Το τραγικό τέλος του «γιου του Διαβόλου»

Τον είπαν «γιο του Διαβόλου» και «Μότσαρτ του μπάσκετ». Μέσα στο παρκέ ήταν και τα δυο, διαολεμένος και συνθέτης, δίνοντας μια παράσταση τόσο αντιφατική όσο και τέλεια. Το μπάσκετ ήταν φτιαγμένο γι’ αυτόν, όπως κι αυτός για το μπάσκετ. Μια τέτοια σχέση περιμένουμε όλοι στην ζωή με κάτι που αγαπάμε. Κι ο Ντράζεν το κατάφερε. «Έφυγε» όμως πολύ νωρίς. Πριν κλείσει τα 29 του χρόνια…

Γεννήθηκε στο Σιμπενικ της Κροατίας το 1964. Όταν έπιασε πρώτη φορά την μπάλα, ήταν μεγαλύτερη από εκείνον. Πήγαινε και έπαιζε μπάσκετ με τους φίλους του μεγαλύτερου αδερφού του. Στα 15, ξεκίνησε το ονειρικό του ταξίδι από την Σιμπένκα. Η πρώτη του διάκριση ήταν με την ομάδα Νέων της Γιουγκοσλαβίας, όταν κέρδισε το πρώτο του μετάλλιο, βάζοντας 50αρες.

Από εκεί πήγε στην Τσιμπόνα, στην Ρεάλ και ύστερα στο μαγικό κόσμο του NBA. Οι Portland  τον επέλεξαν στο νούμερο 60. Όμως ο ίδιος ήξερε ότι ήταν για πιο ψηλά. Εκεί σε λίγο χρόνο συμμετοχής είχε μονοψήφιο μέσο όρο. Όταν όμως πήγε ανατολικά στους New Jersey Nets, τότε ο ρόλος του απογειώθηκε, φτάνοντας την 3η του χρονιά εκεί τους 20,6 και την τέταρτη τους 22,3 π.

Οι σχέση του με τους συμπαίκτες του δεν ήταν όμως η καλύτερη. Δεν είχε την αναγνώριση που ήθελε και μπορεί να είχε κουραστεί από αυτό. Ταξίδεψε στην Ευρώπη και στην Πολωνία για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ. Τότε έπαιζε ήδη στην Εθνική ομάδα της Κροατίας. Τότε φημολογούταν πως ο Παύλος Γιαννακόπουλος του είχε δώσει ένα συμβόλαιο με κενούς τους όρους για να έρθει στον παναθηναϊκό. Και ο Ντράζεν αν δεν είχε συμφωνήσει, σίγουρα το σκεφτόταν.

Δεν μπήκε στο αεροπλάνο. Ήθελε να πάει στην Γερμανία, οδικώς. Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς είχε μια διαίσθηση και του είπε να πάει μαζί τους. Ο Πέτροβιτς δεν δέχθηκε. Του απάντησε μάλιστα «Stojko, You Fly, You Die».

Η άδεια οδήγησής του είχε λήξει και στο τιμόνι βρισκόταν η 23χρονη κοπέλα του, Κλαρα Ζαλάντζι, που 7 χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τον Όλιβερ Μπίρχοφ. Ο Πέτροβιτς κοιμόταν αλλά δεν φορούσε ζώνη. Η Klara έτρεχε. 24 χιλιόμετρα έξω από το Ιγκολσταντ, ένα φορτηγό τράκαρε με ένα αυτοκίνητο. Ο δρόμος έκλεισε και το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο Πέτροβιτς έπεσε με φόρα πάνω στο φορτηγό. Ο Πέτροβιτς πέθανε ακαριαία. Οι δυο κοπέλες (η δεύτερη ήταν η 23χρονη Τουρκάλα μπασκετμπολίστρια Χιλαλ Εντεμπάλ) σώθηκαν.

Ώρες αργότερα, ένας αστυνομικός αναγνώρισε το πτώμα. Στην τσέπη του βρέθηκε ένα χαρτί. Πάνω του έγραφε: Nets, Knicks, Panathinaikos. Ήταν μάλλον οι επιλογές του.

100.000 άτομα μαζεύτηκαν στην κηδεία του θρηνώντας. Κανείς δεν το πίστευε. Ο Κόμαζετς, ο Ράτζα, ο Βράνκοβιτς, ήταν απαρηγόρητοι. Το ίδιο φυσικά και η μητέρα του, που ήταν σαν να «έφυγε» μαζί του.

Δεν μπορείς να τον ξεχάσεις. Δεν μπορείς να ξεχάσεις τις παραστάσεις του. Τους 112 πόντους που έβαλε με την Τσιμπόνα, όταν κέρδισε 158-77 την Ολίμπια Λιουμπλιανας. Τους 62 πόντους στο ΣΕΦ, όταν η Ρεάλ κέρδισε το Κύπελλο Κυπελλούχων. Το χαμόγελό του, το άναρχο αλλά πλήρες παιχνίδι του. Τις αγκαλιές του με τον Γκάλη. «Αν εγώ είμαι ο γιος του Διαβόλου, ο Γκάλης είναι ο ίδιος ο Διάβολος», είχε πει. Αυτό το χαμόγελο λείπει πολύ από το μπάσκετ. Μαζί με το ανεξάντλητο ταλέντο του.