Τα έργα της Ισμήνης Μίχα ταξιδεύουν από τη Μήλο στην Ιταλία

Τέσσερις φίλοι με το ίδιο πάθος για την τέχνη, συγκεκριμένα τη ζωγραφική, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Ή καλύτερα τα έργα τους και να τα παρουσιάσουν ομαδικά, σαν ένα σύνολο, στο κοινό.

Το αποτέλεσμα αυτής της σύμπραξης είναι η έκθεση «Διάθλαση Φωτός», η οποία θα φιλοξενηθεί στο νησί της Μήλου αυτό τον Ιούλιο. Mιλάμε με την Ισμήνη Μίχα για να μάθουμε περισσότερα για τα έργα της. 

About: Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, ενώ πέρσι εγκαινίασε τη νέα ατομική της δουλειά «Η Τεθλασμένη του Κόσμου». Έργα της, τα οποία επιλέχτηκαν από την Biennale Internazionale d’arte ταξιδεύουν για το Μπάρι της Ιταλίας, στο αρχαίο χωριό της πόλης

Βλέποντας τα έργα σας διαπιστώνουμε ένταση δύναμη πάθος αγάπη στη γυναίκα και ένα ρομαντισμό που διαχέεται στο φως τους ο κόσμος το βιώνει με τον ίδιο τρόπο;

Σκοπός μου είναι να μεταφέρω μηνύματα στον κόσμο, δεν υπάρχουν επί της ουσίας όρια στα οποία μπορεί να είναι αυτά. Θέλω να κατανοεί το κοινό με ποικίλους τρόπους τα δεχόμενα ερεθίσματα.
Στην τέχνη είναι εφικτή η κυριαρχία του φανταστικού μακριά από τους περιορισμούς της πραγματικότητας, γεγονός που επιτρέπει τελείως διαφορετικές προσεγγίσεις των πραγμάτων, ενεργοποιώντας έτσι τη φαντασία. Σε κάθε μου έργο θέλω να βάζω ένα κομμάτι μου, ώστε να είναι αισθητή η παρουσία μου, χωρίς να με βλέπει κανείς.

Εξίσου χαρακτηριστικό είναι το κόκκινο χρώμα στα έργα σας, γιατί;

Ο φιλόσοφος Maurice Marleau Ponty λέει ότι είναι αυτό το θερμό χρώμα που αισθάνεται κανείς και ζει μέσα του και χάνει τον εαυτό του μέσα σ αυτό.
Αγαπώ το κόκκινο γιατί είναι το χρώμα που παραπέμπει στις αντιθέσεις. Στα σκοτεινά πάθη, στους αγώνες, στις αιματηρές θυσίες των λαών. Φωτίζει το δίπολο «έρωτας- θάνατος». Συμβολίζει το ερωτικό πάθος και τον κίνδυνο. Μοιάζει να είναι ρευστό, θερμό και εξωτερικεύει τη δύναμη και την ορμή. Στην θετική του έκφραση μπορεί να δημιουργήσει ζωή με την ενέργειά του. Στην αρνητική του όψη τροφοδοτεί τον πόλεμο και την καταστροφή.

Τι σημαίνει γυναίκα για σας;

Στην τέχνη, η γυναίκα είχε πάντα το ρόλο της δημιουργίας και ήταν μούσα μεγάλων καλλιτεχνών. Για μένα είναι αυτή που διαμορφώνει τον κόσμο με δύναμη, ομορφιά και αρμονία. Με εμπνέει η πολλαπλότητα του χαρακτήρα της γυναικείας φύσης και οι διαφορετικοί ρόλοι που αναλαμβάνει να ενσαρκώσει ταυτόχρονα. Σε μία σκληρή εποχή γεμάτη αντιφάσεις, όπως αυτή που διανύουμε, πιστεύω ότι ίσως περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητη η παρουσία της.

Ποιο είναι το πρώτο σας έργο;

Για να θυμηθώ το πρώτο μου έργο πρέπει να ανατρέξω στα παιδικά μου χρόνια. Σίγουρα ήταν στους τοίχους της γειτονιάς που μεγάλωσα -στους πρόποδες του Λυκαβηττού- ήταν στα τετράδια και τα βιβλία μου.

