Στην Κίνα μπορείς να πληρώσεις κάποιον να πάρει τη θέση σου στο μποτιλιάρισμα

Στην Κίνα, υπάρχει μια υπηρεσία για τη «διάσωση» ανθρώπων που έχουν παγιδευτεί σε φαινομενικά αδιαπέραστα μποτιλιαρίσματα. Είναι γνωστό ως «jam busting», το οποίο ακούγεται επίσης σαν μια υποδηλωτική και ακατάστατη δραστηριότητα που μπορεί να σας αναγκάσουν να κάνετε σε μια καλοκαιρινή κατασκήνωση.

H ιδέα υπήρχε εδώ και αρκετό καιρό, καθώς υπάρχουν ιστορίες για αυτή ήδη από το 2011. Η υπηρεσία είναι πραγματικά έξυπνη, και αν δεν την έχετε ακούσει, νομίζουμε ότι είναι ενδιαφέρουσα, ειδικά εάν αυτή τη στιγμή είστε κολλημένοι στην κίνηση.

Είναι παράξενο το ότι η Κίνα δεν εμφανίζεται σχεδόν καθόλου σε λίστες με τις πόλεις με τη χειρότερη κίνηση στον κόσμο. Είχαμε στο μυαλό μας ότι τεράστιες κινεζικές πόλεις όπως το Πεκίνο, θα είχαν αρκετά άθλια οδική κυκλοφορία, μόνο και μόνο λόγω του τεράστιου αριθμού ανθρώπων και αυτοκινήτων. Και όμως, δεν είναι σε καμιά λίστα.

Πώς γίνεται αυτό; Μήπως απλώς δεν αναφέρεται; Υπάρχουν πολλά άρθρα σχετικά με την κυκλοφοριακή συμφόρηση στην Κίνα, οπότε ίσως κάτι περίεργο συμβαίνει. Μπορεί να έχει τόσο πολλή κίνηση και με κάποιο τρόπο να είναι ακόμα καλύτερα από, ας πούμε, το Λονδίνο, τη συχνότερα με τη χειρότερη κατάταξη πόλη για κίνηση, ή τη Βοστώνη ή τη Φιλαδέλφεια;

Υπάρχει ακόμη και μια επιστημονική εργασία από τον Ιούλιο του 2022 με τίτλο «Εξερεύνηση του χωροχρονικού μοτίβου της απόδοσης κυκλοφοριακής συμφόρησης των μεγάλων πόλεων στην Κίνα: Μια έρευνα που βασίζεται σε δεδομένα σε πραγματικό χρόνο» και η περίληψή της ξεκινά με «Το κοινωνικοοικονομικό κόστος της κυκλοφοριακής συμφόρησης είναι ακρωτηριαστικό στην αστικοποίηση της Κίνας», κάτι που ακούγεται βαρύ και τρομακτικό. Τον Αύγουστο του 2010, υπήρχε κυκλοφοριακή συμφόρηση 12 ημερών στο Πεκίνο.

Από τότε έχουν σημειωθεί άλλα κολοσσιαία μποτιλιαρίσματα, όπως αυτό το εντυπωσιακό από το 2015:

Αλλά, υποθέτουμε ότι θα πρέπει να περιμένουμε για να μιλήσουμε για μια παγκόσμια συνωμοσία ώστε να μην καταγράφονται οι κινεζικές πόλεις στους καταλόγους με τη χειρότερη κίνηση. Και αυτό θα το κάνομε μόνο και μόνο για να περιγράψουμε αυτές τις υπηρεσίες διάσωσης κυκλοφοριακής συμφόρησης, οι οποίες, φαίνεται ότι αρχικά ήταν παράνομες στο Πεκίνο, αλλά τώρα μοιάζουν να επιτρέπονται. Υπάρχουν πηγές βέβαια που μερικές φορές φαίνεται να αναφέρουν πως αυτές οι υπηρεσίες δεν υπάρχουν πια, και μερικές φορές ότι είναι διαθέσιμες αυτήν τη στιγμή.

Δεν έχει τόση σημασία, όμως, γιατί μας ενδιαφέρει περισσότερο η ίδια η έννοια. Για περίπου 60 δολάρια, εάν ήσασταν απελπιστικά κολλημένοι στην κυκλοφορία και χρειαζόσασταν απεγνωσμένα να φτάσετε κάπου εγκαίρως, θα μπορούσατε να καλέσετε μία από αυτές τις υπηρεσίες, η οποία θα έστελνε δύο άτομα σε μια μοτοσικλέτα να σας βρουν στο αυτοκίνητό σας.

