Ο τηλεπαρουσιαστής που έδινε φιλιά στο στόμα σε μικρά κορίτσια

Ένα ανατριχιαστικό ντοκουμέντο φέρνει στην επιφάνεια μια ανάρτηση της πλατφόρμας ψυχικής υγείας beatanxiety.me: στιγμιότυπα από το παλιό καναδικό τηλεπαιχνίδι «Just Like Mom», όπου ο σκοπός υποτίθεται ήταν να προσπαθούν οι μητέρες να βρίσκουν όσο το δυνατόν περισσότερες κοινές απαντήσεις με τα παιδιά τους.

Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι η εκπομπή εστίαζε στη σχέση μαμάς-παιδιού και όχι πατέρα-παιδιού, σε μια εποχή άλλωστε όπου ο άντρας ήταν σε μεγάλο βαθμό απών από τη φροντίδα της οικογένειας. Το πλέον τρομακτικό είναι η συμπεριφορά του παρουσιαστή της εκπομπής προς τα παιδιά, ηλικίας 7 έως 12 ετών, που σήμερα θα θεωρούσαμε ποινικά κολάσιμη, καθώς κυμαίνεται από την παρενόχληση έως την κακοποίηση ανηλίκου, αλλά τότε εισέπραττε το χειροκρότημα του κοινού. Βλέπουμε λοιπόν τον παρουσιαστή Fergie Olver να φιλάει στο στόμα τα παιδιά on air.

Σε ένα κορίτσι λέει, χαρακτηριστικά: «Φαίνεται να είσαι μια μικρή κυρία που της αρέσει να δίνει αγκαλιές και φιλιά». Όταν εκείνη απαντάει δειλά «όχι», ο Olver προσθέτει: «Δεν θα κερδίσεις στο παιχνίδι αν δεν έχω μια αγκαλιά και ένα φιλί». Μάλιστα η σύζυγος του Olver ήταν συνδημιουργός της εκπομπής, ενώ δίπλα στα παιδιά κάθονταν οι μητέρες τους, οι οποίες δεν φαίνεται να αντιδρούσαν με κάποιον τρόπο. Φυσικά ο παρουσιαστής δεν βρέθηκε ποτέ προ των ευθυνών του – αν και νεότερες δημοσιεύσεις και σχόλια στα social media ασκούν κριτική στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τους ανήλικους παίκτες του.

Τα περισσότερα από εκείνα τα παιδιά ανήκαν στη Γενιά Χ, για την οποία γράφει ο διαχειριστής της πλατφόρμας beatanxiety.me, σύμβουλος ψυχικής υγείας Ryan Light ότι «μεγάλωσε στη σιωπή – όχι τη γαλήνια, αλλά εκείνη που σε έκανε να παραλύεις. Το είδος της σιωπής όπου κανένας δεν σε ρωτούσε αν είσαι καλά, γιατί κανένας δεν νοιαζόταν. Ήμασταν η γενιά που μας έκλειναν το στόμα όταν μιλούσαμε, που μας αποθάρρυναν από τα συναισθήματά μας, που μας χαστούκιζαν επειδή θέταμε όρια, και που μας άφηναν μόνους με ανθρώπους που δεν θα έπρεπε ποτέ να μπορούν να μας πλησιάζουν.

»Μας έλεγαν να αγκαλιάζουμε τους κακοποιητές σε οικογενειακές συγκεντρώσεις. Μας άγγιζαν όταν δεν θέλαμε και μας ντρόπιαζαν όταν αποφεύγαμε να το κάνουμε. Μας δασκάλευαν να λέμε “είμαι καλά” όταν το νευρικό σύστημά μας ούρλιαζε ζητώντας ασφάλεια. Το κλάμα το θεωρούσαν αδυναμία. Το να αντιμιλάς το θεωρούσαν ασέβεια. Και το να λες “όχι” δεν υφίστατο ως επιλογή – μας μεγάλωσαν ώστε να υπακούμε, όχι να προστατεύουμε τον εαυτό μας.

»Ο χρόνος δεν θεράπευσε εκείνες τις πληγές. Τις έθαψε. Μέχρι που ήρθαν στην επιφάνεια στην ανατροφή των δικών μας παιδιών, στις σχέσεις μας, στην αδυναμία μας να χαλαρώνουμε, να εμπιστευόμαστε, να νιώθουμε ασφάλεια μέσα στο ίδιο μας το σώμα. Η Γενιά Χ δεν αγνοήθηκε απλά – εγκαταλείφθηκε συναισθηματικά. Και αν πρόκειται ποτέ να θεραπευτούμε, πρέπει να αρχίσουμε λέγοντας την αλήθεια για ό,τι μας έκαναν – και ό,τι δεν έκαναν ποτέ για εμάς».

Δείτε το βίντεο:

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Ryan Light (@beatanxiety.me)