Convenience Stores – To Νέο Είδος «Οικειότητας» στην Πόλη

Κάποτε είχαμε τα ψιλικατζίδικα. Μικρά, σκοτεινά, μαγικά. Είχαν μέσα τους ένα κομμάτι από τη γειτονιά, και κάποιες φορές, ένα κομμάτι από τη ζωή μας. Ήταν εκεί για να μας δώσουν το αναψυκτικό του μεσημεριού, το τετράδιο της τελευταίας στιγμής, το τυχερό παιχνίδι της Κυριακής. Τα ξέραμε καλά, περνούσαμε σχεδόν κάθε μέρα — για ένα παγωτό, μια σοκολάτα ή εκείνο το περιοδικό που δε βρίσκαμε αλλού. Πίσω από τον πάγκο, πάντα ο ίδιος άνθρωπος, κάποιος που ήξερε το όνομά μας, ήξερε ποια σοκολάτα προτιμάμε, ποιον καπνό αγόραζε ο πατέρας μας.

Τα ψιλικατζίδικα του 80’ και του 90’ δεν ήταν απλώς ένα μαγαζί· ήταν η μυρωδιά από τα σχολικά τετράδια ή της τσίχλας, η βιαστική κουβέντα όταν σε έστελνε η μαμά για ψωμί και ο ψιλικατζής σου έβαζε και μια καραμέλα "για το δρόμο".

Από τα ψιλικατζίδικα της γειτονιάς στα convenience stores

Αλλά οι εποχές άλλαξαν. Ο ρομαντισμός εκείνης της εποχής μπορεί να χάθηκε, οι ρυθμοί να έγιναν πιο γρήγοροι, τα ωράρια άστατα, οι ανάγκες πιο απρόβλεπτες και εκεί που νομίζαμε πως κάτι «πολύτιμο» χάνεται, ένα νέο είδος οικειότητας ήρθε για να καλύψει το κενό: τα convenience stores.

Τα convenience stores δεν είναι απλά καταστήματα. Είναι σημεία αναφοράς σε μια καθημερινότητα που δεν σταματά ποτέ. Είναι εκεί, ανοιχτά όλη μέρα και όλη νύχτα, δίνοντας μας ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε: έναν καφέ τα ξημερώματα, ένα σνακ αργά το βράδυ όταν γυρνάμε από δουλειά ή από διασκέδαση. Βέβαια το concept πίσω από τα convenience stores δεν είναι φυσικά κάτι νέο ούτε κάτι ελληνικό… Σε πόσες αμερικάνικες ταινίες δε βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να επισκέπτεται ένα convenience store μέσα στη νύχτα γυρεύοντας να αγοράσει απίθανα πράγματα, από κάποιο ποτό μέχρι κάποιο εργαλείο!  

Τα convenience stores είναι η νέα μας γειτονιά. Χωρίς το παλιό τετράδιο για το βερεσέ, αλλά με ταμιακές μηχανές που δουλεύουν αθόρυβα, φωτεινά ράφια, καθαρούς διαδρόμους, τεράστια ποικιλία σε είδη και μάρκες και τη διακριτική άνεση του "shop & go" και με μια απλή «καλημέρα» ή «καληνύχτα» να αρκεί.

Ίσως να μην έχουν το ρομαντισμό της παλιάς εποχής — αν και αυτό εξαρτάται από τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτά, όπως παντού άλλωστε ο ανθρώπινος παράγοντας διαδραματίζει το μεγαλύτερο ρόλο. Προσφέρουν, όμως, κάτι άλλο, ένα είδος σταθερότητας, τη σιγουριά ότι θα βρούμε αυτό που χρειαζόμαστε ακόμα και απίθανες ώρες. Ο γρήγορος ρυθμός της πόλης χρειάζεται τα δικά του «καταφύγια». Εξάλλου, ήταν λογικό, στην εποχή της πληθώρας και της αφθονίας, στην εποχή που όλα αποκτούν μεγαλύτερη διάσταση, να “μεγαλώσουν” και τα ψιλικατζίδικα.