Πολύ δύσκολες ώρες για τον Γιώργο Μαυρίδη

Τα συγκλονιστικά λόγια του Γιώργου Μαυρίδη: "Μικρέ δεν μπορώ να σβήσω την φωτιά, με καις, δεν μπορώ να σε ακουμπήσω βοήθησε με".

Με ένα μήνυμα στο Instagram που ραγίζει καρδιές, ο Γιώργος Μαυρίδης αποχαιρετά τον φίλο του. Σε ηλικία 39 ετών, έφυγε από τη ζωή ο γνωστός Θεσσαλονικιός tattoo artist και οπαδός του ΠΑΟΚ, Δημήτρης Ντέλος.

Ο Γιώργος Μαυρίδης και ο Δημήτρης Μπέλος ήταν πολύ καλοί φίλοι. Ο ίδιος τον αποχαιρέτησε με μια κοινή τους φωτογραφία και ένα συγκλονιστικό κείμενο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Πριν 25 χρόνια με ρώτησες.__________________________________________________ "Και τώρα τι κάνουμε δάσκαλε;" "Ούτε βήμα πίσω μικρέ" Και μεγαλώσαμε όπως το νερό στο ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω. Γίναμε διάφανοι,κρυστάλλινοι με ορμή, ξεπερνουσαμε τα εμπόδια σαν 'ναι παιχνιδάκια. Σπάσαμε τα φρένα και μείναμε παιδιά. Ωσπου μια μέρα έγινες φωτιά. Η φλόγα σου έκαιγε τόσο πολύ που δεν μπορούσα να σε πλησιάσω. Μικρέ δεν μπορώ να σβήσω την φωτιά, με καις, δεν μπορώ να σε ακουμπήσω βοήθησε με. Βούτα να ξαναγίνουμε νερό. Μα κάθε φορά που γινόσουν νερό ήσουν πιο ζεστός και πιο ζεστός, μέχρι που έγινες λάβα. Την λάβα δεν την ακουμπάς μικρέ, καίει τα πάντα στο πέρασμα της.................................................................................................................. ............................................................................................ Και τώρα τι κάνουμε δάσκαλε; Δεν ξέρω μικρέ,λύγισα... Συγνώμη Καλο ταξίδι γιε μου, καλο ταξίδι Μιμακο!

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη George Mavridis (@georgemavridis_tattooligans) στις 6 Μάι, 2020 στις 7:59 μμ PDT

Πριν 25 χρόνια με ρώτησες. “Και τώρα τι κάνουμε δάσκαλε;”
“Ούτε βήμα πίσω μικρέ”.

Και μεγαλώσαμε όπως το νερό στο ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω. Γίναμε διάφανοι,κρυστάλλινοι με ορμή, ξεπερνουσαμε τα εμπόδια σαν ‘ναι παιχνιδάκια. Σπάσαμε τα φρένα και μείναμε παιδιά.
Ώσπου μια μέρα έγινες φωτιά. Η φλόγα σου έκαιγε τόσο πολύ που δεν μπορούσα να σε πλησιάσω. Μικρέ δεν μπορώ να σβήσω την φωτιά, με καις, δεν μπορώ να σε ακουμπήσω βοήθησε με.
Βούτα να ξαναγίνουμε νερό. Μα κάθε φορά που γινόσουν νερό ήσουν πιο ζεστός και πιο ζεστός, μέχρι που έγινες λάβα.Την λάβα δεν την ακουμπάς μικρέ, καίει τα πάντα στο πέρασμα της.
Και τώρα τι κάνουμε δάσκαλε; Δεν ξέρω μικρέ,λύγισα… Συγνώμη.
Καλό ταξίδι γιε μου, καλό ταξίδι Μιμάκο!