Ο αγρότης που έκανε ένα σύγχρονο θαύμα στην έρημο

Στη Μπουρκίνα Φάσο, στο βόρειό της τμήμα, σε μια περιοχή ανάμεσα στην τροπική σαβάνα και την Σαχάρα, η ξηρασία δεν αφήνει τίποτα να μεγαλώσει.  

Η πιο πρόσφατη σημαντική ξηρασία συνέβη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 η οποία οδήγησε στην ερημοποίηση. Η άγονη ακαλλιέργητη γη, η κακή διαχείρηση της γης, ο υπερπληθυσμός και η υπερβόσκηση, δεν άφησαν κανένα ζωντανό σημάδι φύσης με τα χρόνια. Το έδαφος, παρουσίαζε αυξημένη διάβρωση και συμπίεση.

Όμως ο Yacooba Sawadogo, αγρότης, δεν ήθελε να αφήσει την κατάσταση να συνεχιστεί. Ξεκίνησε με πειράματα και τεχνικές, μαζί με έναν ακόμη αγρότη, για να βρουν τρόπο να ζωντανέψουν ξανά το νεκρό, ξερό χώμα.

Είναι μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές επιτυχίες της Αφρικής, ένα πρότυπο για τον υπόλοιπο κόσμο.

Η μέθοδος που ανέπτυξαν μετά από πολύ καιρό ονομάστηκε zai, μια παραδοσιακή τεχνική, που η χρήση της είχε περιοριστεί. Ποια ήταν αυτή; Άνοιγαν λάκους στο χώμα, τους οποίους γέμιζαν με κοπριά και άλλα βιοαποικοδομήσιμα απόβλητα, προκειμένου να δημιουργήσει μια πηγή θρεπτικών συστατικών για τη ζωή των φυτών. Η κοπριά έφερε τερμίτες και οι τερμίτες έφτιαχναν σύραγγες για να περνούν υπόγεια. Οι σύραγγες έσπαγαν το χώμα όπως όταν κάποιος οργώνει!  

Μια ακόμα τεχνική ήταν η Cordons pierreux. Έφτιαχνε με πέτρες μια κυκλική "λεκάνη" στο έδαφος, όπου το νερό της βροχής θα μπορούσε να παραμείνει εκεί με τη βοήθεια της λάσπης. Το νερό διαπότιζε καλύτερα τη γη και καλλιεργούνταν φυτά. Οι ρίζες τους έσπαγαν το χώμα και έμπαινε το νερό ακόμη πιο βαθιά!

Με αυτόν τον τρόπο ο Yacouba Sawadogo κατάφερε να δημιουργήσει μια δασώδη περιοχή 50 στρεμάτων ενώ οργάνωνε σεμινάρια για τους αγρότες στο σπίτι του. Κάτοικοι περίπου 100 χωριών έρχονται κάθε χρόνο, ανταλλάσσουν σπόρους και μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο.

Σήμερα ο Yacouba Sawadogo προσπαθεί να βρει αρκετά χρήματα για να αγοράσει το δάσος που έφτιαξε.