Η ημέρα που ο Πειραιάς κινδύνευσε να εξαφανιστεί από δηλητηρίαση

1978 και το ημερολόγιο γράφει Παρασκευή 6 Οκτωβρίου. Το λιμεναρχείο δέχεται εκατοντάδες τηλεφωνήματα ότι κάτι περίεργο υπάρχει στην ατμόσφαιρα και ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα στην αναπνοή τους.

Ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο έχει καλύψει τον ουρανό και όλοι διαμαρτύρονται ότι καίγονται τα σωθικά τους. Αμέσως στο σημείο πηγαίνουν αξιωματικοί του κράτους για να ελέγξουν τι συμβαινει και διαπιστώνουν ότι νιώθουν και αυτοί έντονα συμπτώματα δύσπνοιας, ερεθισμού των ματιών και τάση για εμετό και λιποθυμία.

Από τις πληροφορίες που είχαν συλλέξει δεν μπορούσαν να αποδώσουν πουθενά το περίεργο φαινόμενο. Όσο ή ωρα περνούσε ο κόσμος πανικοβάλλονταν και προσπαθούσε να βρει μέσον για να φύγει από την περιοχή.

Μόλις άρχισε να φυσάει τότε λύθηκε το μυστήριο. Το μαύρο σύννεφο προερχόταν από τις καμινάδες του εργοστασίου λιπασμάτων στη Δραπετσώνα. Σε μια σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα, όλα τα αρμόδια υπουργεία συνεννοούνται γρήγορα και διατάζουν παύση των εργασιών στο εργοστάσιο. Κλείνουν όλες οι μηχανές.

Είχε καταστραφεί το εξάρτημα που ήλεγχε την παραγωγή και πυκνότητα του θειικού οξέος. Χάρη στο φίλτρο αυτό τα δηλητηριώδη αέρια που παράγονται ελέγχονται και αυτοκαταστρέφονται. Η βλάβη είχε οδηγήσει στην παύση ελέγχου και διαφυγής τους.

Το δηλητήριο αυτό είναι τόσο ισχυρό που μπορεί να διαβρώσει ακόμα και πέτρα. Αν υγροποιηθεί μπορεί να επιφέρει μέχρι και τον θάνατο.

Ο Πειραιάς στάθηκε τυχερός αφού αν έβρεχε θα θρηνούσαμε εκατοντάδες θύματα. Όπως προέκυψε από την έρευνα το φαινόμενο ήταν συχνό, αφού σε μικρότερη κλίμακα αρκετοί κάτοικοι είχαν εμφανίσει προβλήματα υγείας.

Το συγκεκριμένο εργοστάσιο έπαψε τη λειτουργία του 21 χρόνια αργότερα και το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεων κατεδαφίστηκε.