταξύ ομόφυλων και ετερόφυλων ζευγαριών) στο πλαίσιο του συμφώνου συμβίωσης, διότι, όπως είπαν, αν δεν ισχύει και για τα ομόφυλα θα ακυρώσει το δικαίωμα και για τα ετερόφυλα, δηλαδή θα ακύρωνε το σύνολο των επίμαχων διατάξεων.

Ολη η επιστολή των τριών βουλευτών:

ΑΝΑΔΟΧΗ ΑΠΟ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Αγαπητοί σύντροφοι

Έχει ήδη κατατεθεί από την Υπουργό και την Τετάρτη εισάγεται στην αρμόδια Επιτροπή το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Μέτρα για την Προώθηση των Θεσμών της Αναδοχής και Υιοθεσίας».

Στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο προβλέπεται για πρώτη φορά η παροχή δυνατότητας απόκτησης της ιδιότητας του ανάδοχου γονέα σε όσους έχουν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης, όπως επισημαίνεται και στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου. Ειδικότερα, η δυνατότητα αυτή προβλέπεται στο άρθρο 8 του ως άνω νομοσχεδίου, το οποίο αναφέρει «Κατάλληλοι για να γίνουν ανάδοχοι σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις είναι οικογένειες που αποτελούνται από συζύγους ή έχοντες συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, με ή χωρίς παιδιά, ή μεμονωμένα άτομα, άγαμα, ή διαζευγμένα ή σε χηρεία με ή χωρίς παιδιά, που μπορεί να είναι συγγενείς εξ αίματος οποιουδήποτε βαθμού με το ανήλικο τέκνο (συγγενική αναδοχή).

Όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, παρέχεται σαφώς η δυνατότητα και σε ομόφυλα ζευγάρια να προχωρήσουν σε αναδοχή παιδιού, εφόσον έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.

Ήδη οι αντιδράσεις είναι μεγάλες από την πλειοψηφία των συμπολιτών μας, καθώς η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να αποδεχτεί την τεκνοθεσία από ομόφυλα άτομα. Ούτως ή άλλως, ακόμη δεν έχει θεσμοθετηθεί η δυνατότητα σύναψης γάμου ομοφύλων, που λογικά και για λόγους ασφάλειας δικαίου θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση να προηγηθεί την τεκνοθεσίας.

Και ναι μεν δεν παρέχεται η δυνατότητα υιοθεσίας, εντούτοις η δυνατότητα αναδοχής σαφέστατα ανοίγει το δρόμο προς αυτήν την κατεύθυνση. Λίγη άλλωστε διαφορά υπάρχει στον τρόπο ανατροφής ενός παιδιού είτε αυτό συνδέεται νομικά ισχυρότερα με τους θετούς γονείς ή χαλαρότερα με τους αναδόχους, καθώς οι τελευταίοι αποτελούν την οικογένεια που ο ανήλικος γνωρίζει και στην οποία μεγαλώνει. Το δε κοινωνικό περιβάλλον δεν αναγνωρίζει καμία διαφοροποίηση.

Κατόπιν των ανωτέρω, επιθυμώ να εκφράσω τις εξής επιφυλάξεις και τα κάτωθι ερωτήματα:

Γιατί προκρίνεται η λύση αυτή, τη στιγμή που δεν έχει επιλυθεί αρμοδίως το ζήτημα της σύναψης γάμου, εφόσον ο Αστικός Κώδικας δεν έχει τροποποιηθεί και ισχύει ως έχει ως προς το θέμα αυτό;

Γιατί, εφόσον το επιθυμεί η Κυβέρνηση, δεν ανοίγει επιτέλους σοβαρά τη συζήτηση περί δυνατότητας τέλεσης γάμου ομοφύλων; Να εξετάσει έτσι και την ωριμότητα ή τις ανοχές και αντοχές της κοινωνίας. Δεν πρέπει να αφομοιώσει η ελληνική κοινωνία πρώτα αυτήν την αλλαγή, εφόσον επισυμβεί, και μετά να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο; Αυτή τη στιγμή πάμε σχεδόν εκβιαστικά να εφαρμόσουμε πρωθύστερο σχήμα.

Σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα γάμου πρέπει να προηγηθεί της δυνατότητας τεκνοθεσίας, καθώς στην τελευταία περίπτωση δεν μιλάμε μόνο για καταχύρωση δικαιωμάτων των δύο ομόφυλων ενηλίκων, αλλά και για τα δικαιώματα του ανήλικου παιδιού.

