Δούκισσα Νομικού: «Θέλω να γίνω μαμά σε μικρή ηλικία»

Βραδάκι Δευτέρας, έρχεται κατευθείαν από τα γυρίσματα του «Όλα Τρέλα» στο Aqua Marina, στη Βουλιαγμένη, πολύ κοντά στο πατρικό της, όπου ζει μαζί με τους γονείς και τον μεγάλο της αδελφό, τον Νικήτα. Με τα μαλλιά της χτενισμένα σε χαλαρές μπούκλες και τα υπέροχα μάτια της (που, όπως μου αποκαλύπτει, το ένα είναι πράσινο και το άλλο γαλανό, κάτι που ποτέ πριν δεν είχα παρατηρήσει), θα παραγγείλει γλυκό περγαμόντο (ναι, ακριβώς το ίδιο είχε επιλέξει και σε προηγούμενη συνάντησή μας στο ίδιο μέρος) και θα ανταποκριθεί στους ζεστούς χαιρετισμούς ενός ζευγαριού που κάθεται στο παραδίπλα τραπέζι. «Σε βλέπω και σε καμαρώνω, η κόρη μου είναι κι αυτή στην ΑΣΟΕΕ», θα της πει η κυρία και η Δούκισσα, φιλική και χαμογελαστή, θα πιάσει αμέσως κουβέντα μαζί της.

Όταν σχεδόν δέκα χρόνια πριν τελείωνε το λύκειο και είχε μόλις περάσει στην ΑΣΟΕΕ, το τελευταίο που μπορούσε να φανταστεί είναι αυτό που ζει σήμερα. Τότε, το μόνο που επιθυμούσε, μου λέει, ήταν να πιάσει τη δική της δουλειά και να βγάλει τα πρώτα της χρήματα. Το θέλησε και το έκανε. «Δούλεψα εκεί δίπλα, βοηθός σερβιτόρου», μου λέει δείχνοντας από την τζαμαρία τη διπλανή καφετέρια. «Με το που πέρασα στο πανεπιστήμιο, ήμουν περήφανη που τα κατάφερα. Ένιωσα πως μεγάλωσα, ενηλικιώθηκα και θέλησα να σταματήσω να ζητάω χρήματα από τους γονείς μου. Ήταν καλοκαίρι, είχα τρεις μήνες μπροστά μου για να ξεκινήσει η σχολή και ήθελα, θυμάμαι, να αγοράσω μια καλή φωτογραφική μηχανή, να πάω διακοπές με τις φίλες μου. Τι δουλειά, όμως, να έκανα, αφού ακόμη δεν είχα ξεκινήσει καν τις σπουδές μου; Ήταν μια καφετέρια κάτω από το σπίτι μου και μπαίνω μέσα και λέω "γεια σας, ποιος είναι ο υπεύθυνος;". Με έστειλαν να τον αναζητήσω στο δίπλα μαγαζί. Πήγα και τον βρήκα, λοιπόν. "Θέλω να δουλέψω και σκέφτηκα μήπως χρειάζεστε υπαλλήλους". – "Τι μπορείς να κάνεις, δηλαδή;" – "Μπορώ να κάνω τα πάντα, από υπεύθυνη μέχρι βοηθός σερβιτόρου". – "ΟΚ, θα σε πάρω. Και μόνο που ήρθες μέχρι εδώ και το ζήτησες, σημαίνει πως το θες πολύ", μου είπε. Και ξεκίνησα. Ήταν κάτω από το σπίτι μου, έρχονταν όλοι μου οι φίλοι, περνούσαμε ωραία και είχα και τα δικά μου χρήματα. Γλυκάθηκα. Κι όταν άρχισα να πηγαίνω στη σχολή και δεν μπορούσα να δουλεύω άλλο εκεί, μου έλειπε αυτή η ανεξαρτησία. Κάπως έτσι ξεκίνησα τις φωτογραφήσεις. Μου πρότειναν να κάνω μια φωτογράφηση, πήρα κάποια χρήματα και μετά μου είπαν πως για να το κάνω πιο επαγγελματικά θα έπρεπε να μάθω κάποια πράγματα. Έτσι, πήγα στη σχολή της Κρίστι και από εκεί βρέθηκα στα καλλιστεία».

