Καντάδες: Η μελωδική ιστορία τους

Η καντάδα ήταν η σερενάτα της μεσαίας τάξης και πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα γύρω στα 1863, όταν η Ηπειρωτική Ελλάδα και τα Επτάνησα ενώθηκαν. Αυτό το είδος του τραγουδιού ήταν πολύ δημοφιλές στην Κέρκυρα και την Κεφαλονιά, με τους νέους άντρες να περπατούν και να τα τραγουδούν στις κοπέλες τα βράδια, μέχρι το 1940 και πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι καντάδες μιλούσαν για την ομορφιά, την αγάπη, τη ζωή και σπάνια για άσχημα πράγματα. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όμως οι καντάδες άρχισαν σιγά σιγά να εξαφανίζονται. Ακόμα και στις ταβέρνες ο κόσμος είχε σταματήσει να τις ζητά. Πρόσφατα όμως, μέσα από πολιτιστικούς συλλόγους, οι καντάδες επανέρχονται σαν κομμάτια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Το όνομά τους προέρχεται από το λατινικό ρήμα cantare, που σημαίνει τραγουδώ και συνήθως εκτελούνται από πολλά πρόσωπα και όχι σόλο.

Η επτανησιακή καντάδα ήταν μια μορφή αστικού τραγουδιού, που ξεκίνησε από τις ταβέρνες με λαϊκότερο χαρακτήρα και στη Ζάκυνθο ονομαζόταν «αρέκια». Από την άλλη, η αθηναϊκή καντάδα δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε μαζί με το αθηναϊκό τραγούδι, μέχρι και τη δεκαετία του 1930.

Η διαφορά τους είναι ότι η πρώτη έχει πιο λαϊκό, ενώ η δεύτερη πιο λόγιο χαρακτήρα. Οι καντάδες συνδέθηκαν με τα τραγούδια των νέων κάτω από τα σπίτια των κοριτσιών, όμως γι' αυτό το ρεπερτόριο δεν χρησιμοποιούνται μόνο καντάδες, αλλά και άλλα είδη τραγουδιών.