Ειδικά ως προς την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του παιδιού θα ήθελα να σταθώ και να θέσω υπόψη σας τις πιθανές αντιδράσεις του κοινωνικού και σχολικού περίγυρου απέναντι σε αυτό το παιδί που μεγαλώνει σε ανάδοχους ομόφυλους γονείς. Αναλογίζεστε τον πιθανό χλευασμό και τον εκφοβισμό μιας κοινωνίας ανέτοιμης να αποδεχτεί αυτό το θεσμό;

Ναι, συμφωνώ: να βγουν τα παιδιά από τα ιδρύματα. Στόχος όμως είναι να βγουν για να ζήσουν στην περιθωριοποίηση και την απομόνωση; Επιθυμούμε να πούμε όχι στην ιδρυματοποίηση και ναι στην περιθωροποίηση και απομόνωση του ανήλικου; Θέση μου είναι ότι πρέπει να λάβετε σοβαρά υπόψη τις επιπτώσεις στον ψυχισμό του παιδιού αυτού. Διότι οι αρνητικές συνέπειες θα είναι τεράστιες, όχι επειδή τα ομόφυλα ζευγάρια είναι ακατάλληλα-κάθε άλλο, η ικανότητα ορίζεται και εξαρτάται από την ποιότητα του κάθε ατόμου, ξεκάθαρα- αλλά εξαιτίας της αντίδρασης του κοινωνικού και σχολικού περίγυρου.

Επίσης, οι ίδιοι φαινόμαστε ανακόλουθοι, καθώς τον Δεκέμβρη του 2015 οπόταν και ψηφίσαμε το νόμο για το «Σύμφωνο Συμβίωσης», ισχυριστήκαμε, ότι δεν τίθεται ζήτημα «τεκνοθεσίας». Και εδώ ας μην παίξουμε με τις λέξεις ότι δήθεν δεν πρόκειται για τεκνοθεσία επειδή δεν αλλάζει ο ΑΚ ως προς την υιοθεσία. Παιδί θα δοθεί να μεγαλώσει σε ομόφυλα ζευγάρια, ακόμη και αν δεν αναπτυχθούν ισχυροί νομικοί δεσμοί υιοθεσίας.

Καμία αλλαγή δεν πρέπει και δεν μπορεί να επέλθει χωρίς τη ζύμωση και τη συμμετοχή της κοινωνίας. Η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας είναι αντίθετη. Γιατί επιδιώκουμε να πάμε κόντρα; Ειδικά αυτήν τη στιγμή;

Δεν πρέπει να λησμονείτε ότι η Κυβέρνηση της Αριστεράς είναι και πρέπει να είναι Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων.

Και ότι οι Βουλευτές οφείλουν να εκφράζουν τη βούληση των Ελλήνων. Το σύστημά μας είναι αντιπροσωπευτικό. Αυτό μας δεσμεύει κατά κατηγορηματικό και απόλυτο τρόπο. Τουλάχιστον εμένα.

Λόγω της σοβαρότητας του ζητήματος, θα ήθελα να είχε προηγηθεί η συζήτηση του θέματος αυτού πριν κατέβει ως διάταξη στο εν λόγω νομοσχέδιο. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα, ή εν πάση περιπτώσει, σημαντικό μέρος της αιφνιδιάζεται για ακόμη μία φορά. Παρόλο που ήταν εν γνώσει του αρμόδιου Υπουργείου η εκπεφρασμένη αντίθεση και μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των ΑΝΕΛ.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι αδικείται, κατά αυτόν τον τρόπο, το ίδιο το νομοσχέδιο στο σύνολό του. Γνωρίζετε καλά ότι η συζήτηση θα επικεντρωθεί μόνο στο ζήτημα αυτό, και θα αγνοηθεί εντελώς η συμβολή των νέων διατάξεων στο θεσμό της υιοθεσίας και αναδοχής από ένα εξαίρετο κατά τα λοιπά νομοσχέδιο που έρχεται επιτέλους να διορθώσει τις παθογένειες και τις καθυστερήσεις του παρελθόντος. Είναι κρίμα, για ακόμη μια φορά, με δικκή μας «υπαιτιότητα» να μην επιτρέπουμε να αναδειχθεί η σημασία και η σπουδαιτότητα των νομοθετικών παρεμβάσεων της Κυβέρνησης της Αριστεράς για την κοινωνία και το κοινό καλό.

Κατόπιν των ανωτέρω, πιστεύω ότι η διάταξη πρέπει να τροποποιηθεί στο εν λόγω σημείο, δίνοντας τη δυνατότητα αναδοχής μόνο σε ετερόφυλα ζευγάρια που θα κριθούν κατάλληλα προς τούτ