Η θρυλική καφετέρια με τον καλύτερο φραπέ ‑ Δε μπορούσες να το βρεις πουθενά αλλού

«Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ…» τραγούδησε κάποτε ο Μανώλης Ρασούλης. Δεν ήταν απλή στιχουργική έμπνευση· ήταν βιωμένη εμπειρία από ένα απόγευμα στο Παγκράτι, στον μικρό ναό του φραπέ που κουμάντο έκανε ο Χρήστος Λέντζος. Ένας άνθρωπος που δεν σέρβιρε απλώς καφέ. Σου έδινε μια ολόκληρη εποχή στο ποτήρι.

Ούτε κρέμα γάλακτος, ούτε μαρέγκα, ούτε ξόρκια. Ο φραπές του Λέντζου δεν ήθελε πολλά – μόνο μια γερή δόση καφέ, ζάχαρη κι ένα μπλέντερ που δούλευε σαν τανκ. Όμως το αποτέλεσμα; Έπος. Πυκνός σαν τιραμισού, αφρός που έστεκε μόνος του και μια γεύση που δεν έμοιαζε με τίποτα άλλο.

Η καφετέρια του Χρήστου Λέντζου στην Ευτυχίδου δεν ήταν απλώς μαγαζί, ήταν θεσμός. Από τις 5 τα ξημερώματα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, έστεκε φάρος για νυχτερινούς, κοπανατζήδες, αστυνομικούς, ερωτευμένους και… προδομένους – όπως ακριβώς ο Ρασούλης στο τραγούδι που γεννήθηκε στο μαγαζί του.

View this post on Instagram

A post shared by Greek Reporter (@greekreporter)

Δεν είχε design, δεν είχε φίλτρα Instagram. Είχε καφέ που δε γινόταν να φτιάξεις στο σπίτι. Είχε συνταγή που πέρασε στον μύθο. Και πάνω απ’ όλα, είχε ψυχή.

Ο Λέντζος έριξε αυλαία το 2013 και ο ίδιος «έφυγε» για το μεγάλο ταξίδι το 2023, μα κάθε φορά που κάποιος μιλά για «τον καλύτερο φραπέ της ζωής του», το Παγκράτι του Χρήστου ξαναζεί. Με μια γουλιά.