Αντρες δολοφόνησαν και πέταξαν σε βάλτο την έφηβη αδερφή τους, επειδή «αμαύρωσε την τιμή τους»

Μια έφηβη βρήκε φρικτό θάνατο όταν δέθηκε και πετάχτηκε σε βάλτο για να πνιγεί, στο πλαίσιο εγκλήματος «τιμής», επειδή η δυτική συμπεριφορά της θεωρήθηκε ότι ντρόπιασε την οικογένειά της, σύμφωνα με τους εισαγγελείς στην Ολλανδία.

Η Ραϊάν Αλ Νατζάρ δολοφονήθηκε λόγω του τρόπου ζωής της, που οι συγγενείς της χαρακτήριζαν «δυτικό» και ασύμβατο με τις αντιλήψεις τους.

Οι αδελφοί στο εδώλιο και ο πατέρας φυγάς

Τα αδέλφια της, Μοχάμεντ, 23 ετών, και Μουχανάντ Αλ Νατζάρ, 25 ετών, κάθονται πλέον στο εδώλιο κατηγορούμενοι για τη δολοφονία της 18χρονης αδελφής τους, ενώ ο πατέρας τους, Χάλεντ, που φέρεται να έδωσε την εντολή για το έγκλημα, έχει διαφύγει και επέστρεψε στη Συρία.

Η σορός της Ραϊάν εντοπίστηκε φιμωμένη, με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη και τους αστραγάλους κολλημένους με ταινία, βυθισμένη σε βάλτο έξι ημέρες μετά την εξαφάνισή της από το σπίτι της οικογένειας στο Γιούρε.

Το χρονικό της εξαφάνισης

Η Ραϊάν εξαφανίστηκε στις 22 Μαΐου 2024. Περαστικός εντόπισε το σώμα της στις 28 Μαΐου στο Λέλισταντ, περίπου 80 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Άμστερνταμ. Οι έρευνες αποκάλυψαν DNA του πατέρα της κάτω από τα νύχια της, ένδειξη ότι η νεαρή αντιστάθηκε σθεναρά πριν δολοφονηθεί.

Οι Ολλανδοί εισαγγελείς υποστηρίζουν ότι η Ραϊάν δολοφονήθηκε επειδή είχε σχέση με αγόρι, ζούσε «δυτικά» και είχε «ατιμάσει» την οικογένεια. Η Εισαγγελία χαρακτήρισε επίσημα την υπόθεση ως έγκλημα τιμής. Τα δύο αδέλφια ισχυρίζονται ότι δεν είχαν καμία συμμετοχή και ότι ο πατέρας τους ενήργησε μόνος.

Ο Χάλεντ φέρεται μάλιστα να έστειλε δύο emails στην εφημερίδα De Telegraaf, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και δηλώνοντας ότι οι γιοι του είναι αθώοι, κάτι που οι εισαγγελικές αρχές απορρίπτουν. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο πατέρας έδωσε εντολή στους γιους του να παραλάβουν τη Ραϊάν, να τη μεταφέρουν σε απομονωμένη περιοχή και να την πετάξουν στο νερό ενώ ήταν φιμωμένη και βαριά δεμένη, γνωρίζοντας ότι αυτό θα οδηγούσε στον θάνατό της.

Αποτυχία προστασίας και διεθνείς δυσκολίες

Πριν από τον θάνατό της, η Ραϊάν τελούσε υπό αστυνομική παρακολούθηση και είχε λάβει προστασία, η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν τη δολοφονία της, χωρίς να έχει αποκαλυφθεί ο λόγος.

Τα δύο αδέλφια συνελήφθησαν λίγο μετά τον εντοπισμό της σορού και παραμένουν προφυλακισμένα. Ο πατέρας έχει διαφύγει και δεν έχει εντοπιστεί.

Σύμφωνα με την εκπομπή Nieuwsuur, θεωρείται ότι ζει στη βόρεια Συρία και έχει ξαναπαντρευτεί μετά το έγκλημα. Το ολλανδικό υπουργείο Δικαιοσύνης και Ασφάλειας δήλωσε ότι δεν υπάρχει προς το παρόν τρόπος να εξασφαλιστεί η έκδοσή του, λόγω έλλειψης λειτουργικής δικαστικής συνεργασίας με τη Συρία.

Ωστόσο, ο Σύρος υπουργός Δικαιοσύνης, Μάζχαρ αλ-Ουάις, αντέτεινε ότι το σύστημα έχει αποκατασταθεί και είναι πλήρως λειτουργικό, προσθέτοντας ότι η χώρα του είναι έτοιμη να συνεργαστεί και πως δεν έχει λάβει κανένα σχετικό αίτημα από την Ολλανδία για την υπόθεση.

Παραδείγματα αυξανόμενης βίας στην Ευρώπη

Οι δικηγόροι των αδελφών είχαν ζητήσει την αποφυλάκισή τους μέχρι τη δίκη, όμως ο δικαστής έκρινε ότι πρέπει να παραμείνουν κρατούμενοι.

Υπολογίζεται ότι στην Ολλανδία τουλάχιστον πέντε γυναίκες ετησίως λαμβάνουν αυξημένη προστασία λόγω κινδύνου εγκλημάτων τιμής. Αναφορές από διάφορες χώρες δείχνουν αύξηση τέτοιων εγκλημάτων στην Ευρώπη τις τελευταίες δύο με τρεις δεκαετίες.

Το 2023, ζευγάρι από το Πακιστάν καταδικάστηκε σε ισόβια στην Ιταλία για τη δολοφονία της 18χρονης κόρης του, Σαμάν Αμπάς, επειδή αρνήθηκε προσχεδιασμένο γάμο με εξάδελφό της.

Η σορός της βρέθηκε σε εγκαταλελειμμένο αγρόκτημα με σπασμένο αυχένα.

Στη Σουηδία, Σομαλός πρόσφυγας καταδικάστηκε σε ισόβια για τη δολοφονία της επτά μηνών έγκυος συντρόφου του, Σάγκα Φόρσγκρεν Έλνεμποργκ, επειδή φοβόταν την «ντροπή» απέναντι στην οικογένειά του.

Στη Γερμανία, μουσουλμάνοι γονείς καταδικάστηκαν σε ισόβια για τη δολοφονία της 19χρονης κόρης τους, η οποία είχε σexουαλική σχέση με άνδρα που δεν ενέκριναν, με τον πατέρα να τη στραγγαλίζει ενώ κοιμόταν και τη μητέρα να παρακολουθεί.

Οι υποθέσεις αυτές αναδεικνύουν τη σκληρή πραγματικότητα των εγκλημάτων «τιμής» και την αδυναμία των ευρωπαϊκών συστημάτων να προλάβουν κάθε φορά το μοιραίο.