«Ο Ελέφας» μια παράσταση ‑ έκπληξη στο μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών

«Ο Ελέφας», η παράσταση - έκπληξη της περσινής χρονιάς που λάτρεψαν οι θεατές και οι κριτικοί, μετά από μια εντυπωσιακή σεζόν με sold out παραστάσεις και τη φιλοξενία του στα Ιωάννινα από το ΔΗΠΕΘΕ, επιστρέφει στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών για να μας αποκαλύψει τη σκοτεινή πλευρά της ελληνικής επαρχίας και να μας «απογειώσει» με τους ξεκαρδιστικούς διαλόγους του και τις «σουρεαλιστικές καταστάσεις» του.

Ο Κώστας Βοσταντζόγλου καταφέρνει να προκαλέσει το γέλιο και, ταυτόχρονα, την αγανάκτησή μας, «κακοποιώντας» εύστοχα την ελληνική γλώσσα και προβάλλοντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που είναι ριζωμένα (θαμμένα ή κρυμμένα) στις συνειδήσεις μεγάλης μερίδας του λαού μας.

Η παράσταση είναι κατάλληλη άνω των 15 ετών.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Υπάρχουν άνθρωποι –όχι εμείς!– που λένε: «Δεν θα μου πεις εσύ! Ό,τι γουστάρω θα κάνω!». Και το κάνουν.

Υπάρχουν άνθρωποι –όχι εμείς!– που λένε: «Θα μιλήσω μια καλή εγώ. Δεν με ξέρετε εμένα!». Και το κάνουν.

Υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Έρχεται η στιγμή σου, δίνεις μια και τα σπας τα γυαλικά. Τα κάνεις όλα λίμπα. Ίσωμα. Και δεν νοιάζεσαι… Για τίποτα!». Και τα σπάνε τα γυαλικά.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι σαν εμάς. Πράττουν αυτό που λένε και δεν σκέφτονται όταν πράττουν. Πόσο απέχει ο εξευτελισμός από την αξιοπρέπεια; Ένα πιάτο φακές. Το δηλητήριο εκκρίνεται μέσα στον ίδιο τον οργανισμό των προσώπων του έργου, ήδη από τη στιγμή της ενηλικίωσής τους. Ή μήπως ακόμη νωρίτερα; Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι σαν εμάς, μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Ποτέ δεν ξέρεις.

Ο Ελέφας του Κώστα Βοσταντζόγλου αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο δείγμα θεατρικής γραφής στο νεοελληνικό θέατρο καθώς συνδυάζει τη θεματική της ζοφερής βαρβαρότητας ως μίας όψης των ανθρώπινων σχέσεων στην απομακρυσμένη ύπαιθρο, με τους κώδικες της κωμωδίας αλλά και με μια εξαιρετικά τολμηρή πρόταση διαχείρισης της ελληνικής γλώσσας.

Το τοπικό ιδίωμα –που μπορεί να παραπέμπει στη Θεσσαλία, τη Ρούμελη ή την Ήπειρο– εναλλάσσεται με την άγρια κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας. Η ποιότητα της γλώσσας των προσώπων του έργου διαμορφώνεται με βασικά συστατικά την αμάθεια, το lifestyle, την προγονοπληξία αλλά και τη φασιστική αντίληψη ως καθημερινό οικογενειακό βίωμα.

Η «ελληνική παράδοση»: ψηφιδωτό μεγαλείου και φτήνιας, υποτέλειας και εξέγερσης, εγκλήματος και κάθαρσης, σκληρότητας και λυγμών. Ο Ελέφας: ένα βουκολικό μιούζικαλ, ένα κωμικό συμπόσιο θανάτου.
Ένας τυφλός ελέφαντας περιπλανιέται στην οροσειρά της Πίνδου αναζητώντας κάποιον να του παίξει μουσική.

Γιάννης Λεοντάρης