Τέμπη: Η μητέρα της 21χρονης Κλαούντια ξεσπά για την αποφυλάκιση του σταθμάρχη

Αντιδράσεις προκαλεί η αποφυλάκιση με όρους του σταθμάρχη για την υπόθεση των Τεμπών. Η μητέρα της 21χρονης Κλαούντια Λάτα που έχασε τη ζωή της στο τραγικό δυστύχημα ξεσπάει.

Ο σταθμάρχης, που είχε προφυλακιστεί για την τραγωδία των Τεμπών, αποφυλακίστηκε υπό όρους χθες, Τετάρτη (31.07.2024), καθώς παρήλθε το 18μηνο της προφυλάκισής του.

Σύμφωνα με τους όρους της αποφυλάκισής του, δεν επιτρέπεται η έξοδος του από τη χώρα και θα βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό μέχρι τη δίκη.

Ο ειδικός εφέτης ανακριτής έκανε αποδεκτή την αίτηση που είχε καταθέσει μέσω του δικηγόρου του για την αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης του με περιοριστικούς όρους.

Η Άλμα Λάτα, μητέρα της 21χρονης φοιτήτριας Ιατρικής που σκοτώθηκε στα Τέμπη, με δάκρυα στα μάτια τονίζει στο newsit.gr:

«Περιμένουμε κάθε μέρα και κάθε στιγμή τη στιγμή της δικαίωσης και τώρα ξαφνικά μάθαμε ότι αποφυλακίστηκε ο σταθμάρχης. Αν είναι δυνατόν, δεν ξέρω ποιοί είναι οι νόμοι που το επιτρέπουν αυτό και γιατί το επιτρέπουν να τον αφήσουν ελεύθερο. Δεν μπορείς να φανταστείς πως ακούγεται αυτό στα αυτιά των 57 οικογενειών. Τί μας λένε δηλαδή; Να πάμε να τον σκοτώσουμε; Τί περιμένουν; Θα αναρωτηθεί κάποιος, φταίει μόνο αυτός για όλο το κακό που έγινε; Όχι, ο τελευταίος είναι. Υπάρχουν και άλλοι που δεν μπήκαν ποτέ στη φυλακή.

Να τιμωρηθούν αυτοί που πρέπει. Ας είναι ο Πρωθυπουργός, ας είναι υπουργοί, ας είναι όποιος ευθύνεται. Δεν ξέρουμε. Και το δικαστήριο αργεί. Λένε ότι θα ξεκινήσει τον επόμενο χρόνο, αλλά τουλάχιστον να ξεκινήσει. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Πρέπει να τιμωρηθούν αυτοί που πρέπει για να ηρεμήσουν και οι ψυχές των παιδιών μας».

Η μητέρα της Κλαούντια περιγράφει με τρεμάμενη φωνή τις σκέψεις της και την καθημερινότητα της και συνεχίζει:

«Εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Ζεις κάθε μέρα με τον πόνο. Να μην ξαναγίνει ποτέ αυτό. Να μην κλάψουν άλλες μανούλες τα παιδιά τους. Αυτά τα τρένα είναι χειρότερα από πριν. Πρέπει να μπουν κάποιοι φυλακή για να φοβούνται οι επόμενοι και να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Δεν τα προστάτευσε κανείς αυτά τα παιδιά. Αν το ήξερα δεν θα έβαζα το παιδί μου στο τρένο. Πρέπει να κάνουμε όλοι κάτι. Όποιος έρθει στο σπίτι μου, θα δει ότι κλαίνε μέχρι και οι τοίχοι.

Θέλουν να μας κάνουν να τρελαθούμε, να μην ξέρουμε τι μας γίνεται. Ο πόνος σε καταβάλλει. Πονάς πολύ. Έχουμε τεράστια οργή μέσα μας που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε».