Ο ξυπόλητος θρύλος των Ολυμπιακών Αγώνων

Το 1932 έρχεται στη ζωή ένα μικρό αγοράκι, σε μια φτωχή καλύβα της Αιθιοπίας. Το όνομα του Αμπέμπε Μπικίλα, με μέλλον προδιαγεγραμμένο, θα ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, θα γίνει βοσκός όπως και τα υπόλοιπα αγόρια της οικογένειας.

Καθημερινά περπατάει σε υψόμετρο 20 χιλιόμετρα, σε δύσκολες συνθήκες, καθώς σε αυτό το ύψος το οξυγόνο είναι ελάχιστο. Έτσι χωρίς να το ξέρει αποκτάει αντοχές που δεν φαντάζεται που θα του χρησιμεύσουν στο μέλλον.

Στα 19 του μεταφέρεται αυτός και τα υπόλοιπα παιδία της επαρχίας, στη πρωτεύουσα με εντολή του αυτοκράτορα. Μπαίνει στην αυτοκρατορική φρουρά και εκεί τον εντοπίζει ένας προπονητής στίβου που πρόσεξε ότι ο Αμπέμπε δεν κουράζεται με τις βαριές εργασίες στο παλάτι, και ότι αναπνέει περίεργα. 

Ξεκινάει προπονήσεις και γίνεται μέλος της εθνικής ομάδας στίβου της χώρας του. Η μοίρα συνομωτεί, ο αυτοκράτορας Σελασιέ θέλει να δοξαστεί το όνομα της Αιθιοπίας και το δικό του φυσικά στα πέρατα του κόσμου. Μια χώρα που πεινάει, αλλά οι αθλητές τρέφονται καθημερινά και έχουν προνόμια. Ο Αμπέμπε κερδίζει τον τίτλο στη χώρα του, αφήνοντας άφωνους τους άλλους αθλητές, αφού είναι υπερβολικά αδύνατος και απέχει από το παραδοσιακό μοντέλο αθλητή. Πηγαίνει στη Ρώμη, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, χωρίς καμία ελπίδα να διακριθεί, αφού απέχει πολύ από τους χρόνους των συναθλητών του.

Η Αιθιοπία μπορεί να είχε αθλητισμό, αλλά δεν είχε ούτε τα απαραίτητα για να να σταθεί σε επαγγελματικό επίπεδο. Οι αθλητές της δεν είχαν ούτε παπούτσια. Στη Ρώμη για πρώτη φορά φορούν αθλητικά παπούτσια για να μην ντροπιαστεί η χώρα στους ξένους. Όμως δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες πολυτέλειες και τους δημιουργούν προβλήματα. Πόνους και κάλους ποδιών. Ο Αμπέμπε όταν μπαίνει μέσα στο πλήθος των αθλητών βγάζει τα παπούτσια του και ξεκινάει τον αγώνα. Στα πρώτα χιλιόμετρα δεν είναι μέσα στους πρώτους, αλλά όσο περνάει η ώρα και οι υπόλοιποι αθλητές κουράζονται αυτός συνεχίζει χωρίς ίχνος κόπωσης.

Τερματίζει πρώτος, το κοινό μένει με το στόμα ανοιχτό, καθώς δεν πανηγυρίζει, αλλά κάνει διατάσεις και δείχνει έτοιμος να τρέξει και άλλο. Σε δηλώσεις του είπε ότι μπορούσε να τρέξει και άλλα δέκα χιλιόμετρα. Ένας νέος ήρωας για τους φιλάθλους έχει γεννηθεί. 

Στη χώρα του τον υποδέχονται με τιμές αυτοκράτορα. Ο κόσμος μιλάει για αυτόν και την Αιθιοπία. Όμως στο εσωτερικό της χώρας γίνεται πραξικόπημα, το οποίο αποτυγχάνει, ο Αμπέμπε ως στρατιώτης φυλακίζεται και θα οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα, όπως και όλοι οι στρατιώτες. Τελευταία στιγμή του δίνεται χάρη, καθώς η παγκόσμια κοινότητα πιέζει για αυτόν. 

Στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, 40 μέρες πριν παθαίνει κρίση σκωληκοειδίτιδας και χρειάζεται επέμβαση. Όχι μόνο αναρρώνει, και παίρνει μέρος στους αγώνες, αλλά κερδίζει και το χρυσό μετάλλιο. Γίνεται θρύλος.

'Ομως η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Το 1968 καθώς οδηγούσε το αυτοκίνητό του, χρειάστηκε να στρίψει απότομα για να αποφύγει κάτι διαδηλωτές και έπεσε μέσα σε ένα χαντάκι. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε ότι είχε μείνει τετραπληγικός. Μετά από φυσικοθεραπείες, απέκτησε τον έλεγχο των χεριών του και ο Νισκάνεν προσπάθησε να τον πείσει να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς στους αγώνες τοξοβολίας. Τελικά απλά εμφανίστηκε το 1972, στους Ολυμπιακούς του Μόναχο για να τον τιμήσει ο κόσμος. Πέθανε στις 25 Οκτωβρίου του 1973, μετά από εγκεφαλική αιμορραγία που προκλήθηκε από τους τραυματισμούς του ’69. Ήταν μόλις 41 ετών. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν 75 χιλιάδες πολίτες και ο αυτοκράτορας Σελασιέ τον ανακήρυξε και επισήμως εθνικό ήρωα.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