Πώς ένα τεχνικό πρόβλημα βοήθησε το Fast Car της Tracy Chapman να γίνει επιτυχία

Το «Fast Car» της Tracy Chapman είναι ένα από τα πιο ανθεκτικά τραγούδια της δεκαετίας του 1980—εν μέρει χάρη στον Nelson Mandela, τον Stevie Wonder και έναν άστοχο δίσκο υπολογιστή....

Η σύνδεση μεταξύ του Νέλσον Mandella που βοηθά το «Fast Car» να γίνει επιτυχία είναι περισσότερο θεματική και περιστασιακή παρά άμεση. Ο αγώνας του Mandella για ελευθερία και ισότητα είχε απήχηση στα θέματα της μουσικής της Chapman!

Το παγκόσμιο κίνημα κατά του απαρτχάιντ βρισκόταν στο αποκορύφωμά του στα τέλη της δεκαετίας του 1980, δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή σε καλλιτέχνες που μιλούσαν ενάντια στις κοινωνικές αδικίες ή των οποίων το έργο μπορούσε να ερμηνευτεί στο πλαίσιο αυτών των αγώνων.

Η ερμηνεία της Chapman στη συναυλία του Nelson Mandela για τα 70α γενέθλια Tribute το 1988 στο Wembley Stadium του Λονδίνου αναφέρεται συχνά ως κομβική στιγμή για την καριέρα της.

Η συναυλία ήταν μια παγκόσμια εκδήλωση, με στόχο να απαιτήσει την απελευθέρωση του Mandella και να υποστηρίξει την υπόθεση κατά του απαρτχάιντ. Ενώ το "Fast Car" κέρδιζε ήδη δημοτικότητα, η εμφάνιση και η ερμηνεία της στη συναυλία, που μεταδόθηκε παγκοσμίως, ενίσχυσαν σημαντικά την προβολή της και την απήχηση του τραγουδιού.

Η Chapman ανέβηκε στη σκηνή το απόγευμα και είπε τρία τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου του "Talkin" "bout a Revolution", το οποίο από τότε έγινε γνωστός ύμνος διαμαρτυρίας. Το σετ της δεν περιελάμβανε το "Fast Car" και αν δεν ήταν ένα τεχνικό πρόβλημα - ή μια πράξη της μοίρας, ανάλογα με το τι πιστεύετε - το τραγούδι μπορεί να μην είχε γίνει δημοφιλές.

Αργότερα στη συναυλία, η οποία μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε όλο τον κόσμο, ο Stevie Wonder δεν μπόρεσε να ανέβει στη σκηνή επειδή είχε χαθεί ένας δίσκος υπολογιστή που περιείχε τους ήχους του πληκτρολογίου του.

Ο Wonder τελικά εμφανίστηκε χρησιμοποιώντας δανεικό εξοπλισμό, αλλά λόγω της σύγχυσης, οι διοργανωτές του σόου χρειάζονταν κάποιον να ανέβει γρήγορα στη σκηνή και να κρατήσει τα πράγματα σε κίνηση. Δεδομένου ότι η Chapman χρειαζόταν μόνο ένα μικρόφωνο και μια κιθάρα, ήταν η λογική επιλογή!