Την είδαν 5.000 φορές μετά την εξαφάνισή της αλλά ποτέ δεν βρέθηκε

Στις 20 Απριλίου 1989, σε έναν σκοτεινό επαρχιακό δρόμο κοντά στο Circle της Μοντάνα, μια γυναίκα που οδηγούσε στη λάθος πλευρά του δρόμου κόντεψε να χτυπήσει ένα αυτοκίνητο μετωπικά.

 Μια άλλη οδηγός, η Carol Heitz, ήταν μάρτυρας του παραλίγο χαμού και στη συνέχεια χτυπήθηκε από το ίδιο αυτοκίνητο. Η Carol βγήκε από τα συντρίμμια ζαλισμένη, αλλά όχι σοβαρά τραυματισμένη. Τότε μια γυναίκα εμφανίστηκε από το σκοτάδι. Η Carol συνειδητοποίησε ότι ήταν η γυναίκα που τη χτύπησε:

«Απλώς κοίταξε επίμονα. Δεν είπε ποτέ τίποτα, απλώς με κοίταξε. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ».

Η οδηγός του πρώτου αυτοκινήτου, η Peggy Bueller, επέστρεψε για να βοηθήσει και είδε τη σιωπηλή γυναίκα:

«Καθώς κοίταξα το όλο ατύχημα, παρατήρησα κάποιαν στην άλλη πλευρά του φράχτη, να στέκεται εκεί σαν θεατής, όχι σαν να της είχε συμβεί».

Η σιωπηλή γυναίκα απομακρύνθηκε από τον τόπο του ατυχήματος και εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα. Η αστυνομία εντόπισε το όνομα του ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου, στην 38χρονη Patricia Meehan, και άρχισε να την αναζητά. Τις επόμενες πέντε ημέρες, κοίταξαν από τη στεριά και από τον αέρα, αλλά δεν βρήκαν κανένα ίχνος της Patricia.

Υπήρχαν δύο θεωρίες για το πώς η Patricia έφυγε από την περιοχή. Μπορεί να ανέβηκε σε ένα φορτηγό με σανό που παρατηρήθηκε στην περιοχή περίπου 800 μέτρα μακριά από το ατύχημα. Ή, απλά έκανε μια βόλτα.

Τουλάχιστον 5.000 άνθρωποι έχουν αναφέρει ότι είδαν την Patricia Meehan από τότε που εξαφανίστηκε. Η Patricia δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να επικοινωνήσει με την οικογένεια ή τους φίλους της. Οι αρχές πιστεύουν ότι μπορεί να πάσχει από αμνησία.

Λίγο πριν το ατύχημα, όσοι τη γνώριζαν καλά, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας της, Dolly Meehan, παρατήρησαν ότι η Patricia έμοιαζε καταθλιπτική και αποτραβηγμένη:

«Υποθέτω εσωτερίκευε όλη τη ζωή της. Όλα όσα είχε καταφέρει. Νομίζω ότι της έλειπε πολύ να κάνει παιδιά, γιατί κατάλαβε ότι τα αγαπούσε πραγματικά».

Μετά την εξαφάνιση της Patricia, η οικογένειά της βρήκε ένα ρολό φιλμ στην κάμερά της. Περιείχε μια στοιχειωμένη αυτοπροσωπογραφία. Ο ψυχολόγος Don La Plante έκανε κάποιες εικασίες για την ψυχική υγεία της Patricia:

«Φαίνεται ότι η Patricia βίωνε μια πολύ δύσκολη στιγμή στη ζωή της και ενεπλάκη σε ένα μάλλον δραματικό ατύχημα, το οποίο μπορεί να περιλάμβανε τραυματισμό στο κεφάλι. Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων μπορεί να της προκάλεσε αμνησία. Δεν ξέρει ποια είναι, έχει χάσει αναμνήσεις από το παρελθόν και αναζητά τον εαυτό της σε όλη τη χώρα».

Η Patricia εθεάθη εκατοντάδες φορές μεταξύ Μοντάνα και Σιάτλ, κυρίως σε στάσεις φορτηγών. Αλλά σε κάθε περίπτωση, είχε φύγει με ωτοστόπ από την περιοχή μέχρι να φτάσουν οι αρχές.

Η σερβιτόρα Barb Ruff επιβεβαίωσε ότι είδε την Patricia στο Bozeman της Μοντάνα τον Μάιο του 1989, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το σπίτι της:

«Η Patty μπήκε από την πόρτα και ήθελε να καθίσει γρήγορα και να την σερβίρουν γρήγορα. Μου είπε: «Βιάζομαι». Και είπα, «Λοιπόν, κάνουμε πρωινό σε 10 λεπτά. Θα φύγεις πολύ γρήγορα». Και τότε της είπα: «Πρέπει να επιστρέψεις στη δουλειά στις εννιά;». Ήταν περίπου 8:30. Είπε, «Όχι, απλά θα πάω για ψώνια». Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήταν τόσο σημαντικό για εκείνη να είναι εκεί ακριβώς στις 9 το πρωί για να πάει για ψώνια. Βιαζόταν τόσο πολύ».

Μια άλλη σερβιτόρα, η Brenda Clements, παρατήρησε επίσης ότι η Patricia συμπεριφερόταν περίεργα:

«Αυτό που ξεχώριζε στο μυαλό μου ήταν ότι φαινόταν πραγματικά αποπροσανατολισμένη και πραγματικά εκτός. Την άκουσα να μιλάει στον εαυτό της. Κάθισε σε εκείνο το τραπέζι για μιάμιση ώρα ακόμη κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, παρακολουθώντας τους ανθρώπους να περνούν. Τότε ήταν που την πλησίασα και τη ρώτησα: «Είσαι καλά;» Αναρωτιόμουν αν μπορούσα να κάνω κάτι, γιατί φαινόταν τόσο χαμένη. Ένιωσα ότι δεν ήξερε πού ήταν ή ποια ήταν».

Παρόλο που έχουν περάσει 36 χρόνια χωρίς καμία λέξη από την Patricia, η οικογένειά της εξακολουθεί να έχουν την ελπίδα ότι μια μέρα μπορεί να βρει το δρόμο για το σπίτι της:

«Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, την θέλουμε πίσω μαζί μας. Τότε μόνο θα ξέραμε ότι είναι ασφαλής. Χωρίς να ξέρουμε σε ποια αυτοκίνητα μπαίνει, δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Απλώς προσεύχομαι μέρα με τη μέρα να είναι με καλούς ανθρώπους».