Θρήνος για τον 38χρονο Λάμπη που πνίγηκε στη Χαλκιδική

Ένας πολύ αγαπητός άνθρωπος της μοτοσικλετιστής κοινότητας, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα γνωστός στον κόσμο από τη συμμετοχή του στα ταξίδια με την ομάδα των μοτοσικλετιστών Greek Adventure Riders, ήταν ο 38χρονος Λάμπης, που έχασε τη ζωή του την Κυριακή ενώ κολυμπούσε στην παραλία στις Καλύβες Χαλκιδικής.

Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στην οικογένεια και στους φίλους του, αλλά και στον κόσμο που τον γνώρισε μέσα από τα βίντεο που ανέβαζε στο διαδίκτυο από τα ταξίδια που έκανε με μοτοσικλέτες σε διάφορες χώρες του κόσμου μαζί με την παρέα του.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 38χρονος, με καταγωγή από την Αριδαία Αλμωπίας, ο οποίος ήταν γνωστός επαγγελματίας, είχε μπει μόνος του στη θάλασσα, όταν – για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία – έχασε τις αισθήσεις του μέσα στο νερό. Όταν έγινε αντιληπτός από μέλη της παρέας του, ειδοποιήθηκε ο ναυαγοσώστης, ο οποίος έσπευσε να τον ανασύρει στην ακτή μαζί με ακόμη ένα άτομο, ενώ και μια νοσηλεύτρια που βρισκόταν στην παραλία έσπευσε να βοηθήσει.

Στο σημείο έφτασε και διασώστης του ΕΚΑΒ με μοτοσικλέτα, ενώ λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε και ασθενοφόρο. Οι διασώστες συνέχισαν τις προσπάθειες για περίπου μία ώρα, χωρίς, δυστυχώς, να καταφέρουν να τον κρατήσουν στη ζωή.

Με μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, οι Greek Adventure Riders έκαναν γνωστή την απώλεια του 38χρονου: «Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για αυτό τον τύπο και για ότι έχουμε ζήσει μαζί. Τα ταξίδια, τις περιπέτειες, τα άγχη και τα γέλια. Περίμενα να ζήσουμε και άλλα τόσα μα δεν προλάβαμε. Ο πιο μάχιμος από όλους μας, μας άφησε πολύ νωρίς. Από δω και πέρα δεν θα σε έχουμε δίπλα μας στα ταξίδια μας αλλά μέσα μας! Καλό ταξίδι Λάμπη μας! Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του», έγραψαν στην ανάρτησή τους η οποία συγκέντρωσε πλήθος αντιδράσεων.

Σε ένα από τα σχόλια που έχει συγκεντρώσει η ανάρτηση, μια γυναίκα γράφει το παρακάτω - με σκοπό, όπως λέει, το σχόλιό της να φτάσει ως την οικογένεια του 38χρονου: «Σας παρακαλώ όποιος γνωρίζει την μάνα του να της μεταφέρει αυτό το μήνυμα....

Δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να απαλύνουν τον πόνο σου. Μα θέλω να ξέρεις τι συνέβη χθες, και κυρίως ότι το παιδί σου δεν ήταν μόνο του — ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Ήμουν στην παραλία με τον άντρα μου και την αδερφή μου. Είχε σηκώσει κύμα, και είχαμε βουτήξει. Κάποια στιγμή ακούσαμε φωνές — ένα παλικάρι κρατούσε τον γιο σου και φώναζε με απόγνωση "δεν αντέχω άλλο, βοήθεια...τον ναυαγοσώστη"

Αμέσως κινηθήκαμε. Φτάσαμε κοντά, ήταν περίπου 70-80 μέτρα από την ακτή...κράτησα λίγο το κεφάλι του πάνω απ’ το νερο αλλά δεν είχε τις αισθήσεις του ... βυθιζόταν....τον έπιασε και ο άντρας μου μαζί με το άλλο παιδί και τον τραβούσαν έξω με όλη την δύναμη, δεν το αφήσαμε....τον έχω λέει άντρας μου, φώναξε ναυαγοσώστη.. Εγώ κολύμπησα προς την ακτή φωνάζοντας "ναυαγοσώστη -ναυαγοσώστη" Μας άκουσαν και έτρεξαν. Ήδη είχε μπει το παλικάρι...τον είχαν πλέον και οι τρεις.

Μόλις τον βγάλαμε, ξεκίνησαν αμέσως οι προσπάθειες. Έτρεξα στην παραλία και φώναζα αν υπάρχει γιατρός. Ήρθε δεύτερη ναυαγοσώστρια, ξεκίνησε ΚΑΡΠΑ, μετά βρέθηκε μια νοσηλεύτρια, κι άλλοι άνθρωποι… όλοι παλέψαμε. Παλέψαμε τόσο πολύ...Του μιλούσαμε, να γυρίσει.... προσπαθούσαμε να τον κρατήσουμε ζωντανό με όλη την καρδιά και την ψυχή και τα χέρια μας....αλλά δεν γυρνούσε..

Κρατούσα το χέρι του παιδιού σου όσο του κάνανε ΚΑΡΠΑ. Του το έτριβα συνέχεια. Του μιλούσα. Του έλεγα «έλα αγόρι μου, έλα πίσω...»

Κάποια στιγμή με ρώτησαν αν είναι ο γιος μου. Και λύγισα. Είπα: «Όχι… αλλά θα μπορούσε» Γιατί εκείνη την ώρα ένιωθα ότι κρατούσα το δικό μου παιδί. Εχω γιο 25 χρόνων....Δεν άφησα το χέρι του, ούτε για ένα δευτερόλεπτο.

Συνέχισαν ΚΑΡΠΑ, ήρθε το ΕΚΑΒ, απινιδωτής, αναπνοές, προσευχές. Όλοι, με δάκρυα και πίστη, προσπαθούσαμε. Για μια στιγμή, σαν να ζεστάθηκε, σαν να έκλεισε το χέρι του μέσα στο δικό μου. Γύρνα ψυχή μου...ελα ελα...Μα δεν γύρισε. Δεν γύρισε ποτέ...μια ώρα προσπαθούσαμε...αλλά τίποτα..

Το μόνο που θέλω να σου πω είναι πως το παιδί σου δεν ήταν μόνο του. Ήμασταν όλοι δίπλα του. Το περιβάλαμε με αγάπη, πίστη, ανθρώπινη ψυχή. Παλέψαμε για εκείνον, μέχρι την τελευταία στιγμή. Παλέψαμε τόσο πολύ..

Εύχομαι κάπως, κάποτε, να μπορέσεις να βρεις κουράγιο. Δεν έχω λόγια να σου πω πραγματικά... μόνο ότι το αγγελούδι σου δεν ήταν μόνο του...

Είμαι δίπλα σου με την καρδιά μου και την ψυχή μου... είμαστε όλοι συγκλονισμένοι...δεν υπάρχουν λόγια ..

Με βαθιά αγάπη και σεβασμό, Χριστίνα Ρέππα, Ρούλα Ρέππα, Ανδρέας Μπιρνερ».