Ο μποξέρ που είδε όνειρο ότι θα σκότωνε τον αντίπαλό του και τελικά το έκανε

O Sugar Ray θεωρείται ακόμα και σήμερα ένας από τους καλύτερους μποξέρ όλων των εποχών, χάνοντας μόλις 19 από τους 200 αγώνες πυγμαχίας που έδωσε κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Κέρδισε πολλούς τίτλους και στη κατηγορία μεσαίων βαρών αλλά και στην αμέσως προηγούμενη. Κέρδισε τους πρώτους 40 αγώνες του, μέχρι που έχασε από τον Jake la Motta τον Φεβρουάριο του 1943. Ένα όνειρο όμως φαίνεται πως ήταν εκείνο που φοβόταν περισσότερο από τους αντιπάλους του.

Από μικρός είχε μια αγάπη για το μποξ. Προσπάθησε να δώσει τον πρώτο του αγώνα όταν ήταν 15, αλλά χρειαζόταν μια άδεια που μπορούσε να βγάλει μόνο όταν έκλεινε τα 18. Το πραγματικό του όνομα ήταν Walker Smith jr. Και τότε ήταν που δανείστηκε την άδεια ενός πυγμάχου που τον έλεγαν Ray Robinson.

Ο μάνατζερ του, George Gainford, έλεγε πάντα πως ήταν «γλυκός σαν ζάχαρη (sugar). Οπότε σύντομα δεν υπήρχε Walker Smith Jr.. Ο Sugar Ray Robinson γεννήθηκε το 1939, 18 χρόνια μετά την γέννηση του Walker Smith Jr. Τον επόμενο χρόνο, στα 19 του, έγινε επαγγελματίας. Η καριέρα του ήταν εντυπωσιακή, με το σερί 91 νικών να ξεχωρίζει.

Ένα ακόμα εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως στις ήττες του δεν βγήκε ποτέ knock out. Ο Muhammad Ali τον αποκαλούσε «ο βασιλιάς, ο δάσκαλος, το είδωλό μου».

Στις 26 Ιουνίου του 1947, ο Sugar Ray Robinson ήταν προγραμματισμένο να αντιμετωπίσει τον 22χρονο τότε Jimmy Doyle. Στην αυτοβιογραφία του, αναφέρει ένα ανατριχιαστικό όνειρο που είχε πριν τον συγκεκριμένο αγώνα. Στο όνειρό του λοιπόν αντιμετώπιζε τον Doyle. Κάποια στιγμή του έριξε μια γροθιά που τον ξάπλωσε αμέσως. «Ξύπνησα με κρύο ιδρώτα, φωνάζοντας στον Jimmy να σηκωθεί. Σήκω, σήκω! Οι φωνές μου μάλλον ήταν αυτές που με ξύπνησαν».

@boxrec.com

«Στο όνειρο ήμουν στο ρινγκ μαζί με τον Jimmy Doyle. Του έριξα μερικές καλές γροθιές και ξάπλωσε στο έδαφος. Τα άδεια μάτια του με κοιτούσαν και το ίδιο έκανα κι εγώ. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ο διαιτητής ήταν έτοιμος να αρχίσει το μέτρημα, αλλά ο Doyle δεν κουνιόταν καθόλου και μπορούσα να ακούσω από το κοινό κάποιους να φωνάζουν ‘ είναι νεκρός, είναι νεκρός’ και εγώ ακόμα δεν ήξερα τι να κάνω. Τότε ξύπνησα».

Ο Robinson ταράχτηκε τόσο πολύ από το όνειρο που ήθελε να ακυρώσει τον αγώνα. Οι διοργανωτές όμως θα έχαναν λεφτά και αποφάσισαν να φέρουν ένα Καθολικό ιερέα, που προσπάθησε να τον ηρεμήσει εξηγώντας του πως ήταν απλά ένα όνειρό. Κι έτσι πείστηκε να μην ακυρώσει τον αγώνα για ένα όνειρό.

Ωστόσο την ημέρα του αγώνα, στον όγδοο γύρο, ο Robinson έδωσε μια γροθιά στον Doyle με το αριστερό του χέρι που έστειλε τον Doyle στο έδαφος. Ο διαιτητής άρχισε να μετρά για να καταλάβει λίγο αργότερα πως δεν χρειαζόταν. Ο Doyle ήταν αναίσθητος. Πέθανε την επόμενη ημέρα.

Ο Robinson εξιστόρησε στους δημοσιογράφους το όνειρό του και μίλησε για το κακό προαίσθημα. Ο αγώνας αυτός τον στοίχειωνε για καιρό. «Είχα βγάλει με knock out δεκάδες αντιπάλους, αλλά σε εκείνους του αγώνες είχα πάντα ένα καλό προαίσθημα, ένα κυριαρχικό αίσθημα όταν τους έβλεπα να εγκαταλείπουν τον αγώνα. Ίσως γιατί έβλεπα ότι δεν είχαν χτυπήσει σοβαρά. Αλλά τώρα με τον Doyle, είχα αυτό το συναίσθημα που έχεις όταν στην ζωή του κάτι πάει λάθος και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το όνειρο. Με προειδοποίησες, θεέ μου, γιατί τους άφησα να με πείσουν να παλέψω;».