Μάγδα Κόρπη: «Η Αθήνα βλέπει εφιάλτες και που και που ξυπνάει από όνειρο»

«Μία πικρή κωμωδία που ασχολείται με τα αδιέξοδα των νέων, τα ψεύτικα όνειρα των ανθρώπων και την αναζήτηση μιας κατά βάση κατευθυνόμενης και πλαστής ευτυχίας.» Το κωμικό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη, «Καλιφόρνια Ντρίμιν», ανεβαίνει ξανά στο αθηναϊκό θεατρικό σανίδι, αυτή τη φορά από την Εταιρεία Θεάτρου Ναυτίλος σε συνεργασία με τη Θεατρική ομάδα ΑΧ και υπό την σκηνοθετική επίβλεψη του Θανάση Χαλκιά στην σκηνή του Θέατρου Tempus Verum-Εν Αθήναις.

Μιλάμε για το έργο, την σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά και την Αθήνα με τους ηθοποιούς της παράστασης Μάγδα Κόρπη και Γιώργο Σύρμα, και τον ίδιο τον Θανάση Χαλκιά σε μια συνέντευξη για τα E-Radio και E-Daily.

Μιλήστε μας για το έργο και τους ρόλους σας. Ποιες είναι οι σχέσεις μεταξύ σας;

Γ.Σ.: Πρόκειται για την περιπέτεια δύο αγοριών και δύο κοριτσιών που προσπαθούν να πραγματώσουν ένα – ούτως ή άλλως – κούφιο όνειρο, με έναν ανορθόδοξο τρόπο. Ο Άρης – τον οποίο υποδύομαι – είναι ένας φιλότιμος, παιδικά αφελής νέος που αποζητά τη στήριξη από τους φιλους και τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Μ.Κ.: Ναι… Το έργο αφορά την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και οι χαρακτήρες που βλέπουμε επί σκηνής έχουν πράγματι ξεπηδήσει από το δρόμο. Παίζω την Γιούλη ή αλλιώς Βουβού, η οποία είναι ένα καλοκάγαθο, χαρούμενο πλάσμα που έχει τεράστιο απόθεμα αγάπης και συμπόνοιας για τους γύρω της. Είναι ζευγάρι με τον Άρη και μέλος της παρέας. Διακρίνεται για την παιδικότητα της.

Μπορούν στ’ αλήθεια οι χαρακτήρες, και τα δύο αγόρια συγκεκριμένα, να αποφύγουν τη ζωή ή μόνο να καθυστερήσουν τις συνέπειες της;

Γ.Σ.: Οι ήρωες δεν μπορούν να αποφύγουν ή να καθυστερήσουν τίποτα, απλά ζουν...

Μ.Κ.: …Νομίζω πως τα δύο αγόρια – παιδιά μη προνομιούχα – επιθυμούν ιδανικά μια καλύτερη ζωή και με έναν παιδικό τρόπο διεκδικούν το δικαίωμα στο όνειρο. Ελπίζω ο κόσμος γύρω τους να γίνει λιγότερα εχθρικός και έτσι να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τη ζωή...

Θ.Χ.: Εγώ θα ήθελα να συμπληρώσω πως όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις «η πόλις θα σε ακολουθεί».

Οι πρωταγωνιστές του «Καλιφόρνια Ντρίμιν» ονειρεύονται προκάτ όνειρα ή έρχονται εν τέλει αντιμέτωποι με την συνειδητοποίηση και την απόδραση; Ή μήπως και τα δύο;

Γ.Σ.: Οι ήρωες ονειρεύονται λάθος προορισμούς γιατί δεν μπορούν να ονειρευτούν ειλικρινείς σχέσεις…

Μ.Κ.: ...Φτάνουν σταδιακά σε μια συνειδητοποίηση μέσα από την οποία ωριμάζουν και αυτό είναι σίγουρα ωφέλιμο...

Θ.Χ.: Έρχονται αντιμέτωποι με τη συνειδητοποίηση – κάπως άγρια – ακριβώς επειδή ονειρεύτηκαν προκάτ όνειρα. Η απόδραση απ’ τη χειραγώγηση είναι η μόνη τους διέξοδος, αλλά αυτό δεν ξέρουμε αν θα ακολουθήσει γιατί αφορά τη μετα-σκηνική ζωή των χαρακτήρων.

