Το μονοπάτι του Όρεγκον: Ο αηδιαστικός λόγος που πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν διασχίζοντάς το

Το μονοπάτι του Όρεγκον ανήκε σίγουρα σε μια μεγάλη εποχή. Καραβάνια από ανθεκτικούς πιονέρους που κινούνταν προς τα δυτικά με άμαξες με ξύλινους τροχούς σε μια τεράστια έκταση με θάμνους, κύπερη και άμμο; Έτσι ακριβώς.

Ένα τμήμα μήκους 3000 χιλιομέτρων με τίποτα άλλο εκτός από γη, ελευθερία, αλλά και την ελευθερία να διασχίζεις όλην αυτή τη γη; Ναι. Κακός καιρός, κακό φαγητό, απόλυτη έλλειψη καθαρού νερού ή ακόμα και κακή υγιεινή; Ξανά σωστά. Επιθέσεις τυφοειδούς πυρετού, φυματίωσης, ιλαράς, παρωτίτιδας, δυσεντερίας και άλλων ασθενειών; Δυστυχώς. Ένας δολοφόνος ήταν πάνω από όλους: τη χολέρα.

Η χολέρα είναι το είδος της ασθένειας που θα σας κάνει χαρούμενους που ζείτε στο τώρα και όχι, ας πούμε, σε ένα βαγόνι στο μονοπάτι του Όρεγκον από το 1841 έως το 1869. Τότε, περίπου 350.000 άνθρωποι ξεκίνησαν για την αμερικανική Δύση πεθαίνοντας με ρυθμό περίπου 10 έως 15 ανά μίλι. Οι συνολικοί θάνατοι υπολογίζονται από 20.000 έως 30.000. Όσοι δεν πέθαναν από αυτά που αναφέραμε παραπάνω μπορεί να πέθαναν από αφηνιασμένα ζώα, ένα όπλο που εκπυρσοκρότησε κατά λάθος ή να κατέρρευσαν από εξάντληση.

Μα χολέρα; Λοιπόν, είναι μια πολύ κακή ασθένεια. Ξεκινά με εμετό και περνάει σε αφυδάτωση, κράμπες, υποoγκαιμικό σοκ όταν το σώμα δεν μπορεί να αντλήσει αίμα, και πλημμύρα διάρροιας. Η διάρροια είναι «χλωμή, γαλακτώδης» και μοιάζει με «νερό με το οποίο έχει ξεπλυθεί το ρύζι». Τα θύματα συνεχίζουν τη διάρροια, περίπου ένα λίτρο την ώρα, μέχρι να τελειώσουν όλα.

Η χολέρα είναι μια φρικτή ασθένεια που προσβάλλει τον άνθρωπο από το μολυσμένο νερό. Και όταν λέμε "μολυσμένο", παρακαλούμε να απορρίψετε κάθε ιδέα που έχετε για το παγωμένο μη φιλτραρισμένο νερό της βρύσης που αφήνει λίγη απόθεση ασβέστη στο χείλος της βρύσης. "Μολυσμένο" σε αυτή την περίπτωση σημαίνει ότι έχει μέσα βακτήρια από τα κακά. Θυμάστε τι είπαμε για το μη καθαρό νερό και την κακή υγιεινή στο μονοπάτι του Όρεγκον; Να πώς μπορεί να πήγε: Το άτομο Α κάνει αφοδεύει σε λίγο νερό και μετά το άτομο Β καταπίνει λίγο από αυτό το νερό. Αυτό είναι με λίγα λόγια. Και αν πολλοί άνθρωποι παντού έχουν χολέρα και ταλαιπωρηθούν από διάρροια, θα αυξήσει πραγματικά τις πιθανότητες να πιούν νερό με κόπρανα.

Οι άνθρωποι στο μονοπάτι χρησιμοποιούσαν ό,τι νερό μπορούσαν να βρουν, όπως αυτό σε ρυάκια, λίμνες, ποτάμια κ.λπ. Δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι θα συναντούσαμε πηγές νερού ενώ περιπλανιόνταν σε μια τεράστια έκταση από άγνωστα λιβάδια και ερήμους. Έτσι οι απελπισμένοι άποικοι έπρεπε να αρκεστούν σε ό,τι έβρισκαν. Οι άποικοι χειροτέρεψαν άθελά τους την κατάσταση σκάβοντας τρύπες για να ανακουφιστούν και, στη συνέχεια, με τη βροχή τα προϊόντα της ανακούφισης μεταφέρονταν στο νερό που χρησιμοποιείται για πόση. Οι άνθρωποι στη συνέχεια έπιναν αυτό το νερό ή το χρησιμοποιούσαν για μαγείρεμα. Επιπλέον, δεν υπήρχε πολύ πλύσιμο των χεριών με αντιβακτηριακό σαπούνι ή άλλες σύγχρονες μέθοδοι πρόληψης ασθενειών.

Παρόλο που εστιάζουμε κυρίως στη διάρροια επειδή είναι ο πιο σοβαρός δείκτης της χολέρας, η χολέρα οδηγεί τα θύματα σε έναν ολόκληρο χείμαρρο τρομερών συμπτωμάτων. Πρώτον, όπως επισημαίνει η Mayo Clinic, ένα άτομο μπορεί να έχει μολυνθεί από βακτήρια χολέρας πριν εμφανίσει συμπτώματα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα βακτήρια μπορούν να μεταδοθούν για μια περίοδο από επτά έως 14 ημέρες. Όταν εμφανίζονται τα συμπτώματα, ο έμετος έρχεται πρώτος και επιμένει για ώρες. Αυτό αφυδατώνει ένα άτομο, το οποίο φέρει τα δικά του συμπτώματα όπως κόπωση, συρρικνωμένο δέρμα, συναισθηματική αστάθεια, χαμηλή αρτηριακή πίεση, σοκ, κράμπες κ.λπ. Η διάρροια έρχεται τελευταία και μπορεί να προκαλέσει θάνατο μέσα σε λίγες ώρες.

Τα καλά νέα είναι ότι η χολέρα δεν μπορεί να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο, εκτός να γίνει με τα κόπρανα. Τα άλλα καλά νέα είναι ότι η χολέρα αντιμετωπίζεται εύκολα στις μέρες μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια απλή ενδοφλέβιος ορός, με την προϋπόθεση ότι ζείτε σε ένα μέρος όπου τέτοια πράγματα είναι εύκολα προσβάσιμα.

Αυτό σημαίνει ότι η χολέρα δεν ήταν μόνο μια φρικτή ασθένεια στα μέσα του 1800, αλλά εξακολουθεί να είναι. Υπήρχαν πάνω από 52.000 περιπτώσεις χολέρας που αναφέρθηκαν μόνο τον Απρίλιο του 2024, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων. Πολλές από αυτές τις περιπτώσεις συνδέονται με αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Αϊτή, η Ινδία, η Αιθιοπία, η Ζάμπια και άλλες. Τα περισσότερα κρούσματα προέρχονταν από τη Συρία ακολουθούμενη από το Αφγανιστάν. Όπως αναφέρει το Journal of Tropic Medicine and Diseases, πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από χολέρα από το 1990 έως το 2019. Η χολέρα στοίχισε στην πραγματικότητα περισσότερες ζωές το 2019 από το 1990.