Πόσο κοστίζει σήμερα η «οικία Κοκοβίκου»; Μέσα στα αληθινά σπίτια που έγραψαν ιστορία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο!

Πριν τα drones, τα green screens και τις υπερπαραγωγές, υπήρχε μια Αθήνα... αυθεντική. Μια πόλη που έγινε ολόκληρο στούντιο για τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

View this post on Instagram

A post shared by Willie Of Wilshire (WOW) (@rapperbigwill)

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όταν τα σπίτια έγιναν σταρ της μεγάλης οθόνης...

Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος δε μας χάρισε μόνο ατάκες, ρόλους και πρωταγωνιστές που έγιναν θρύλοι. Μας άφησε και… διευθύνσεις. Σπίτια που δεν ήταν απλώς ντεκόρ, αλλά δεύτεροι ρόλοι – με τις αυλές τους, τα παράθυρά τους, τα μπαλκόνια και τις σκάλες να χωράνε γέλια, φλερτ, δράματα και παρεξηγήσεις.

Πάμε μια κινηματογραφική βόλτα στην Αθήνα, με Google Maps στο ένα χέρι και νοσταλγία στο άλλο. Ή αλλιώς, σε ποια σπίτια μπήκαμε μέσα απ’ το φιλμ, και τι απέγιναν σήμερα;

Η «οικία Κοκοβίκου» – Στην Πλάκα με φόντο την Ακρόπολη

Αν υπάρχει ένα σπίτι που έγινε συνώνυμο της ελληνικής οικογενειακής ταινίας, είναι αυτό στην οδό Τριπόδων 32. Εκεί στέγασε τον κινηματογραφικό γάμο του Αντωνάκη και της Ελενίτσας στην ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα».
Χτισμένο από το 1800 και πρώην τουρκική στρατιωτική στέγη, το σπίτι αυτό είχε μια δεύτερη καριέρα – από οθωμανικό νεοκλασικό, έγινε σύμβολο του πιο κλασικού ελληνικού ζευγαριού.

Σήμερα στέκει ακατοίκητο, περιμένοντας μια νέα σελίδα. Έχει κηρυχθεί διατηρητέο, έγιναν ανασκαφές, μπήκε σε ηλεκτρονική δημοπρασία με τιμή εκκίνησης τα 900.000 ευρώ, αλλά – ευτυχώς ή δυστυχώς – κανείς δεν το αγόρασε. Παραμένει στολίδι-φάντασμα για τουρίστες και φαν του σινεμά που περνούν και σταματούν να φωτογραφίσουν τη θρυλική σκάλα.

Η βίλα της Αλίκης – Λευκή πόρτα, πράσινο, χαμόγελα

Κάθε φορά που βλέπεις την Αλίκη Βουγιουκλάκη να βγαίνει από μια μονοκατοικία με αυλή και φως, το πιθανότερο είναι πως βρίσκεται στην Κηφισιά, στην οδό Γούναρη 16. Εκεί γυρίστηκαν σκηνές από τα «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» και άλλες.

Το σπίτι υπάρχει ακόμα και μοιάζει σαν να περιμένει την επόμενη σκηνή. Η αυλόπορτα ίδια. Τα παρτέρια περιποιημένα. Ο δρόμος άλλαξε, ασφαλτοστρώθηκε, αλλά οι μνήμες επιμένουν να τον βλέπουν ακόμα χωμάτινο με ποδήλατα.

«Μερικοί το προτιμούν κρύο» – Το σπίτι με τα κόκκινα πορτοπαράθυρα

Στην οδό Αναστάσεως 145, στου Παπάγου, στέκει ανέγγιχτο από τον χρόνο το σπίτι όπου η Ζωή Λάσκαρη, ο Ντίνος Ηλιόπουλος και η Ρένα Βλαχοπούλου μπαινόβγαιναν στο «Μερικοί το προτιμούν κρύο». Τα παράθυρα ακόμα κόκκινα. Η είσοδος ίδια. Λείπει μόνο το τραπεζάκι που μάζευε τους ήρωες της ταινίας.

«Μια κυρία στα μπουζούκια» – Στην αυλή της Ζωής

Η γειτονιά των Αγίων Αναργύρων «έπαιξε» τέλεια το ρόλο της απόμερης, οικογενειακής κατοικίας. Εκεί, στην οδό Γούναρη, η Ζωή Λάσκαρη ήταν φυλακισμένη στο ίδιο της το σπίτι. Σήμερα το κτίριο έχει ανακαινιστεί, μα τα παράθυρα παραμένουν ίδια. Το απέναντι ψιλικατζίδικο άλλαξε. Αλλά εκείνη η... αποστολή για «τσιμπιδάκια» δεν ξεχνιέται!

Κυψέλη – Το δράμα του «Νόμου 4000»

Ο Θανάσης Παπαδόπουλος διαπομπεύτηκε στην πλατεία Φωκίωνος Νέγρη και ανέβηκε ολόκληρη τη Μιχαήλ Βόδα, στην ταινία «Νόμος 4000». Ο αυστηρός καθηγητής, η «παρείσακτη» Κατερίνα Χέλμη στο υπόγειο, και μια Κυψέλη που τότε ήταν «σεμνή και ταπεινή». Σήμερα, η περιοχή είναι πολυπολιτισμική και ζωντανή, μα η πολυκατοικία στέκει ακόμη – με τα ίδια μικρά παράθυρα του υπογείου.

Ο Παπατρέχας – Πολυκατοικία με Θανάση Βέγγο

Στη διασταύρωση Υμηττού 151-153 και Αρύββου, ο Θανάσης Βέγγος κουβαλούσε σακούλες, έτρεχε ανηφόρες και έλυνε προβλήματα ενοίκων στην ταινία «Παπατρέχας». Η πρόσοψη της πολυκατοικίας είναι ίδια – μαρμάρινη και στιβαρή, σαν τη φιγούρα του Βέγγου.

Στέλλα – Εξάρχεια με δάκρυα και πάθος

Η ιαχή «Στέλλα, φύγε, κρατάω μαχαίρι!» του Φούντα στη Μερκούρη ακούστηκε στα Εξάρχεια, στην Καλλιδρομίου. Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει: καφέ, πολυκατοικίες, παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Μόνο οι παλιοί το σταυροδρόμι θυμούνται.

Η Παριζιάνα – Ρένα στη Νέα Φιλαδέλφεια

Η κοκέτα μοδίστρα Ρένα Βλαχοπούλου έραβε και γκρίνιαζε στο διώροφο της οδού Κρήτης 28. Εκεί ξεκίνησε η «Παριζιάνα», πριν μετακομίσει κινηματογραφικά στη Μύκονο. Το σπίτι υπάρχει ακόμη – ίδιο, όμορφο, με τα σκαλάκια και τη σιδερένια μάντρα.

Τα σπίτια αυτά δεν είναι απλώς ντεκόρ. Είναι κομμάτια της μνήμης μας. Και αν κάποια μένουν κλειστά ή ερειπωμένα, στη δική μας οθόνη θα ζουν για πάντα.