Mα γιατί τα μωρά στην μεσαιωνική τέχνη είναι όλα στραβωμένα;

Έχετε προσέξει πως τα μωρά, στα περισσότερα αν όχι σε όλα, τα έργα τέχνης του μεσαίωνα είναι άσχημα ή με θυμωμένα πρόσωπα; Mα γιατί συμβαίνει αυτό;

Στο μεσαίωνα, τα μωρά θεωρούνταν μικρά ενήλικα άτομα. Η σύγχρονη έννοια της παιδικής ηλικίας εξελίχθηκε κάποτε γύρω από τη βικτοριανή εποχή. Έτσι, όταν ένας μεσαιωνικός καλλιτέχνης ζωγράφιζε ένα μωρό, δεν έφτιαχνε παιδικές φυσιογνωμίες αλλά ζωγράφιζε σε μικρογραφίες πρόσωπα ενηλίκων!

Αυτοί οι ζωγράφοι δεν δούλευαν άλλωστε με πραγματικά μοντέλα μπροστά τους, δηλαδή μια οικογένεια στημένη για ώρα στο ατελιέ με τα μωρά να κλαίνε. Δημιουργούσαν θρησκευτικές εικόνες, στις οποίες η έννοια του Χριστού ως παιδιού δεν συνδέεται με ρεαλιστικά πρόσωπα, αλλά με ένα ιδανικό, τουλάχιστον όπως αυτοί το είχαν στο μυαλό τους!

Είμαστε τόσο εξοικειωμένοι με τις ρεαλιστικές εικόνες της πιο σύγχρονης τέχνης που αυτό φαίνεται ανατριχιαστικό για μας.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτοί οι καλλιτέχνες δούλευαν πριν ανακαλυφθούν οι κλασικές τεχνικές που παρήγαγαν την Αναγέννηση. Δεν ενσωμάτωσαν την προοπτική ούτε το ρεαλισμό. Ο σκοπός αυτών των έργων δεν ήταν να απεικονίσει μια εικόνα από την πραγματική ζωή, αλλά να δημιουργηθεί μια εικόνα που υποστήριζε μεσαιωνικές έννοιες της θρησκείας, της σωτηρίας και της δύναμης της εκκλησίας.

Μέχρι τη στιγμή που θα φτάσουμε στην Αναγέννηση, όπου εκεί οι καλλιτέχνες δούλευαν με μοντέλα στα ατελιέ τους, αντλώντας εικόνες από τη ζωή και όχι από ένα σύνολο εικόνων που είχαν στο μυαλό τους!