_{Οι πρωταγωνιστές της παράστασης «Καλιφόρνια Ντρίμιν»}

Πολλές φορές όταν βρισκόμαστε προ εκπλήξεων σκεφτόμαστε ότι κανείς δεν μας έμαθε να ζούμε, ότι δεν είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε για την όποια περίπτωση. Πιστεύετε θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει ο τέλειος μέντορας;

Μ.Κ.: Όχι! Πιστεύω πως όλοι κάνουμε τα δικά μας λάθη και χαράζουμε την δική μας πορεία. Και αν είμαστε τυχεροί βγαίνουμε σοφότεροι.

Θ.Χ.: Ο δρόμος δεν είναι η αναζήτηση ενός μέντορα, αλλά η παιδεία, η κατάδυση στην ανθρώπινη εμπειρία, η συνειδητοποίηση των λαθών που έχει κάνει ως τώρα ο άνθρωπος, η προσπάθεια να κατανοήσουμε τι είμαστε, και η αναζήτηση του δικαίου. Κάθε απόλυτη αλήθεια υπό την μορφή της όποιας αυθεντίας θα έλεγα ότι είναι επικίνδυνη...

Γ.Σ.: Και ακριβώς γι’ αυτό ελπίζουμε σε πολλά διαφορετικά πρότυπα και όχι σε μέντορες.

Σκηνοθετικά να περιμένουμε κάποια έκπληξη;

Θ.Χ.: Η σκηνοθεσία δεν πρέπει να στοχεύει σε εκπλήξεις, αλλά σε επικοινωνία. Δεν πρέπει να κραυγάζει, αλλά να συνομιλεί. Όταν αυτό συμβαίνει, είναι μία ευχάριστη έκπληξη.

Γ.Σ.: Και να προσθέσω ότι μια καλή παράσταση αποτελεί από μόνη της μεγάλη έκπληξη!

Η Αθήνα πιστεύετε ότι ονειρεύεται ή έχει την ψευδαίσθηση ότι ονειρεύεται;

Μ.Κ.: Η κοινωνία που ζούμε επιβάλλει μοντέλα ονείρων και ζωής, που λίγο ή πολύ αναγκαζόμαστε να τα ενστερνιστούμε... Η Αθήνα δυστυχώς μάλλον βλέπει εφιάλτες και που και που ξυπνάει από όνειρο!

Γ.Σ.: Η Αθήνα είναι οι άνθρωποί της που και ονειρεύονται και απελπίζονται…

Θ.Χ.: …Αποτελείται από εκατομμύρια ανθρώπους, με άπειρες διαφορές μεταξύ τους. Στην πλειοψηφία τους όμως οι άνθρωποι σέρνονται πίσω από τα καθρεφτάκια που τους τάζει η βιομηχανία της κατανάλωσης.

Κλείνοντας θα ήθελα να σας ζητήσω να δώσετε από μια συμβουλή στα νεότερα παιδιά.

Θ.Χ: Η αλήθεια είναι κρυμμένη στις τέχνες και στις επιστήμες, στις ψυχές των ανθρώπων και στις κρυφές επιθυμίες τους. Όσο ψάχνεις, τόσο βρίσκεις. Ό.τι γυαλίζει, δεν είναι χρυσός.

Γ.Σ.: …Εγώ προτιμώ ακόμα να ακούω συμβουλές παρά να δίνω…!

Μ.Κ.: Τέλος η απελπισία, ναι στο όνειρο και την προσπάθεια!

Με αυτή τη νότα αισιοδοξίας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την συνέντευξη και να σας ευχηθώ ό,τι καλύτερο για το «Καλιφόρνια Ντρίμιν» και τα μελλοντικά σας σχέδια!

Συνέντευξη: Χατζηθωμάς Στέλιος

Κεντρική φωτογραφία: Οι πρωταγωνιστές της παράστασης Σεβίνα Μαραγκού, Γιώργος Σύρμας, Μάγδα Κόρπη, Γιάννης Ιωάννου

_{Το «Καλιφόρνια Ντρίμιν» ανεβαίνει στην σκηνή του Θέατρου Tempus Verum-Εν Αθήναις κάθε Κυριακή στις 21:00 μέχρι τις αρχές του νέου έτους. Περισσότερες πληροφορίες}