Τζίμης Πανούσης: Η Σουζάνα η ζωή

Ο Τζίμης Πανούσης είχε πάντα ένα χιούμορ που δεν ήταν για όλους. Ήταν τόσο καυστικό που πολλές φορές ξένιζε όσους δεν ήταν έτοιμοι να καταλάβουν πως τα περισσότερα κεφάλαια της ζωής είναι ένα αστείο. Ίσως πάλι τους ενοχλούσε επειδή ήταν πάντα εύστοχο.

Από την άλλη, είχε φανατικούς οπαδούς. Της μουσικής του αλλά και του ανεξάντλητου χιούμορ του. Κάθε του παράσταση έσφυζε από κόσμο και από γέλια. Ωστόσο υπήρχαν πολλές αλήθειες σε αυτές. Είτε μέσω των στίχων του, είτε μέσω των σχολίων του για την καθημερινότητα.

Το χιούμορ δεν του έλειψε ποτέ. Ακόμα και στην ζωή του, φαίνεται από την πρώτη στιγμή πως είχε χιούμορ. Σε μια εποχή λοιπόν που τα ταμπού ήταν πολλά περισσότερα από σήμερα, ο Τζιμάκος επέλεξε να δουλέψει ως φωτογράφος ελαφρού ποpνό. Αυτή ήταν η πρώτη του δουλειά! Όπως είχε δηλώσει, όταν βρισκόταν στο σκοτεινό θάλαμο, αισθανόταν «διέγερση». Όχι για το περιεχόμενο των φωτογραφιών, αλλά για την διαδικασία. Ποτέ δεν σταμάτησε την αναλογική εκτύπωση των φωτογραφιών, ακόμα και όταν η ψηφιακή εποχή έκανε την εμφάνισή της.

Εργάστηκε και ως ταχυδακτυλουργός. Σε έναν περιοδεύοντα θίασο. Έμαθε την τέχνη από έναν καραγκιοζοπαίχτη. Γύρισε όλη την Ελλάδα κάνοντας κόλπα, σε μια περίοδο που μάλλον έμαθε καλά και μια άλλη τέχνη. Εκείνη του αιφνιδιασμού, την οποία βέβαια αργότερα χρησιμοποίησε με άλλο τρόπο. 

Έπαιζε τουμπερλέκι στο θέατρο Καισαριανής. Όταν η παράσταση ήταν να πάει στην Πολωνία, δεν τον πήραν μαζί τους, γιατί δεν ήταν μέλος του ΚΚΕ. Ίσως από τότε να κρατά η σχέση αγάπης – μίσους που είχε για το ΚΚΕ. Το σχολίασε αρνητικά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αλλά συγχρόνως ήταν και το αγαπημένο του θέμα.

Στην συνέχεια εργάστηκε για λίγο στην Εθνική Τράπεζα. Όμως ένας άνθρωπος σαν τον Τζίμη Πανούση δεν θα μπορούσε να κάτσει για πολύ εκεί. Η επιστολή παραίτησής του, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά το πηγαίο του χιούμορ και την ανάγκη του για μια διαφορετική ζωή. Την ζωή που ξεκίνησε όταν εντάχθηκε στις Μουσικές Ταξιαρχίες.

Από τότε η πορεία του είναι γνωστή. Τραγούδια με καυστικό χιούμορ και εύστοχο σχολιασμό. Πολλές φορές και προφητικά. Όπως το τραγούδι «Αέρα»...

Ακόμα και όταν είχε δικαστικές περιπέτειες δεν έχασε το χιούμορ του. Ποιος θα ξεχάσει το βίντεο όταν κατηγορήθηκε για προσβολή εθνικού συμβόλου, βάζοντας το σφυροδρέπανο στην θέση του σταυρού και συνελήφθη, στο οποίο φωνάζει «Εγώ τον σκότωσα, εγώ»;

Προφανώς και δεν ήταν αυτός ο σκοπός του. Δεν έκανε ποτέ κάτι τυχαία. Δεν έκανε ποτέ τίποτα για να προκαλέσει. Όλα του τα λόγια και οι πράξεις είχαν ένα βαθύτερο νόημα. Δεν ήταν ποτέ επιφανειακός, ίσως και γι’ αυτό να ενοχλούσε. Άλλωστε δεν κρίθηκε ποτέ ένοχος.

«Έφυγε» ξαφνικά στα 64 του χρόνια χθες. Πολύ, πολύ νωρίς. Όχι μόνο γιατί δεν ήταν μεγάλος στην ηλικία. Αλλά και γιατί θα λείψει. Θα λείψει από την Ελλάδα και τους Έλληνες. Γιατί ο Τζίμης Πανούσης ήταν μοναδικός, «one of a kind» που θα έλεγαν και τα «αγαπημένα» του αμερικανάκια. Δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα υπάρξει άλλος σαν κι αυτόν. Ούτε σαν υποκατάστατο. Καλό ταξίδι Τζιμάκο. Το μόνο που μας παρηγορεί είναι ότι σίγουρα την «γλέντησες» την Σουζάνα την ζωή...