Κωνσταντίνα: «Τον περιμέναμε να έρθει ζωντανός, τώρα τον ψάχνουν σε ομαδικό τάφο»

Η Κωνσταντίνα βρέθηκε το βράδυ της Τετάρτης (16/3) καλεσμένη στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και στο «The 2night Show».

Η τραγουδίστρια, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, μίλησε για τις στιγμές που δεν θα ξεχάσει ποτέ όταν η ίδια και η οικογένειά της έζησαν την εισβολή στην Κύπρο από τους Τούρκους το 1974.

Ακολουθούν όσα εξομολογήθηκε

«Η μαμά μου προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, να φροντίσει 5 πέντε παιδιά έχοντας χάσει τον άντρα της, που είναι αγνοούμενος στον πόλεμο του 1974.

Ένας άνθρωπος που έχει ζήσει τον πόλεμο ξυπνάνε μνήμες, καταρρακώνει την ψυχή σου και βιώνεις την παιδική σου ηλικία. Ξέρω και τον ήχο από τις σειρήνες και τους βομβαρδισμούς, ξέρω τι είναι αιχμαλωσία γιατί τα δύο μου αδέρφια ήταν αιχμάλωτοι, ξέρω συγγενείς αιχμάλωτους και ξέρω και το τελευταίο πλήγμα που κρατάει χρόνια: είναι ότι έχουμε έναν άνθρωπο που τον περιμένουμε να έρθει.

Πριν από μερικά χρόνια πιστεύαμε ότι μπορεί να είναι ζωντανός, τώρα 46 χρόνια μετά, έχουμε δώσει DNA και περιμένουμε να τον βρουν σε έναν ομαδικό τάφο όπως βρήκαν χιλιάδες αγνοουμένους. Μιλάμε για 2000 αγνοουμένους.

Όταν γινόταν η ανταλλαγή αιχμαλώτων ήμουν από τα παιδιά που περίμεναν με τη φωτογραφία του πατέρα μου περιμένοντας να μάθουμε κάποιο νέο από αυτούς που επέστρεφαν.

Όταν έγινε η εισβολή πήγαμε πιο νότια. Ήμασταν από την Κερύνεια. Δεν ξέραμε από πού θα έρθει ο στρατός, υπήρχε σύγχυση. Το σχολείο μου είχε πολεμίστρες. Πήγαμε με τον αδελφό μου κοντά στην Αμμόχωστο πιστεύοντας ότι είναι πολύ μακριά.

Και όμως στη δεύτερη εισβολή οι Τούρκοι έκαναν περίπατο. Μέσα σε μισή ώρα ήρθαν τα τανκς.

Φεύγεις μέσα σε έναν καταιγισμό πυροβολισμών. Είναι πράγματα που τα έχω ζήσει και βιώνω την παιδική μου ηλικία. Ξέρω πάρα πολύ καλά αυτό το δράμα.

Το 2004 πήγα στα κατεχόμενα χωριά μας. Είναι ερείπια. Είδα τα σπίτια μας, το σπίτι της γιαγιάς μου που κάθονται Τουρκοκύπριοι μέσα. Η εκκλησία έχει γίνει περιστερώνας.

Οι άνθρωποι δεν φταίνε σε τίποτα, πληρώνουν το τίμημα των “μεγάλων” που δεν μπορούν να συνεννοηθούν.

Η εκπομπή που με στήριξε ήταν οι “Ρεπόρτερς” της ΕΡΤ που έκαναν δύο οδοιπορικά στην πράσινη γραμμή, είχα πάει κι εγώ μαζί τους και ευτυχώς δεν είχαμε επιθέσεις όπως στα επόμενα χρόνια.

Υπάρχει ένας φόβος και για αυτό που γίνεται σήμερα. Ελπίζω να κοιτάξουν και το θέμα της Κύπρου.

Εμείς περιμένουμε να μας υποστηρίξουν οι ξένοι. Εγώ και η οικογένεια της Κωνσταντίνας θέλουμε να διευθετήσουμε κάποια θέματα στην Κύπρο για τον πατέρα μας που είναι αγνοούμενος. Πρέπει να πάμε στο δικαστήριο, να κηρύξω τον πατέρα μου “άφαντο”. Τι κάνουν οι δικοί μας για τους αγνοουμένους; Αυτός είναι ο νόμος.

Όταν μας το είπαν είχαμε πάθει ένα μπλακ άουτ και τώρα αναγκαστήκαμε να προχωρήσουμε και κηρύξαμε τον πατέρα μας άφαντο ενώ είναι αγνοούμενος και η επιτροπή αγνοουμένων διευθετεί τα θέματα του πατέρα μου και των αγνοουμένων.

Αυτό που βλέπω είναι ότι επαναλαμβάνεται η ιστορία και είναι και χειρότερο. Δεν είμαι ούτε με τους Ρώσους ούτε με τους Ουκρανούς, είμαι με τον κόσμο που πληρώνει πάντα το βαρύτερο τίμημα.

Σε ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής σου και σε διαμορφώνει. Έχει παίξει πολύ σπουδαίο ρόλο αυτό στον ψυχισμό μου. Με έχει κάνει πιο δυνατή, πιο αποφασιστική.