Το δυστύχημα που σήμανε τη γέννηση ενός ονείρου
Υπήρξαν πολλοί αργότερα, αλλά ήταν από τους πρώτους
Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ
Το σινεμά όπως και σχεδόν όλες οι τέχνες, γεννάει όνειρα. Μόνο που σε αυτό έγιναν πιο διαδεδομένα και έγιναν μέρος της ποπ κουλτούρας δίνοντάς της πολλές φορές το σχήμα που θα είχε στη συνέχεια.
Η δεκαετία του 1950 ήταν μεταβατική, ειδικά για την Αμερική. Μετά από δυο Παγκόσμιους Πολέμους και εν μέσω του Ψυχρού, είχε ανάγκη από μια αλλαγή στο εσωτερικό της. Του τρόπου ζωής, των ηθών, του ντυσίματος, της γοητείας και της ομορφιάς. Πολλοί ήταν αυτοί που έπαιξαν αυτόν τον ρόλο σε αυτή τη μετάβαση και βοήθησαν στην επανάσταση που εδραιώθηκε την επόμενη δεκαετία. Στο όνειρο της αλλαγής. Ένας από τους πρώτους ήταν ο James Dean.
Τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, με τον πατέρα του να τον παρατά και τη μητέρα του να πεθαίνει όταν ήταν 8 ετών, τον έκαναν σκληρό, επαναστάτη και ονειροπόλο. Βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει υποκριτική, επειδή ένας πάστορας του μετέδωσε την αγάπη του για το θέατρο. Εκεί ο Dean θα βρει επιτέλους τη χαρά και την ευτυχία, η εμφάνισή του θα τον βοηθήσει να πρωταγωνιστήσει σε αρκετά διαφημιστικά και κάποια στιγμή να έρθει και το θέατρο.
Οι εμφανίσεις του τράβηξαν το βλέμμα του σεναριογράφου Paul Osborne που τον πρότεινε στον Elia Kazan για την ταινία «East of Eden» . Εκείνος προτιμούσε τον Marlon Brando για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά μετά από μια συνάντηση που είχε ο Dean με τον συγγραφέα του βιβλίου που βασίστηκε η ταινία, John Steinbeck, η απόφαση είχε παρθεί.
Ο Dean είχε ζήσει τον ρόλο και δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να τον υποδυθεί. Ένας επαναστατημένος νέος, που ψάχνει να βρει τον ρολ του στη ζωή και που προσπαθεί να κερδίσει τον σεβασμό του θρήσκου πατέρα του. Το αποτέλεσμα προκάλεσε μια απροσδόκητη φρενίτιδα που κανείς δεν περίμενε. Ο Dean είχε γίνει ήδη είδωλο, είχε δώσει σάρκα και οστά στο όνειρο της αλλαγής τάξης πραγμάτων.
Το ίδιος έκανε και στην επόμενη ταινία του. Το περίφημο «Rebel Without a Cause». Εδώ η εικόνα του επαναστάτη έμεινε μαζί του για πάντα. Η ταινία έγινε κάτι σαν μανιφέστο, οι διαστάσεις που πήρε για τη νέα γενιά ήταν τεράστιες, από την αντίθεση στον μέχρι τότε τρόπο ζωής μέχρι και τα τζιν. Όλοι άρχισαν να τον μιμούνται.
Πριν το μοιραίο πρόλαβε να γυρίσει την τρίτη και τελευταία του ταινία. Με το «Giant», ο Dean προσπάθησε να δείξει το ταλέντο και σε έναν ρόλο διαφορετικό από εκείνον του νεαρού επαναστάτη. Ωστόσο, η κριτική της ταινίας στον αμερικανικό καπιταλισμό δεν τον βοήθησε να ξεφύγει και τόσο.
Το πάθος του ήταν τα γρήγορα αυτοκίνητα. Τα λεφτά που είχε κερδίσει του επέτρεψαν να αγοράσει μια Porsche 550 Spider, την ασημί βολίδα. Ανάμεσα από τα γυρίσματα της τελευταίας του ταινίας πήγε να τρέξει σε έναν αγώνα αυτοκινήτων. Ήταν 30 Σεπτεμβρίου του 1955. Στον δρόμο συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο ενός φοιτητή και σκοτώθηκε ακαριαία.
Πρόλαβε να γυρίσει μόλις τρεις ταινίες. Τα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του είναι τουλάχιστον 5πλάσια. Και αυτό γιατί είχε προλάβει να γίνει είδωλο της νεολαίας, αλλά ο θάνατός του τον έκανε ακόμα μεγαλύτερο. Η γέννηση του ονείρου είχε μόλις ολοκληρωθεί με τραγικό τρόπο. Ακολούθησαν και άλλοι που είχαν την ίδια ή και μεγαλύτερη επίδραση στην επανάσταση της νεολαίας. Αλλά το όνειρο είχε γεννηθεί από έναν επαναστάτη με αιτία…