H μικρή Μαρία ένα χρόνο μετά

Πριν από περίπου ένα χρόνο η ιστορία της απασχόλησε το πανελλήνιο. Ήταν το κοριτσάκι με τα ξανθά μαλλιά και τα γαλανά μάτια, η «μικρή Μαρία», όπως την έμαθε ο κόσμος, η οποία βρέθηκε σε καταυλισμό των Ρομά και αποδείχθηκε ότι δεν ήταν φυσικό παιδί εκείνων που εμφανίζονταν ως γονείς της.

Εκείνο το φοβισμένο κοριτσάκι πλέον ζει μία φυσιολογική ζωή. Από τον Ιούνιο είναι και επίσημα παιδί του «Χαμόγελου του Παιδιού», που τη φιλοξενεί από τη στιγμή που έγινε γνωστή η υπόθεση, καθώς το δικαστήριο έδωσε την επιμέλεια της Μαρίας στον Οργανισμό.

Έχει ήδη ξεκινήσει το νηπιαγωγείο, έχει κάνει φιλίες και γενικά ζει μία ήρεμη ζωή. Αν και, όπως εξηγούν άνθρωποι του «Χαμόγελου», ελληνικά φαίνεται να γνώριζε από την αρχή, τις πρώτες ημέρες δεν μιλούσε. «Είναι ένα πολύ έξυπνο κορίτσι. Πλέον, επικοινωνεί στα ελληνικά. Είναι αστέρι», εξηγεί ο πρόεδρος του Οργανισμού, Κώστας Γιαννόπουλος, μιλώντας στα «Νέα».

Η μικρή Μαρία μοιράζεται το δωμάτιό της με ένα άλλο συνομήλικο κορίτσι, τη Χριστίνα, με τις ιστορίες τους να έχουν αρκετές ομοιότητες, και οι δύο τους έχουν γίνει καλές φίλες.

Όταν είχε φτάσει στον Οργανισμό, βέβαια, ήταν πολύ διαφορετική. Φοβισμένη. Δεν ήθελε ούτε για εξετάσεις να πάει. Έμενε στη μέση του δωματίου και δεν κουνιόταν. Νόμιζε ότι δεν θα ξαναγυρίσει. «Αναγκαζόμουν και της έδινα τα κλειδιά του σπιτιού, για να καταλάβει ότι εδώ είναι το σπίτι της», λέει ο κ. Γιαννόπουλος.

Η τοποθεσία του σπιτιού στο οποίο ζει η εξάχρονη έχει κρατηθεί ως επτασφράγιστο μυστικό. Η προβολή της υπόθεσής της δεν έκανε καλό στον ψυχισμό της. «Δεν της μιλήσαμε μέχρι τώρα για την ιστορία της, αλλά ούτε η ίδια θέλησε να μιλήσει. Έχουμε αποφασίσει όλη η ομάδα να περιμένουμε να ωριμάσει, προκειμένου να μην τρομοκρατηθεί», λέει ο κ. Γιαννόπουλος.

Η ηλικία στην οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει όλο αυτό το θέμα η Μαρία είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, γιατί τότε διαμορφώνονται ο ψυχικός κόσμος και ο χαρακτήρας των παιδιών, υπογραμμίζει ο κοινωνιολόγος Χαράλαμπος Στέρτσος. Και η αβεβαιότητα του σκηνικού και η εναλλαγή προσώπων σαφώς και δεν βοηθά, συμπληρώνει ο ίδιος.