Επιστήμονας ισχυρίζεται πως εντόπισε τον Κήπο της Εδέμ μετά από «ενδελεχή μελέτη» της Βίβλου και του Κορανίου

Αίσθηση έχει προκαλέσει ο τολμηρός ισχυρισμός ενός μηχανικού ότι ο Κήπος της Εδέμ δεν βρισκόταν στη Μέση Ανατολή, όπως πιστεύεται ευρέως, αλλά στην Αφρική. Η άποψή του έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την παραδοσιακή ερμηνεία των βιβλικών κειμένων.

Σύμφωνα με τη Βίβλο, ο Κήπος της Εδέμ ήταν ένα ειδυλλιακό μέρος, ένας παράδεισος που δημιούργησε ο Θεός για τον Αδάμ και την Εύα. Από τον κήπο αυτόν ανέβλυζε ένας ποταμός, ο οποίος διακλαδιζόταν σε τέσσερις παραποτάμους: τον Γιών, τον Φισών, τον Τίγρη και τον Ευφράτη.

Εδώ και δεκαετίες, η επικρατούσα άποψη των μελετητών είναι ότι ο Κήπος βρισκόταν στην περιοχή της Μεσοποταμίας, στο σημερινό Ιράκ, καθώς εκεί ρέουν οι ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης. Η πρόταση ότι η Εδέμ ίσως βρισκόταν στην αφρικανική ήπειρο ανοίγει νέες ερμηνευτικές προοπτικές και προσκαλεί σε αναθεώρηση παλαιών αντιλήψεων.

Ωστόσο, ο Mahmood Jawaid, χημικός μηχανικός με έδρα το Τέξας, προτείνει μια ριζικά διαφορετική εκδοχή: κατά την άποψή του, ο Κήπος της Εδέμ δεν βρισκόταν στη Μέση Ανατολή, αλλά στο Μπαχίρ Νταρ, μια εύφορη περιοχή στη βορειοδυτική Αιθιοπία, κοντά στο νότιο άκρο της λίμνης Τάνα, όπου γεννιέται ο Γαλάζιος Νείλος.

Ο Jawaid βασίζει τη θεωρία του σε ενδελεχή μελέτη τόσο της Βίβλου όσο και του Κορανίου, με επίκεντρο τις περιγραφές του Αδάμ και της Εύας, των ποταμών, και της ίδιας της τοποθεσίας του Κήπου.

Η Daily Mail αναφέρει πως στην αδημοσίευτη και μη αξιολογημένη από ομοτίμους μελέτη του, ο Jawaid υποστηρίζει ότι ο γαλάζιος Νείλος θα μπορούσε να αντιστοιχεί στον βιβλικό ποταμό Γιών. Επιπλέον, σημειώνει ότι οι εκβολές της λίμνης Τάνα διακλαδίζονται σε πολλούς υδάτινους δρόμους, πιθανώς ανταποκρινόμενες στα τέσσερα ποτάμια που αναφέρει το βιβλικό κείμενο στη Γένεση.

Η θεωρία του συνδέεται επίσης με την πρώιμη ανθρώπινη εξέλιξη. Ο Jawaid προτείνει ότι ο Αδάμ ίσως προήλθε από τον Homo habilis ή μια ύστερη μορφή Αυστραλοπιθήκου στην Ανατολική Αφρικανική Ρηξιγενή Κοιλάδα, κοντά στο φαράγγι Ολντουβάι – μια περιοχή που ευρέως θεωρείται το «λίκνο της ανθρωπότητας».

Ακόμα ο επιστήμονας υποστηρίζει πως ο Αδάμ και η Εύα θα μπορούσαν να «τοποθετηθούν» στα υψίπεδα του Μπαχίρ Νταρ, μια περιοχή με πλούσια βλάστηση, άγρια ζωή και άφθονα νερά. Στη συνέχεια, σύμφωνα με το Κοράνι, κατέβηκαν («habata») σε χαμηλότερο υψόμετρο, για να εγκατασταθούν στη Ρηξιγενή Κοιλάδα.

Η γεωγραφική θέση του Μπαχίρ Νταρ -σε υψόμετρο περίπου 6.000 ποδιών πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας- και τα φυσικά του χαρακτηριστικά ευθυγραμμίζονται, σύμφωνα με τον Jawaid, τόσο με τη βιβλική περιγραφή ενός παραδείσιου τόπου όσο και με την κορανική έννοια ενός επίγειου κήπου.

Στην ανακατασκευή του Mahmood Jawaid, η ίδια η λίμνη Τάνα αντιπροσωπεύει την Εδέμ, ενώ ο Κήπος της Εδέμ τοποθετείται ακριβώς νότια, στην περιοχή γύρω από το Μπαχίρ Νταρ -«ανατολικά της Εδέμ», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στη Βίβλο- στο σημείο όπου αναβλύζει ο ποταμός από τα νερά της λίμνης.

Η Γένεση περιγράφει ότι, μετά την εκδίωξη του Αδάμ και της Εύας, ο Θεός τοποθέτησε ένα «φλεγόμενο σπαθί» στην είσοδο του Κήπου για να αποτρέψει την επιστροφή τους και την πρόσβαση στο Δέντρο της Ζωής.

Σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση, το Δέντρο της Ζωής ήταν ένα πραγματικό δέντρο, οι καρποί του οποίου χάριζαν αιώνια ζωή. Όταν ο Αδάμ και η Εύα παραβίασαν την εντολή του Θεού και έφαγαν από το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού, εξορίστηκαν από τον Κήπο – όχι μόνο ως τιμωρία, αλλά και για να μην αποκτήσουν αθανασία στη «πεσμένη» τους πλέον κατάσταση.

Η Daily Mail αναφέρει πως η θεωρία του Jawaid δίνει φυσική υπόσταση σε αυτό το σύμβολο, προτείνοντας ότι ίσως αντιπροσωπεύεται από τις ηφαιστειακές κορυφογραμμές που περιβάλλουν τη λίμνη Τάνα, στα υψίπεδα της Αιθιοπίας. Οι φωτεινές, σχεδόν απόκοσμες αναλαμπές των ηφαιστειακών πετρωμάτων ή παλιότερων εκρήξεων θα μπορούσαν, υποστηρίζει, να ενέπνευσαν την εικόνα ενός φλογερού φραγμού που απαγορεύει την είσοδο στον χαμένο παράδεισο.

Σύμφωνα με τον Jawaid, όλες αυτές οι λεπτομέρειες συγκλίνουν στην ιδέα ότι η περιοχή του Μπαχίρ Νταρ ήταν, ίσως, το πλησιέστερο σημείο στον παράδεισο επάνω στη Γη.

Ο μηχανικός υποστηρίζει πως το ήπιο, εύκρατο κλίμα, το πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά έδαφος και η συνεχής ροή νερού συνάδουν απόλυτα με τις περιγραφές των ιερών βιβλίων για έναν τόπο απαλλαγμένο από πείνα, δίψα ή αφόρητη ζέστη – έναν πραγματικό κήπο ευημερίας.

«Δεδομένου ότι, σύμφωνα με το Κοράνι, ο Αδάμ και η Χάουα [Εύα] προστατεύονταν από τον ήλιο και τη θερμότητα», σημειώνει η μελέτη, «το Μπαχίρ Νταρ πληροί όλες τις προϋποθέσεις: ένα ιδανικό μέρος όπου μπορούσαν να απολαμβάνουν ποικίλα φρούτα, να ακούνε το κελάηδισμα των πουλιών και να αισθάνονται το αρωματισμένο αεράκι που φυσά μέσα από τη βλάστηση».