Σας ενθάρρυνε η οικογένειά σας βλέποντας την κλήση σας στην τέχνη και αν ναι, πώς;

Η επαφή του παιδιού με την εικαστική τέχνη είναι πολύ σημαντική, καθώς του δίνει την ευκαιρία να εκφράσει τη σκέψη του και τα συναισθήματά του χωρίς να υπάρχει σωστό και λάθος.
Αυτό που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να θέλω να γίνω ζωγράφος ήταν το σχολείο μου. Μας έβαζαν στη διαδικασία, όσους είχαμε τάση στην τέχνη, να συμμετέχουμε σε διαγωνισμούς. Eκεί συγκέντρωνα τις εμπειρίες μου ώστε να τις εκφράσω με χρώματα. Η ζωγραφική μου επέτρεπε να εξερευνήσω και να δημιουργήσω τις δικές μου ευφάνταστες ιδέες, μέσω του χρώματος. Μου έδινε χρόνο να σκεφτώ και με ενθάρρυνε με διαφορετικούς τρόπους σκέψης και έκφρασης. 

Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο, το οποίο για σας αποτελεί πηγή έμπνευσης στην τέχνη; Κάποιο πρόσωπο, κάποιο αντικείμενο, μια ανάμνηση;

Πηγή έμπνευσης για μένα είναι ο έρωτας για την ίδια τη ζωή. Είναι η συνεχής ψηλάφηση της πραγματικότητας μέσω μιας οπτικής εικόνων και καταστάσεων που μας περιβάλλει και βιώνουμε καθημερινά. Ειναι το συναίσθημα που έχω μέσα μου και αυτό που μου προκαλούν οι γύρω μου. Ο,τι με αγγίζει το εκφράζω με χρώματα.

Ποια η γνώμη σας για την τέχνη στην Ελλάδα; Γίνονται αρκετές δράσεις ή υπάρχει αδιαφορία από πλευράς κράτους και πολιτών;

Το κράτος ποτέ δεν στήριζε, ούτε στηρίζει τους καλλιτέχνες. Μόνοι μας παλεύουμε χαμένοι μες στα χρώματα με ατελείωτες ώρες δουλειάς, θυσιάζοντας πολλά από τον εαυτό μας και από τους ανθρώπους που μας χρειάζονται. Γίνονται πολλές δράσεις, αλλά πάντα με ιδιωτική πρωτοβουλία και ο κόσμος μας αγκαλιάζει με μεγάλη αγάπη και ενδιαφέρον. Ευχομαι να καταφέρουμε εμείς οι καλλιτέχνες κάποια στιγμή να κάνουμε ένα καλλιτεχνικό δρώμενο μέρος της καθημερινότητας του ανθρώπου, όταν δεν δίνει πολλή σημασία στην τέχνη γιατί απλά δεν μεγάλωσε μέσα σε αυτήν.

Διαβαζοντας το βιογραφικό σας βλέπουμε ότι σύντομα θα εκθέσετε τα έργα σας και στην Ιταλία. Πως νιώθετε για αυτό; Είστε μία πολίτης του κόσμου;

Είναι μεγάλη η χαρά μου που εκθέτω έργα μαζί με καλλιτέχνες διαφορετικών πολιτισμικών αξιών. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον η συνύπαρξη με καλλιτέχνες διαφορετικών μέσων και στυλ που συγκινούνται από άλλες εικόνες αλλά και νοήματα. Η τέχνη δεν έχει σύνορα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ιστορικό τέχνης Μαρίνα Γκόντα που με πρότεινε, αλλά και στην Biennale Internazionale που με επέλεξε.

Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλετε να μοιραστείτε με το κοινό στην έκθεση σας στη Μήλο;

Ο ρόλος της τέχνης είναι να εκφράσει και να δημιουργήσει το όνειρο ενός καλύτερου κόσμου, ιδιαίτερα όταν ο κόσμος ζει με θλιβερές εικόνες. Αυτή την περίεργη περίοδο που υπερτερεί ο θάνατος, η ελπίδα επισκιάζεται και οι ισορροπίες κινδυνεύουν, με αυτή την έκθεση θέλουμε να μεταφέρουμε μηνύματα αισιοδοξίας με τα χρώματά μας κόντρα στο φόβο, τη θλίψη, τον πανικό, την ανασφάλεια, την παραίτηση.