Ανατρεπτική ανακάλυψη: Ίσως ο τρωικός πόλεμος να συνέβη στην πραγματικότητα

Αρχαιολόγοι που ανασκάπτουν τα ερείπια της αρχαίας Τροίας έφεραν στο φως νέα στοιχεία για μια βίαιη σύγκρουση κατά την Εποχή του Χαλκού, που μοιάζει να αντανακλά την Ιλιάδα του Ομήρου.

Σύμφωνα με την Ιλιάδα, ο πόλεμος ξεκίνησε όταν ο Πάρις της Τροίας απήγαγε την Ελένη, σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης, προκαλώντας πολιορκία των Ελλήνων που διήρκεσε δέκα χρόνια.

Η πιο διάσημη σκηνή της ιστορίας είναι ο ξύλινος ίππος, που χρησιμοποιήθηκε από τους Έλληνες για να εισβάλουν μυστικά στην πόλη και να την καταστρέψουν από μέσα.

Τώρα, μια ομάδα Τούρκων ερευνητών ανακάλυψε δεκάδες πήλινες και λειασμένες πέτρες σφενδόνης, που βρέθηκαν λίγο έξω από τα τείχη του παλατιού, μαζί με βέλη, καμένα κτίρια και βιαστικά θαμμένα ανθρώπινα οστά.

Όπως αναφέρει η Daily Mail, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα ευρήματα σχηματίζουν μια ανατριχιαστική εικόνα μάχης σε κοντινή απόσταση και μιας ξαφνικής, καταστροφικής πτώσης, όπως περιγράφουν οι αρχαίοι Έλληνες.

«Η συγκέντρωση αυτών των πετρών σφενδόνης σε τόσο μικρή περιοχή υποδηλώνει έντονη μάχη, είτε απεγνωσμένη άμυνα είτε ολοκληρωμένη επίθεση», δήλωσε ο καθηγητής Ρουστέμ Ασλάν από το Πανεπιστήμιο Τσανάκαλε Ονσεκίζ Μαρτ, που ηγείται της ανασκαφής.

Οι πέτρες σφενδόνης, λεία και αεροδυναμικά σχεδιασμένες, ήταν από τα πιο θανατηφόρα όπλα της Εποχής του Χαλκού, ικανές να σπάσουν κρανία όταν εκτοξεύονταν με δερμάτινες σφενδόνες.

Οι πέτρες που βρέθηκαν χρονολογούνται περίπου στα 3.200 έως 3.600 χρόνια πριν, δηλαδή στην περίοδο που πιστεύεται ότι συνέβη ο Τρωικός Πόλεμος, γύρω στο 1184 π.Χ., σύμφωνα με τους Έλληνες ιστορικούς.

Για αιώνες, οι μελετητές απέδιδαν την Ιλιάδα σε καθαρό μύθο, μια ποιητική φαντασία για μια διαμάχη σχετικά με την Ελένη, το «πρόσωπο που ξεσήκωσε χίλια πλοία», και τον ξύλινο ίππο που εξαπάτησε μια ολόκληρη πόλη.

Ωστόσο, τα νέα ευρήματα υποδεικνύουν ότι μπορεί να υπήρξε πραγματικός πόλεμος πίσω από τον θρύλο.

Η φετινή ανασκαφή, μέρος του έργου Legacy for the Future που υποστηρίζεται από το Τουρκικό Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, εστιάστηκε στο παλάτι, την αγορά και τα αμυντικά τείχη της Τροίας, μιας ισχυρά οχυρωμένης πόλης που στα κείμενα των Χετταίων αναφέρεται ως Wilusa.

Εκεί, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πλήθος πολεμικών κειμηλίων: οστέινα εργαλεία, αντικείμενα για το τρύπημα δερμάτινης πανοπλίας, ακόμα και ένα μετακάρπιο οστό πιθανώς χρησιμοποιημένο ως ζάρι, που μαρτυρούν τη ζωή των στρατιωτών που περίμεναν τη μάχη.

Ωστόσο, η περιοχή καταστροφής, που αποκαλύφθηκε αρχικά το 2024 και τώρα διευρύνθηκε, έχει εντυπωσιάσει τους ερευνητές.

Περιέχει καμένα ερείπια, σπασμένα όπλα και ανθρώπινα λείψανα που θάφτηκαν βιαστικά, σημάδια μιας ξαφνικής και βίαιης επίθεσης και όχι μιας αργής παρακμής.

Ο συνδυασμός αυτής της ανακάλυψης με τα βέλη από προηγούμενες ανασκαφές υποδεικνύει έντονες συγκρούσεις σε κοντινή απόσταση σε αυτό το σημείο της πόλης, πιθανό πεδίο μάχης όπου οι αμυνόμενοι έδωσαν την τελευταία τους μάχη, σύμφωνο και με τα αρχαία κείμενα.

Τόσο ο Ηρόδοτος όσο και ο Ερατοσθένης, Έλληνες ιστορικοί που έγραψαν αιώνες αργότερα, υποστήριξαν ότι ο Τρωικός Πόλεμος ήταν πραγματικό γεγονός, ενώ ο Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος αποτύπωσε την κατάληξή του στην Αινειάδα, περιγράφοντας τους επιζώντες που διέφευγαν από την κατεστραμμένη πόλη.

Σύμφωνα με τον θρύλο, ένας από τους επιζώντες, ο Αινείας, θα ιδρύσει τη γενιά που οδήγησε στη Ρώμη.

Η αρχαία Τροία δεν ήταν μια απομονωμένη περιοχή. Η θέση της κοντά στα Δαρδανέλια την καθιστούσε σημαντικό εμπορικό κόμβο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, πλούσια σε αγαθά και στρατηγικά τοποθετημένη για να ελέγχει την πρόσβαση στη θάλασσα.

Η πόλη διέθετε λιθόκτιστους πύργους, μακριά τείχη και περίπλοκη αστική δομή, καθιστώντας την έναν πολύτιμο και καλά προστατευμένο στόχο.

Οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι εργάζονται στον χώρο από τη δεκαετία του 1870, αλλά η προσοχή πλέον έχει στραφεί σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο: από το 1500 έως το 1200 π.Χ., την εποχή που συσχετίζεται περισσότερο με την Ιλιάδα.

Οι ειδικοί συμφωνούν ευρέως ότι η Τροία υπήρξε, αλλά πλέον πολλοί πιστεύουν ότι υπέστη πραγματικό πόλεμο κατά το τέλος της Εποχής του Χαλκού, μια περίοδο όπου τα κράτη της Μεσογείου κατέρρεαν λόγω εισβολών, επαναστάσεων και μαζικών μετακινήσεων πληθυσμών.

Παρά ταύτα, δεν υπάρχουν ακόμη φυσικά στοιχεία για τον Δούρειο Ίππο και οι μελετητές επισημαίνουν ότι πιθανόν πρόκειται για ποιητικό σύμβολο, μια μεταφορά για δόλο ή προδοσία.