Επιχείρηση Μπλε Φεγγάρι: Πως μια γενιά χάθηκε από την ηρωΐνη

Στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στις αρχές του 1970 η Ιταλία γνωρίζει μια μαζική ένταξη των νέων σε πολιτικές οργανώσεις, καλλιτεχνικές ομάδες και οργανωμένους συλλόγους φιλάθλων. Είναι η εποχή που οι νέοι αμφισβητούν το παλαιό καθεστώς, και έρχονται σε σύγκρουση με το κατεστήμενο.

Οι νέοι οργανώνονται αποκτούν το όνομα ultras και αποκτούν τεράστια δυναμική που αρχίζει και ενοχλεί τη κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα. Οι πλατείες γεμίζουν και τα συνθήματα για αλλαγή τα συναντάς σε κάθε δημόσιο χώρο.

Παράλληλα ανθεί και η ένοπλη αντίσταση με τρομοκρατικές επιθέσεις σε οικονομικούς και πολιτικούς στόχους. Η Ιταλία με τη γεωπολιτική της σημασία τραβάει τα βλέμματα της παγκόσμιας κοινότητας και δέχεται πιέσεις να καταστείλει το φαινόμενο.

Τότε ήταν που ξεκίνησε η επιχείρηση Μπλε Φεγγάρι που στόχο είχε να "κοιμήσει" την νεολαία. Η ηρωίνη κυκλοφορεί ελεύθερα στα πανεπιστήμια, στους δρόμους και στα γήπεδα. Εκατοντάδες νέοι εθίζονται και οι πλατείες αδειάζουν. Νέοι κυκλοφορούν σαν ζόμπι στις ιταλικές πόλεις ψάχνοντας απλά τρόπο να νικήσουν τη "δίψα" τους.

Η μεγαλύτερη ζημιά γίνεται στα ιταλικά γήπεδα όπου πραγματικά στήνεται το εμπόριο των ναρκωτικών χωρίς να ελέγχεται από κανένα. Οι εικόνες από άδειες εξέδρες, ή πεσμένων φιλάθλων στις κερκίδες γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, με τις οικογένειες να ζητούν την κρατική παρέμβαση για να μπει τέλος στο μαρτύριο τους.

Οι φωτογραφίες με νέους να προσπαθούν να μείνουν όρθιοι κρατημένοι από τα κάγκελα των γηπέδων, και οι ληστείες που γίνονταν μέρα μεσημέρι τρομοκρατούν και άλλο την ιταλική γνώμη. Σε ένα αγώνα της Βιτσέντσα οι οπαδοί πετούν σύριγγες στον τερματοφύλακα. Στον ίδιο αγώνα οι φωτογράφοι αποθανατίζουν τους φιλάθλους να δένουν με χέρι τους με το κασκόλ της ομάδος για να κάνουν χρήση ηρωίνης.

Εξωκοινοβουλευτικοί θεσμοί προσπαθούν να επέμβουν. Ενημερώνουν τους νέους για τους κινδύνους που κρύβονται. Τους μιλούν για το οργανωμένο σχέδιο του κράτους. Σύμμαχοι τους οι γονείς, που βλέπουν μια τελευταία ελπίδα να σώσουν τα παιδιά τους. 

Και η προσπάθεια αποδίδει. Από τα μέσα της δεαετίας του 70 τα φαινόμενα χρήσης σκληρών ναρκωτικών μειώνονται αισθητά και εξαφανίζονται στις αρχές του 1980. Όμως τα σημάδια εκείνης της περιόδου στοιχείωνουν ακόμα την ιταλική κοινωνία που είδε μια γενιά να εξαφανίζεται με τις ευλογίες του κράτους.