Πώς ήταν η σeξουαλική ζωή των γυναικών στην Αρχαία Ελλάδα;

Είναι φυσικό να μην γνωρίζετε πολλά για την εpωτική ζωή των γυναικών στην Αρχαία Ελλάδα, μιας και οι περισσότερες έρευνες επικεντρώνονται στην σeξουαλική ζωή των αντρών, λόγω του ότι ο ρόλος της γυναίκας εκείνη την εποχή ήταν κοινωνικά υποβαθμισμένος. Φαίνεται πως στην αρχαία εποχή ο σκοπός ζωής των γυναικών ήταν ο γάμος και η οικογένεια.

Οι νύφες ήταν γύρω στα 12-16, ενώ οι σύζυγοί τους ήταν 24-30. Μόνον οι εταίρες έμεναν ανύπαντρες, οι μορφωμένες ιεpόδουλες δηλαδή, που χρησιμοποιώντας το μυαλό και το σώμα τους, προσπαθούσαν να γοητεύσουν τους άντρες. Οι υπόλοιπες γυναίκες και τα κορίτσια αφοσιώνονταν στο σπίτι τους, με όλη τους τη ζωή να εκτυλίσσεται εκεί.

Φαίνεται πως τα γούστα των αντρών στις γυναίκες δεν διέφεραν και πολύ από τα σημερινά, καθώς δεν τους άρεσε καθόλου η γυναικεία τριχοφυία και ήθελαν οι γυναίκες να αποτριχώνονται, είτε βγάζοντας τις τρίχες τους, είτε καψαλίζοντάς τες. Σχετική αναφορά έχει γίνει και στη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη άλλωστε. Επίσης, από το ίδιο έργο μαθαίνουμε πως οι άντρες λάτρευαν και την κίνηση των οπισθίων, για την οποία ο μεγάλος κωμικός χρησιμοποιούσε τη λέξη περιπρωκτιώ, στην προσπάθειά του να την περιγράψει.

Οι παντρεμένες γυναίκες δεν είχαν έντονη σeξουαλική ζωή, ενώ οι ανύπαντρες δεν είχαν καθόλου, εκτός από τις εταίρες. Βέβαια, υπήρχε ένας αθηναϊκός νόμος βάσει του οποίου κάθε άντρας έπρεπε να έρθει σε εpωτική επαφή με τη γυναίκα του τουλάχιστον τρεις φορές τον μήνα, ειδάλλως τιμωρούνταν με πρόστιμο.

Παρ' όλα αυτά, όπως είναι γνωστό, οι άντρες προτιμούσαν ξένη σeξουαλική συντροφιά, επομένως η μόνη λύση για τις γυναίκες ήταν η... αυτοϊκανοποίηση.

Ο αuνανισμός στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν ταμπού, ούτε θεωρούνταν κάτι κακό, εκτός από την κατάχρησή του. Αν και το θέμα του γυναικείου αuνανισμού δεν αναφέρεται συχνά στην αρχαία εποχή, υπάρχουν ορισμένες πληροφορίες που δείχνουν τις βασικές προτιμήσεις των γυναικών.

Φαίνεται πως στις Ελληνίδες άρεσαν πολύ διάφορα όργανα αυτοϊκανοποίησης, που ονομάζονταν όλισβοι ή βαυβώνες και ήταν ομοιώματα πeους, τα οποία κατασκευάζονταν κυρίως στη Μίλητο, και από εκεί εξάγονταν παγκοσμίως. Εν κατακλείδι, η σeξουαλική ζωή των αρχαίων Ελληνίδων δεν παρουσίαζε κανένα ενδιαφέρον, με εξαίρεση τις λεσβίες και τις εταίρες.

Αντίθετα, οι άνδρες φαίνεται πως είχαν μεγαλύτερη ποικιλία στην ερωτική τους ζωή, καθώς έκαναν σχέσεις με εφήβους, στους οποίους, εκτός των άλλων μαθημάτων για τη ζωή, δίδασκαν και την τέχνη του έρωτα, με σκοπό να τους μορφώσουν και να τους κάνουν επιτυχημένους πολίτες. Αν η σχέση όμως κρατούσε και μετά την εφηβεία, τότε το ζευγάρι γινόταν αντικείμενο κοροϊδίας.