Σε εκείνο το σημείο, θα άλλαζες θέσεις με τον συνοδηγό της μηχανής, που θα έμπαινε στο αυτοκίνητό σου και θα το άφηνε ακριβώς όπου του έλεγες. Εσείς, τώρα στο πίσω μέρος της μοτοσικλέτας, θα μεταφερόσασταν γρήγορα στον προορισμό σας.

Είναι πολύ έξυπνο, αν και υπάρχουν μερικά αρκετά προφανή ζητήματα: αν, ας πούμε, προσπαθούσατε να φτάσετε στο αεροδρόμιο για μια πτήση, θα μπορούσατε να πάρετε μόνο το προσωπικό σας αντικείμενο στην καλύτερη περίπτωση, αφού δεν μπορείτε να φορτώσετε όλες τις βαλίτσες στις περισσότερες μοτοσικλέτες. Και μετά, φυσικά, υπάρχει το θέμα του τι να κάνετε με τα κλειδιά του αυτοκινήτου σας αφού το όχημά σας μεταφερθεί στο συμφωνημένο σημείο παράδοσης, το οποίο σχετίζεται επίσης με το θέμα της εμπιστοσύνης, γιατί εδώ εμπλέκονται πολλά.

Δεν υπάρχει μόνο η εμπιστοσύνη να παραδώσεις το αυτοκίνητό σου σε έναν άγνωστο, αλλά και να κάθεσαι στο πίσω μέρος μιας μοτοσικλέτας μέσα σε πυκνή κίνηση. Αυτό το ζήτημα εμπιστοσύνης φαίνεται ότι ήταν τουλάχιστον μέρος της πτώσης τουλάχιστον μιας από αυτές τις υπηρεσίες, της Dingding Yueche, η οποία αναφέρθηκε σε μερικές από αυτές τις ιστορίες ότι έπρεπε να σταματήσει λόγω «ανησυχιών για ασφάλεια».

Έτσι, ενώ δεν είμαστε απολύτως σίγουροι τι να πιστέψουμε ακριβώς για αυτές τις υπηρεσίες ή πόσο καιρό λειτουργούσαν ή αν εξακολουθούν να λειτουργούν, πρέπει να αναρωτηθούμε αν θα μπορούσαν να είναι βιώσιμες για άλλες πόλεις με τρομερή κίνηση, όπως το Λονδίνο ή το Λος Άντζελες. Μπορείς να κάνεις αλλαγή λωρίδας σε μια μοτοσυκλέτα στο Λος Άντζελες, οπότε εννοιολογικά, αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει. Τι θα χρειαζόταν για να γίνει βιώσιμο;

Οι άνθρωποι που έρχονταν να σας πάρουν θα πρέπει να έχουν ένα κράνος και εξοπλισμό μοτοσικλέτας για εσάς. θα χρειαζόταν να υπάρχουν κάποιου είδους εγγυήσεις για την ασφάλεια σας και του αυτοκινήτου σας, ίσως σε συνεργασία με την τοπική αστυνομία, που θα μπορούσε να έχει έναν τρόπο για να ανεβάσετε την πινακίδα της μοτοσικλέτας στην οποία επιβιβάζεστε και την πινακίδα του αυτοκινήτου σας. Θα μπορούσε αυτό να βοηθήσει; Για να λειτουργήσει αυτό θα πρέπει να υπάρξει κάποιου είδους αλληλεπίδραση με ένα τρίτο μέρος για την παροχή εύλογων διασφαλίσεων.

Αλλά, αν όντως δούλευε, και θα μπορούσατε να ξεφύγετε, από το να μείνετε κολλημένοι για δύο ώρες στην κίνηση και να είστε εκεί που πρέπει σε 15 λεπτά, νομίζω ότι αυτή θα μπορούσε να είναι μια ελκυστική επιλογή.

Τουλάχιστον μέχρι να γίνει τόσο συνηθισμένο που θα μπορούσε με τη σειρά του να δημιουργήσει ένα δευτερεύον μποτιλιάρισμα μοτοσυκλετών μεταξύ των λωρίδων κυκλοφορίας. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να εγγραφείτε σε μια νέα πιθανή υπηρεσία όπου θα στέλνουν κάποιον με ένα ανεμόπτερο να σας παίρνει από τη μοτοσικλέτα και να σας πάει στον προορισμό σας.