Και μπορεί στα καλλιστεία πολλοί να την είχαν χρίσει από την αρχή φαβορί, όμως εκείνη δεν ένιωθε έτσι. Όταν τη ρωτώ αν θυμάται την πρώτη της σκέψη όταν το όνομά της συμπλήρωσε τη φράση «Star Hellas 2007 είναι η…», με εκπλήσσει. «Στο πρώτο άκουσμα πως κερδίζω, είπα μέσα μου "ωωωχ!", γιατί η νικήτρια έπρεπε να φύγει μέσα σε πέντε ώρες για το Μεξικό. Όλες μας είχαμε βγάλει χαρτιά και υποτίθεται πως έπρεπε να έχουμε ήδη ετοιμάσει μια βαλίτσα και να την έχουμε στο αυτοκίνητο. Το θεωρούσα γρουσουζιά να φτιάξω μια βαλίτσα για το ενδεχόμενο να είμαι νικήτρια, ενώ μπορεί και να μην πήγαινα. Έτσι, δεν είχα ετοιμάσει τίποτα. Όταν έμαθα πως φεύγω εντελώς μόνη μου για το Μεξικό, πανικοβλήθηκα, αλλά τελικά ήταν πολύ ωραία εμπειρία», θυμάται η Δούκισσα.

Έγιναν όλα πολύ γρήγορα τότε και, όπως παραδέχεται, δεν το είχε πάρει και τόσο στα σοβαρά. «Τίποτα δεν παίρνω πολύ στα σοβαρά. Ενώ δουλεύω σκληρά και δεν παίρνω τίποτα επιπόλαια, θέλω πρώτα από όλα να το χαίρομαι αυτό που κάνω και όπου βγάλει. Είναι κάτι που μου είχε πει και ο Θέμος (Αναστασιάδης) με τον Βαγγέλη (Περρή), όταν ξεκίνησα μαζί τους: "Πέρνα καλά, κάνε πλάκα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγχώνεσαι". Νομίζω πως κι εκείνοι με ξεμπλόκαραν πολύ σε κάποια πράγματα». Χαμογελά. «Ξέρεις, δεν περίμενα ποτέ πως θα γνώριζα όλους αυτούς τους ανθρώπους από κοντά. Και να που έγινε και συνεργαστήκαμε. Όλα αυτά δεν τα περίμενα ποτέ και πραγματικά νιώθω ευλογημένη», λέει, ενώ δεν ξεχνά ποτέ μια συμβουλή που της έδωσε ο μπαμπάς της, Νίκος Νομικός. «Πολύ πριν ξεκινήσει αυτό το μαγικό ταξίδι, μου είχε πει: "Κορίτσι μου, ό,τι κι αν κάνεις, να το απολαμβάνεις, να το χαίρεσαι, αλλά να πατάς γερά τα πόδια σου στη γη. Γιατί μπορεί όλα αυτά να σε απογειώσουν και πάντα υπάρχει κίνδυνος να προσγειωθείς απότομα"».

Και μπορεί ο μπαμπάς της να είναι ο άνθρωπος που με μια του κουβέντα μπορεί να διώξει κάθε της αρνητική σκέψη, αλλά, ειδικά τον τελευταίο καιρό, εκείνος που είναι πιο κοντά της από ποτέ, ο πρώτος με τον οποίο συζητά τα προσωπικά της, είναι ο αδελφός της, Νικήτας, με τον οποίο έχουν μόλις ένα χρόνο διαφορά. «Είμαστε πολύ δεμένοι. Μπορεί όταν ήμασταν παιδιά να τσακωνόμασταν σαν το σκύλο με τη γάτα, αλλά πάντα αγαπιόμασταν. Από την εφηβεία, που άρχισαν να υπάρχουν οι πρώτοι έρωτες, τα πρώτα καρδιοχτύπια, ήρθαμε πολύ κοντά, γιατί τα συζητούσαμε όλα μεταξύ μας. Πολλές φορές στα πάρτι τσατιζόμουν γιατί μου έκανε χαλάστρα, γιατί ήταν ο μεγάλος αδελφός και το θεωρούσε υποχρέωσή του να με προσέχει, αλλά πάντα τα συζητούσα μαζί του όλα αυτά και εξακολουθώ να του τα λέω. Πλέον ίσως να είναι και ο πρώτος που τα μαθαίνει. Γιατί είναι εχέμυθος, ξέρω πως με αγαπάει, είναι αντικειμενικός και έχει και την αντρική ματιά, οπότε μου δίνει την άλλη διάσταση», αποκαλύπτει στo «People».

