Ζήσης Ρούμπος: «Τον Μάιο του 2024 διαγνώστηκα με καρκίνο του δέρματος»

Για τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε πρόσφατα με καρκίνο του δέρματος, μίλησε ο Ζήσης Ρούμπος, τονίζοντας πόσο σημαντική είναι η έγκαιρη διάγνωση και η πρόληψη.

Ο γνωστός stand up comedian εξήγησε πώς από μία ελιά έφτασε στο νοσοκομείο για εξετάσεις και αναφέρθηκε στο δύσκολο διάστημα που πέρασε, μέχρι να δει ότι όλα θα πάνε καλά.

Καλεσμένος στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά», αποκάλυψε ότι τον Μάιο του 2024 διαγνώστηκε με καρκίνο του δέρματος, τον οποίο εντόπισε τυχαία. «Τον Μάιο του 2024 διαγνώστηκα με καρκίνο του δέρματος», είπε χαρακτηριστικά.

Μάλιστα όπως ανέφερε, το ανακάλυψε εντελώς τυχαία, από μία ελιά που είδε στο πόδι του. «Όλα καλά, είμαι καλά, είμαι καθαρός. Είμαι από τους τυχερούς που το ανακάλυψαν τυχαία. Πήγα στην τουαλέτα και βλέπω στο μπούτιμου μια ελίτσα που δεν θυμόμουν να έχω. Έναν μήνα μετά, το ξανακοιτάω κι είχε μεγαλώσει και λέω "δεν πάω να το δω;". Φροντίζω γενικά την υγεία μου, πάω σε γιατρούς. Και λέω "δεν πάω να τη δω;". Και πήγα και ανακάλυψα ότι είναι μελάνωμα στο ξεκίνημά του. Μέχρι να σιγουρευτώ ότι όλα καλά, έζησα κι εγώ κι η γυναίκα μου έναν μήνα πολύ δύσκολο. Πέρασα έναν κύκλο εξετάσεων που λέγεται σταδιοποίηση, που εκεί βλέπεις αν έχει πάει αλλού. Είναι ψυχοφθόρο. Από τότε, κάθε μέρα για μένα είναι δώρο και το εννοώ», δήλωσε.

Στη συνέχεια, ο Ζήσης Ρούμπος ανοίχτηκε σχετικά με την οικογένειά του και τη σχέση του με τους γονείς του, περιγράφοντας τον πατέρα του ως έναν άνθρωπο αυστηρό και πειθαρχημένο, μεγαλωμένο σε δύσκολες εποχές. «Ο πατέρας μου ήταν λοχαγός στα ΛΟΚ, γεννημένος το 1930. Έζησε Κατοχή, Εμφύλιο και Χούντα. Οι ιστορίες του είναι συγκλονιστικές», είπε χαρακτηριστικά.

Ο ίδιος αποκάλυψε πως για να καταφέρει να καταλάβει και να συγχωρήσει τον πατέρα του, χρειάστηκε να τον δει σαν έναν άνθρωπο της εποχής του και όχι μόνο ως πατέρα. «Η σχέση μου μαζί του ήταν το πρώτο μου stand up. Ήξερε ότι έκανα χιούμορ με αυτό και γελούσε», ανέφερε.

Τέλος, ο Ζήσης Ρούμπος μίλησε επίσης για το πώς οδηγήθηκε στην κωμωδία, περιγράφοντάς τη ως μέσο επιβίωσης: «Ανακάλυψα ότι έγινα κωμικός για να αποφορτίζω καταστάσεις, κυρίως στο σπίτι. Δεν λειτουργούσε πρακτικά πάντα, αλλά στο μυαλό μου δούλευε και γέμιζε τη δική μου "μπαταρία"», ενώ πρόσθεσε: «Με το political correct έχει χαθεί λίγο η μπαλίτσα».