Όταν οι Έλληνες κοιμήθηκαν στις 15 Φεβρουαρίου και ξύπνησαν στη… 1 Μαρτίου!

Η νεότερη ιστορία της Ελλάδας είναι γεμάτη από ανατροπές, γεγονότα και αλλαγές που σφράγισαν τη ζωή των Ελλήνων. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι πιο παράξενο και μυστηριώδες από αυτό που συνέβη το 1923, όταν οι κάτοικοι της χώρας ξύπνησαν και διαπίστωσαν ότι είχαν χάσει 13 ολόκληρες μέρες από το ημερολόγιο τους.

Η ιστορία αυτή ξεκινά με την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να ευθυγραμμίσει το ημερολόγιο της χώρας με το Γρηγοριανό, το οποίο είχε καθιερωθεί από τον Πάπα Γρηγόριο τον 13ο αιώνα για να διορθώσει τα σφάλματα του Ιουλιανού ημερολογίου. Μέχρι τότε, η Ελλάδα ακολουθούσε το Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο είχε πολλές ατέλειες, οι οποίες σταδιακά προκαλούσαν τη μετατόπιση των εποχών και των θρησκευτικών εορτών.

Το 1923, και ενώ η ελληνική κοινωνία βρισκόταν σε μία περίοδο κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών, η κυβέρνηση αποφάσισε να εφαρμόσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Η αλλαγή αυτή όμως δεν ήταν καθόλου εύκολη. Η ημερολογιακή αναδιάρθρωση απαιτούσε να «χαθούν» 13 ημέρες από το ημερολόγιο για να επιτευχθεί ο εναρμονισμός. Έτσι, την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 1923, η επόμενη μέρα που ξημέρωσε ήταν η 1η Μαρτίου 1923.

Αυτός ο «χαμένος χρόνος» έγινε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ιστορικά φαινόμενα για τους Έλληνες. Κανένας από τους κατοίκους της χώρας δεν γεννήθηκε, δεν πέθανε, δεν παντρεύτηκε ή δεν υπέγραψε κανένα συμβόλαιο κατά τη διάρκεια αυτών των 13 ημερών. Ένα κενό στο χρόνο που προκαλούσε απορίες και ερωτήματα για τη συνειδητοποίηση της χρονικής απώλειας.

Αυτή η μετάβαση στην αλλαγή του ημερολογίου δεν ήταν μια απλή πολιτική απόφαση. Απαιτούσε την αποδοχή της από την Εκκλησία και τις άλλες θρησκευτικές και πολιτικές αρχές. Αν και οι αρχικές αντιδράσεις από την Εκκλησία ήταν αρνητικές, τελικά το νέο ημερολόγιο έγινε αποδεκτό για τη χρήση του σε πολιτικό επίπεδο και, αργότερα, σε θρησκευτικό, αλλά με την εξαίρεση της ημερομηνίας του Πάσχα, που παρέμεινε σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο.

Η αλλαγή αυτή είχε συνέπειες που επηρέασαν και τις θρησκευτικές εορτές. Για παράδειγμα, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, που γιορτάζεται στις 25 Μαρτίου, επηρεάστηκε, καθώς η ημερομηνία αυτή τώρα διαχωριζόταν από την εθνική γιορτή της 25ης Μαρτίου. Οι αλλαγές όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Το 1924, η Εκκλησία προχώρησε στην υιοθέτηση του Αναθεωρημένου Ιουλιανού ημερολογίου, το οποίο συμβαδίζει με το Γρηγοριανό για το μεγαλύτερο διάστημα της μελλοντικής ιστορίας.

Η αλλαγή του ημερολογίου στην Ελλάδα το 1923 είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του τρόπου με τον οποίο οι πολιτικές αποφάσεις και οι θρησκευτικές αντιφάσεις μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή των ανθρώπων και τις καθημερινές τους συνήθειες. Ήταν μια μεταμόρφωση που επηρέασε τόσο την εθνική συνείδηση όσο και την καθημερινότητα, αφήνοντας πίσω της μια περίοδο χαμένων ημερών, που παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια στην ελληνική ιστορία.