Συνέντευξη με τον Ορέστη Ζακυνθινό από την παράσταση «Το Ψάρι»

Η παράσταση «Το Ψάρι», της Χριστίνας Τασκασαπίδου, μιλάει για την αγάπη, τον θάνατο, τη ζωή, το όνειρο. Διαδραματίζεται στο μυαλό της ηρωίδας Αΐνας, η οποία αν και ζει στον κόσμο των ζωντανών, φαντάζει σαν να κατοικεί στον κόσμο των νεκρών.

Κάθε βράδυ είναι για εκείνη μια ευκαιρία να συναντηθεί με το φάντασμα της νεκρής μητέρας της. Mια δυνατή παράσταση, που ξυπνά όλα τα συναισθήματα, παρουσιάζεται στο Booze: Terminal Stage για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Μάθετε περισσότερα για την παράσταση εδώ.

Μιλάμε με τον πρωταγωνιστή, Ορέστη Ζακυνθινό, για τον ρόλο του θεάτρου στη ζωή του, για τις στιγμές πένθους που βιώνουν οι άνθρωποι, αλλά και για την αγάπη.

Τι συμβολίζει για εσάς «Το Ψάρι»;

«Ψάρι» ίσως και να είναι η ανθρώπινη ψυχή καθώς την αγγίζει κάτι απ' έξω, που δεν το γνωρίζει... σαν ένα χέρι που πάει να πιάσει το ψάρι μέσα από τη γυάλα... έτσι – και όπως αντιδρά η ηρωίδα του έργου όταν κάποιος πάει να την αγγίξει αγαπώντας την.

Η ηρωίδα, αν και ζει μαζί με τους ζωντανούς, μοιάζει να κατοικεί στον κόσμο των νεκρών. Πότε συμβαίνει αυτό στη ζωή μας, πιστεύετε;

Αν και ποτέ ως τώρα δεν είχα τέτοιες, ακριβώς, συναναστροφές, φαντάζομαι πως σε έναν άνθρωπο συμβαίνει σε περίοδο πένθους ή φόβου και ενοχών ότι θα ξεχάσει το πρόσωπο που έχει χάσει... αν βέβαια αυτός ο άνθρωπος δεν έχει εν γένει επαφές με αυτήν τη διάσταση!

Τι σας δίδαξε το θέατρο στην προσωπική σας ζωή;

Να παρατηρώ, βεβαίως, τους ανθρώπους με τις συμπεριφορές τους, τις εμμονές τους, τις ψυχώσεις τους και να προσπαθώ να τις κατανοώ και εν τέλει να τους συγχωρώ. Αυτό όλο, ίσως και να με ηρεμεί.

Tι μας βουλιάζει και τι μας ξαναφέρνει στη ζωή όταν έχουμε φτάσει πολύ χαμηλά;

Σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, τι από όλα δεν θα μπορούσε να μας βουλιάζει; Αλλά και επειδή πιστεύω ότι αυτόν τον κόσμο εμείς τον φτιάχνουμε, πάντα θα ανακαλύπτουμε μικρούς-μικρούς λόγους και αφορμές για να μας ξαναφέρνουν στη ζωή. Δεν χρειάζονται, σίγουρα, πλούτη και ανέσεις, αλλά ένας καλός λόγος ή ένα χαμόγελο ίσως και να αρκούν.

Μπορεί να μας σώσει η αγάπη;

Σίγουρα... «Κάντε ΕΡΩΤΑ και όχι ΠΟΛΕΜΟ».

Στις μέρες μας ποιος είναι ο ρόλος του θεάτρου;

Όπως όλων των τεχνών, είναι να επαγρυπνεί συνειδήσεις (πολιτικές, πολιτιστικές, εθνικές, ηθικές), να διαφυλάττει και να προάγει την αισθητική και, μιλώντας συγκεκριμένα για το θέατρο, ναι (!), να μας ξεριζώνει από τους καναπέδες και τις τηλεοράσεις.