¶λλωστε, μένουν ακόμη στο ίδιο σπίτι, μαζί με τους γονείς τους. Αναρωτιέμαι αν, στα 27 της, δεν έχει νιώσει την επιθυμία να απομακρυνθεί από την οικογενειακή εστία. «Μου αρέσει που ζω μαζί τους, είμαι πολύ της οικογένειας. Πολλές φορές με ρωτούν "μα δεν έχεις νιώσει την ανάγκη να φύγεις από το πατρικό;". Όχι, αφενός γιατί φοβάμαι, δεν μου αρέσει η μοναξιά. Αφετέρου δεν έχω νιώσει ποτέ την καταπίεση, το σπίτι μας είναι έτσι διαμορφωμένο, που ο καθένας έχει το χώρο του. Και οι γονείς μου είναι πάρα πολύ διακριτικοί. Όμως το ότι έχεις ένα μαμαδίστικο φαγητό, μια αγκαλιά κι έναν ωραίο λόγο να ακούσεις όταν θα γυρίσεις σπίτι για μένα είναι σημαντικό. Τώρα, αν θελήσω να συγκατοικήσω με ένα φίλο ή κάποια φίλη μου, θα το κάνω, αλλά δεν έχω νιώσει την επιθυμία μέχρι τώρα». Με τη μαμά της, Ούρσουλα, είναι πολύ κοντά. Πηγαίνουν μαζί γυμναστήριο, συζητούν τα πάντα και, όπως ομολογεί η Δούκισσα: «Είναι μια παραδοσιακή μαμά, αλλά παράλληλα είναι και ο βράχος του σπιτιού. Αν δεν ήταν εκείνη, κανείς από τους τρεις μας δεν θα ήταν αυτό που είναι».

Κάπου εδώ υπάρχει και μια συναρπαστική ιστορία αγάπης, καθώς η όμορφη Ούρσουλα ήρθε μόλις στα 18 της από τη Γερμανία για να ζήσει με τον άντρα που έκλεψε την καρδιά της. «Η μαμά μου είναι γεννημένη και μεγαλωμένη στη Γερμανία από Έλληνες γονείς. Ερχόταν τα καλοκαίρια στην Ελλάδα για διακοπές και ήταν θαυμάστρια του μπαμπά, της άρεσε πολύ η φωνή του, πήγαινε να τον ακούσει εκεί που εμφανιζόταν. Ήταν πολύ μικρή, βλέπονταν, αλλά δεν είχαν κάνει τίποτα για καιρό, μέχρι που ένα καλοκαίρι, όταν θα ενηλικιωνόταν πια, εκείνος της είπε "μη βγάλεις εισιτήριο επιστροφής, θα μείνεις εδώ, μαζί μου". Τα άφησε όλα πίσω της και ήρθε», διηγείται. Αναρωτιέμαι αν αυτή η ιστορία αγάπης έχει επηρεάσει αυτό που ονειρεύεται για τον εαυτό της. «Οι γονείς μου είναι ακόμη πολύ ερωτευμένοι. Η αλήθεια είναι πως έχω απαιτητικό πρότυπο. Έχουν ανεβάσει τον πήχυ ψηλά. Μου αρέσει όλο αυτό το ρομαντικό και λίγο παραμυθένιο "για πάντα μαζί". Είναι, όμως, δύσκολο και θέλει προσπάθεια. Είναι σημαντικό να βρεις τον άνθρωπό σου, που θα είναι δίπλα σου και στα δύσκολα», μου λέει απολαμβάνοντας το γλυκό περγαμόντο της. Έχει αναρωτηθεί ποτέ αν τελικά ψάχνει έναν άντρα σαν τον μπαμπά της; «Όχι. Δεν ψάχνω κάτι συγκεκριμένο, έτσι κι αλλιώς. Αν μιλάς επαγγελματικά, πάλι, θεωρώ πως το να είσαι τραγουδιστής είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα, δεν είναι αυτό που ζητά μια γυναίκα. Κατά τα άλλα, ο μπαμπάς έχει μια πολύ μεγάλη καρδιά. Αυτό όμως δεν είναι το πρότυπο του μπαμπά, αλλά ο άντρας που κάθε γυναίκα θέλει να έχει δίπλα της».

Διαβάστε περισσότερα στο peoplegreece.com