Οι ζωντανοί μαζί με τους νεκρούς

Η στεγαστική πολιτική στη Μανίλα είναι μία από τις μεγαλύτερες πληγές της.

Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στο δρόμο, σε αυτοσχέδια καταλύμματα, ψάχνοντας διαρκώς για νέο σπίτι, έχοντας εναντίον τους όλες τις αντίξοες συνθήκες που μπορεί να φανταστεί κανείς – καιρικά φαινόμενα, έλλειψη ασφάλειας, πόσιμου νερού, ανύπαρκτη προσωπική υγιεινή κ.ο.κ. Η Μetro Manila είναι μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις στον κόσμο. Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της είναι άποροι που ζουν με τις οικογένειές τους σε παραγκουπόλεις.

Στο βόρειο νεκροταφειο της πόλης ζουν άνθρωποι δίπλα στους νεκρούς. Έχουν χτίσει ολόκληρη κατοικία πάνω και δίπλα από τάφους. Το ηλεκτρικό ουσιαστικά έρχεται αυτοσχέδια με μακριά καλώδια από το δρόμο, ενώ το νερό συλλέγεται από πηγάδια.

Μάλιστα, η περιοχή του νεκροταφείου έχει μεταμορφωθεί σε χωριό – με δρόμους και στενά, ακόμη και με γήπεδα μπάσκετ.

Πολλοί από τους κατοίκους εργάζονται στο νεκροταφείο, κουβαλώντας κάσες και βοηθώντας στην ταφή των νεκρών. Τα παιδιά μαζεύουν πλαστικά, σκουπίδια και μέταλλα και τα πουλούν.

Είναι δύσκολο να εντοπιστεί χρονικά το πότε χτίστηκε το χωριό, πάντως πιθανολογείται να υπάρχει πριν το 1950.

6.000 άνθρωποι ζουν σήμερα στο νεκροταφείο μαζί με τα παιδιά τους.